W patomechanizmie obrzęku naczynioruchowego w istotnym stopniu uczestniczy bradykinina. Warto pamiętać, że risperidon zwiększaja jej stężenie i nie powinien być stosowany u pacjentów, u których w przeszłości wystąpiły polekowe działania niepożądane pod postacią obrzęku.
Interakcje leków często spotyka się w opiece podstawowej i zazwyczaj można je przewidzieć. Kluczowe dla bezpieczeństwa pacjenta jest zidentyfikowanie najważniejszych i klinicznie istotnych interakcji.
Autorzy podjęli próbę oceny zależności między występowaniem interakcji farmakologicznych z udziałem LPP a ryzykiem zgonu u osób starszych (mieszkających w domach opieki), u których rozpoznano istotne zaburzenia funkcjonowania poznawczego.
W piątym dniu po rozpoczęciu stosowania agomelatyny u pacjenta wystąpił ból głowy, który nie przechodził pomimo przyjmowania kolejno lub naprzemiennie: ibuprofenu, ketoprofenu, metamizolu i paracetamolu.
Początkowo pacjentka zaczęła przyjmować dostępne bez recepty leki przeciwbólowe. Z uwagi na fakt, że ból języka nie ustępował, poddano ją konsultacji stomatologicznej, laryngologicznej, gastroenterologicznej i neurologicznej, podczas których nie ustalono żadnych odchyleń od stanu prawidłowego ani żadnych organicznych przyczyn bólu.
Wysłuchaj odpowiedzi eksperta - farmakologa kinicznego dr. n. farm. Łukasza Łapińskiego.
Wysłuchaj wypowiedzi farmakologa klinicznego dr. n. farm. Łukasza Łapińskiego na temat zasad łączenia leków w terapii antyretrowirusowej u pacjentów zakażonych HIV.
Fragment Rekomendacji PTN AIDS dotyczący interakcji lekowych w terapii antyretrowirusowej u pacjentów zakażonych HIV. Odpowiedni dobór leków i ich dawek umożliwia osiągnięcie właściwego poziomu leków w surowicy zapewniającego skuteczne hamowanie replikacji wirusa oraz pozwala na uniknięcie ich działań niepożądanych.
Wysłuchaj wypowiedzi eksperta - farmakologa klinicznego dr. n. farm. Łukasza Łapińskiego.
Wysłuchaj wypowiedzi eksperta - farmakologa klinicznego dr. n. farm. Łukasza Łapińskiego.
Wywiad z farmakologiem klinicznym dr. n. farm. Łukaszem Łapińskim na temat polifarmakoterapii u pacjentów zakażonych HIV.
W wyniku jednoczesnego przyjmowania wielu grup leków, w tym zwłaszcza tych działających na funkcje ośrodkowego układu nerwowego może dochodzić do wielu interakcji zarówno farmakokinetycznych, jak i farmakodynamicznych, których konsekwencją jest najczęściej synergiczne nasilenie depresyjnego działania alkoholu i przyjmowanych leków.
Aby zrozumieć przyczyny farmakokinetycznych, jak również farmakodynamicznych interakcji preparatów antykoncepcyjnych, należy przybliżyć farmakokinetyczne podstawy ich skuteczności.
Leki przeciwlękowe stosuje się jako jedne ze składowych politerapii, co w sposób oczywisty powoduje możliwość występowania niekorzystnych interakcji pomiędzy równocześnie przyjmowanymi przez pacjenta lekami.
Stosowanie karbamazepiny jest obciążone dużym ryzykiem występowania niekorzystnych interakcji z innymi równocześnie stosowanymi lekami, natomiast okskarbazepina wywołuje je w mniejszym stopniu.
W farmakoterapii chorych na depresję istotną (oprócz leków omówionych w poprzednich artykułach) rolę odgrywają także mirtazapina, mianseryna, moklobemid, trazodon, tianeptyna oraz bupropion. W niniejszym artykule opisano podstawowe interakcje tych leków.
Pomimo postępu, jaki dokonuje się w farmakoterapii chorych z zaburzeniami depresyjnymi, trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne nadal często się wykorzystuje w praktyce klinicznej. Jest to grupa niejednorodna zarówno pod względem budowy chemicznej, jak i mechanizmu działania, a także ryzyka interakcji z innymi równocześnie stosowanymi lekami.
Z każdym rokiem wzrasta liczba pacjentów przyjmujących leki z tej grupy, a w konsekwencji tego zwiększa się także ryzyko wystąpienia niekorzystnych interakcji SSRI z innymi równocześnie stosowanymi w politerapii lekami.