Lepiej pytać niż błądzić. Polecamy Państwu maraton Q&A. Odpowiedzi udzielają najlepsi eksperci.
Ocena charakteru zmian barwnikowych u małych dzieci jest szczególnie trudna. Jakie postępowanie jest zalecane w przypadku występowania w miejscach narażonych na drażnienie (podeszwa stopy, dłoń)?
Które grupy są najbardziej narażone na ryzyko zachorowania na czerniaka?
Czy typ morfologiczny będzie taki sam jak zmiany pierwotnej? Czy wznowa może mieć bardziej agresywny charakter?
Czy wobec braku polskich wytycznych można obecnie rozważyć stosowanie DOAC u chorych onkologicznych, nie narażając się na uznanie tego za błąd?
Czy zawsze po zastosowaniu leczenia przedoperacyjnego ryzyko powikłań chirurgicznych u chorych na raka przełyku poddanych leczeniu operacyjnemu wzrasta?
Jakie informacje i wyniki badań przygotować na konsylium dotyczące przypadku raka przełyku, aby ustalić strategię leczenia i rozstrzygnąć ewentualne wątpliwości dotyczące leczenia chirurgicznego?
Czy zastosowanie takiego skojarzenia leków w ramach leczenia uzupełniającego u chorych na zaawansowanego czerniaka może być skuteczne?
Jakie elementy anatomiczne miednicy są ważne dla onkologów klinicznych, zwłaszcza w kontekście dobrej komunikacji z chirurgami?
Czy obecnie rozległe wielonarządowe resekcje z cytoredukcją i hipertermią dootrzewnową (HIPEC) u chorych na raka jajnika są uzasadnione – jakie jest miejsce tej metody leczenia?
Czy jest porównywalna do śmiertelności ogólnej czy też jest wyższa?
Jak przygotować pacjenta do zabiegu, żeby skutecznie zapobiegać powikłaniom?
Zaplanowanie leczenia uzupełniającego u chorych po resekcji przedniej jest trudne. Liczne działania niepożądane związane z leczeniem silnie wpływają na jakość życia chorych. Na jakie informacje zawarte w protokole operacyjnym należy przede wszystkim zwrócić uwagę
Które chore odnoszą największą korzyść z ponownego leczenia cytoredukcyjnego w przypadku raka jajnika? Czy podejmować takie próby także u innych chorych, wyjaśnia prof. Paweł Blecharz.