Ekspertka dodała, że pierwsze wyniki spodziewane są w grudniu. Jeśli metoda okaże się właściwa, to każdy student medycyny powinien być z jej pomocą badany raz w tygodniu. "To powinna być absolutna rutyna na uczelniach medycznych" - podkreśliła w rozmowie z dziennikarzami.
Początkowo naukowcy będą izolować wirusa z wymazu, ale być może uda im się jeszcze w październiku pobierać próbki ze śliny, co jest - jak zaznaczyła prof. Dobrzyń - zdecydowanie bardziej komfortowe dla pacjenta.
Jak informowali wcześniej naukowcy, przystępując do pracy zakładali, że jednym testem można sprawdzić pod kątem infekcji nawet kilkudziesięciu pacjentów. Badania potwierdziły, że przy nawet bardzo małym stężeniu wirusa w próbie jest on wykrywalny testem zbiorowym w puli uzyskanej z połączenia 30 osób. Jednak po uwzględnieniu czasu niezbędnego do wykrycia zakażonego - oraz kosztów - okazało się, że największa grupa, jaką warto badać jednym testem, liczy 12 osób.
Wielkość takiej grupy zmienia się jednak w zależności od odsetka osób zakażonych, jaki notuje się w danej populacji. Dlatego naukowcy proponują trzy różne sposoby grupowania. Jeśli odsetek zakażonych w populacji wynosi poniżej 2 proc., pojedynczy test wystarczy na 12 próbek. Jeśli jest to więcej niż 2 proc., ale mniej niż 8 proc. - wykorzystuje się test kratkowy 8 x 12 próbek. Jeśli jest to od 8 do mniej niż 15 proc. - jeden test wystarczy na 4 osoby. Jeśli jednak istnieje ryzyko, że w danej populacji zakażonych może być powyżej 15 proc. - wówczas testy grupowe stają się nieopłacalne, a badania indywidualne są lepsze – opisywała wcześniej metodę prof. Dobrzyń.
Badacze z Nenckiego oceniają, że testy zbiorowe spiszą się w badaniach przesiewowych, pozwalających ustalić, na ile wirus jest rozpowszechniony w danej populacji. Polecają je w takich populacjach, gdzie spodziewany jest niski odsetek zakażonych.
