Lepiej pytać niż błądzić. Polecamy Państwu maraton Q&A. Odpowiedzi udzielają najlepsi eksperci.
Rozpoznanie niewydolności serca z zachowaną kurczliwością lewej komory nie jest proste. Po pierwsze można wykorzystać tzw. uniwersalną definicję niewydolności serca, w której decydują objawy kliniczne, ale muszą im towarzyszyć pewne czynniki.
Dr hab. Paweł Balsam omawia zalecenia dotyczące aktywnego poszukiwania migotania przedsionków u pacjentów z czynnikami ryzyka udaru mózgu.
Zaburzenia snu występują u dużej części populacji i wiążą się ze zwiększonym ryzykiem sercowo-naczyniowym. Prof. Izabella Ochmanowicz omawia zalecenia towarzystw naukowych dotyczące tego problemu.
Prof. Grzegorz Kopeć przedstawia dane na temat rozpowszechnienia nadciśnienia płucnego.
Na temat strategii podejścia do leczenia lekami przeciwzakrzepowymi u chorych w starszym wieku mówi prof. Anetta Undas.
Jakie są najważniejsze przeciwwskazania do stosowania kobiecych hormonów płciowych w okresie pomenopauzalnym?
Kardiomiopatia przerostowa jest stosunkowo częstą chorobą mięśnia sercowego. Stwarza też ryzyko nagłego zgonu sercowego szczególnie u osób młodych. Istotna jest zatem prewencja pierwotna.
Jak leczyć arytmie komorowe zgodnie z najnowszymi wytycznymi ESC?
Jakie są możliwe powikłania zakrzepowo-zatorowe w chorobach endokrynologicznych?
Prof. Alicja Dąbrowska-Kugacka omawia rolę badania echokardiograficznego w rozpoznawaniu i monitorowaniu nadciśnienia płucnego.
Ostry zespół wieńcowy wiąże się z ryzykiem arytmii, która niestety może być śmiertelna. Jak zminimializować ryzyko zgonu przedszpitalnego oraz jakie procedury powinny zostać zastosowane po przybyciu do szpitala oraz w przypadku nawrotu arytmii?
Czy nadciśnienie tętnicze utrzymujące się kilka miesięcy po porodzie wymaga podjęcia diagnostyki?
Jaki preparat zastosować w leczeniu pacjenta z otyłością i wysokim ryzykiem sercowo-naczyniowym? Jak należy monitorować leczenie? Posłuchaj opinii eksperta.
Celem postępowania w tej grupie jest uzyskanie prawidłowych wartości ciśnienia oraz przewidywanie ryzyka rozwoju stanów przedrzucawkowych. Oznaczenie stężenia kwasu moczowego to jeden z markerów, który na to ryzyko może wskazywać.
To jest sytuacja, w której należy zrewidować całość leczenia.