Jeśli tak – to czy na stałe, czy do momentu unormowania stężenia hemoglobiny?
Fot. pixabay.com
Niedokrwistość spowodowana niedoborem żelaza należy do najczęstszych zaburzeń zarówno u wegetarian, jak i u osób spożywających mięso. W populacji niemowląt, w której zapotrzebowanie na ten pierwiastek jest kilkukrotnie większe, ryzyko rozwoju niedokrwistości dodatkowo wzrasta.
Biodostępność żelaza w poszczególnych produktach żywnościowych różni się – w produktach pochodzenia zwierzęcego (żelazo hemowe – cielęcina, drób) wynosi około 20%, w mięsie ryb – około 12%, zaś w produktach roślinnych (żelazo niehemowe) nie przekracza 3%.
Z uwagi na biologiczną rolę żelaza u dzieci, u których stosowana jest ścisła dieta wegetariańska, powinno się przynajmniej raz, w drugim półroczu życia, skontrolować morfologię krwi i stężenie ferrytyny. Jeśli istnieją jakiekolwiek dodatkowe czynniki ryzyka wystąpienia niedokrwistości (np. niedokrwistość w trakcie ciąży u matki, wcześniactwo, ciąża bliźniacza), to oczywiście kontrola taka powinna być przeprowadzona już w pierwszym półroczu życia dziecka.
Dobrym alternatywnym źródłem żelaza niehemowego w diecie wegetarian są: zboża, rośliny strączkowe i orzechy. Biodostępność żelaza niehemowego poprawiają warzywa i owoce bogate w witaminę C (np. papryka czerwona, pietruszka, pomidory, czerwone porzeczki, aronia). Stwierdzenie w badaniach laboratoryjnych cech niedoboru żelaza obliguje lekarza do wprowadzenia suplementacji farmakologicznej – dalsze leczenie i kontrole ustala się zawsze indywidualnie.
