Skróty: AIT – tyreotoksykoza wzbudzona amiodaronem, anty-TPO – przeciwciała przeciwko peroksydazie tarczycowej, ATC – rak anaplastyczny tarczycy, ATD – leki przeciwtarczycowe, BMD – gęstość mineralna kości, BMI – wskaźnik masy ciała, ChGB – choroba Gravesa i Basedowa, COX-2 – cyklooksygenaza typu 2, DTC – zróżnicowany rak tarczycy, IGF-I – insulinopodobny czynnik wzrostu I, ITT – test tolerancji insuliny, IYD – dejodynaza jodotyrozynowa, Prl – prolaktyna, TTF-1 – tarczycowy czynnik transkrypcyjny 1
W 2008 roku pojawiło się jak zwykle wiele nowych, ciekawych informacji na temat etiopatogenezy, diagnostyki i leczenia chorób gruczołów wydzielania wewnętrznego. Poniższy przegląd piśmiennictwa zawiera, oprócz prac oryginalnych, odniesienia do wielu publikowanych rekomendacji, wytycznych, wskazówek klinicznych oraz stanowisk i uzgodnień towarzystw naukowych i różnych innych organizacji medycznych. Publikacje te powstały głównie na podstawie wyników badań klinicznych z randomizacją.
Choroby gruczołu tarczowego
Ciekawym zagadnieniem, przywołanym w piśmiennictwie medycznym w 2008 roku była częstość występowania chorób autoimmunologicznych tarczycy.[1] Ogólnie wiadomo, że kobiety charakteryzują się większą od mężczyzn zapadalnością na choroby autoimmunologiczne tarczycy. Analizując różne doniesienia, częstość występowania autoimmunologicznej niedoczynności ocenia się następująco: od 2,2/100 000/rok do 111/100 000/rok u mężczyzn i od 45,4/100 000/rok do 498,4/100 000/rok u kobiet rasy kaukaskiej. Z kolei częstość nadczynności na tle autoimmunologicznym w różnych badaniach wynosila od 0,7/100 000/rok u mężczyzn rasy czarnej do 22/100 000/rok u mężczyzn rasy kaukaskiej oraz od 8,8/100 000/rok u kobiet rasy czarnej do 99/100 000/rok u kobiet rasy kaukaskiej. Według najdokładniejszych obliczeń szacunkowych dokonanych w trakcie metaanalizy przez Anitę McGrogan i wsp.,[1] częstość występowania niedoczynności tarczycy na tle autoimmunologicznym wynosi 350/100 000/rok u kobiet oraz 80/100 000/rok u mężczyzn). Częstość występowania nadczynności tarczycy na tle autoimmunologicznym wynosi 80/100 000/rok u kobiet oraz 8/100 000/rok u mężczyzn.[1]