Wytyczne PTG dotyczące diagnostyki i leczenia zakażenia H. pylori (2014 r.)

Wytyczne Polskiego Towarzystwa Gastroenterologii z 2014 r.
Aktualizacja z 2017 r.: Postępowanie w przypadku zakażenia Helicobacter pylori

¹ Klinika Gastroenterologii, Hepatologii i Onkologii Klinicznej, Centrum Medyczne Kształcenia Podyplomowego w Warszawie, ² Klinika Gastroenterologii, Hepatologii i Zaburzeń Odżywiania, Instytut „Pomnik – Centrum Zdrowia Dziecka” w Warszawie, ³ Klinika Chorób Metabolicznych i Gastroenterologii, Instytut Żywności i Żywienia w Warszawie, ⁴ Katedra Pielęgniarstwa, Wydział Medyczny, Uniwersytet Warmińsko-Mazurski, ⁵ Klinika Gastroenterologii i Hepatologii, Uniwersytet Jagielloński Collegium Medicum w Krakowie, ⁶ Katedra i Klinika Gastroenterologii, Uniwersytet Medyczny w Lublinie

Jak cytować: Bartnik W., Celińska-Cedro D., Dzieniszewski J., Łaszewicz W., Mach T., Przytulski K., Skrzydło-Radomańska B.: Wytyczne Polskiego Towarzystwa Gastroenterologii dotyczące diagnostyki i leczenia zakażenia Helicobacter pylori. Med. Prakt., 2014; 5: 46–60

Skróty: GERD (gastroesophageal reflux disease) – choroba refluksowa przełyku, IPP – inhibitor pompy protonowej, ITP (idiopathic thrombocytopenic purpura) – samoistna plamica małopłytkowa, NSLPZ – niesteroidowe leki przeciwzapalne

Zakażenie Helicobacter pylori (H. pylori) jest powszechne. Około 50% ludności świata jest zakażone tym drobnoustrojem. Stopień zakażenia różni się w zależności od regionu geograficznego. W Europie Zachodniej, Ameryce Północnej i Australii zakażone jest 20–40% populacji, a w Ameryce Południowej, Afryce i na niektórych obszarach Azji odsetki te dochodzą do 100%. Według danych z 2004 roku w Polsce zakażenie dotyczyło 84% osób dorosłych i 32% dzieci do 18. roku życia, co stawia nas w czołówce krajów europejskich o dużym rozpowszechnieniu zakażenia.¹
Rezerwuarem H. pylori jest człowiek, u którego bakterie bytują w środowisku mikroaerofilnym pod warstwą śluzu pokrywającego komórki nabłonkowe w części przedodźwiernikowej żołądka. Komórki bakteryjne wytwarzają ureazę – enzym rozkładający mocznik do amoniaku i dwutlenku węgla. W środowisku wodnym amoniak tworzy jony amoniowe o oddziaływaniu zasadowym, dzięki czemu H. pylori może przetrwać w kwaśnym środowisku żołądkowym. Bakterie przenoszą się od człowieka do człowieka. Do zakażenia dochodzi przeważnie w dzieciństwie w obrębie własnej rodziny (między rodzicami a dziećmi lub między rodzeństwem).²