Leczenie krwiozastępcze a ryzyko ŻChZZ
15.11.2017
prof. dr hab. n. med. Magdalena Łętowska
Instytut Hematologii i Transfuzjologii w Warszawie
Wybrane treści dla pacjenta
-
Ostre niedokrwienie kończyny górnej
Przyczynami ostrego niedokrwienia kończyny są najczęściej zator (74% przypadków) lub zakrzep (5–35% przypadków). Do rzadszych przyczyn należą: zapalenie naczyń, rozwarstwienie ściany tętnicy, uraz lub uszkodzenie tętnicy (np. jako powikłanie niektórych zabiegów wewnątrznaczyniowych).
-
Zakrzepica żylna
Zakrzepica żylna polega na tworzeniu się zakrzepów krwi w żyłach nóg.
Najczęściej rozpoczyna się ona w żyłach znajdujących się w mięśniach łydek i stamtąd,
przechodząc do coraz większych żył, może wędrować ku górze.
-
Ostre niedokrwienie kończyn dolnych
Przyczynami ostrego niedokrwienia kończyny są najczęściej zator lub zakrzep. Do rzadszych przyczyn należą: zapalenie naczyń, rozwarstwienie ściany tętnicy, uraz lub uszkodzenie tętnicy (np. jako powikłanie niektórych zabiegów wewnątrznaczyniowych).
-
Przetaczanie (transfuzja) preparatów krwi
Przetaczanie preparatów krwi jest postępowaniem ratującym życie i zdrowie i zawsze musi być stosowane zgodnie ze wskazaniami. Praktycznie nie ma bezwzględnego przeciwwskazania do przetaczania preparatów krwi, natomiast część pacjentów musi otrzymać preparaty krwi poddane wcześniej specjalnemu przygotowaniu.
-
Sposoby leczenia zakrzepicy żył głębokich
Zakrzepica żył głębokich oraz zatorowość płucna to dwie postaci żylnej choroby zakrzepowo-zatorowej. Sposoby leczenia obu chorób w dużym stopniu się pokrywają, jednak z uwagi na większe ryzyko zgonu oraz nawrotu choroby związane z zatorowością płucną, obowiązuje w niej bardziej „agresywne” leczenie.
-
Przetaczanie preparatów krwi i produktów krwiopochodnych
Transfuzja niewiele różni się od podawania kroplówki dożylnej. Podczas przetaczania pielęgniarka lub lekarz mogą okresowo monitorować czynność serca, ciśnienie tętnicze i temperaturę ciała. Szybkość przetaczania uzależniona jest od rodzaju podawanego składnika, zwykle przetoczenie trwa około 30 minut. Każda transfuzja wpisywana jest do historii choroby pacjenta, karty gorączkowej i książki transfuzyjnej.
