Na obecność wysięku parapneumonicznego wskazuje wywiad i badanie przedmiotowe, jednak w celu potwierdzenia obecności płynu w jamie opłucnej zalecamy wykonanie RTG klatki piersiowej.
Zakażenie układu moczowego (ZUM) z gorączką może dotyczyć nawet 7% dzieci i często świadczy o współwystępowaniu innej choroby, na przykład o obecności odpływów pęcherzowo-moczowodowych (OPM).
Nie zalecamy rutynowego stosowania antybiotyków w leczeniu PZP u dzieci w wieku przedszkolnym i młodszych, ponieważ w większości przypadków przyczyną objawów klinicznych jest zakażenie wirusowe.
Zalecamy hospitalizację dzieci i niemowląt z PZP o umiarkowanym lub ciężkim przebiegu, to znaczy gdy występują objawy zaburzeń oddychania i hipoksemia – wartość wysycenia tlenem krwi obwodowej (SpO2) <90%.
Wrodzone zakażenie CMV (wCMV) jest najczęstszą przyczyną nieuwarunkowanego genetycznie niedosłuchu odbiorczego. Szacuje się, że na całym świecie wCMV występuje z częstością 7 przypadków na 1000 noworodków.
Niniejsze wytyczne postępowania w zakażeniach gronkowcem złocistym opornym na metycylinę (methicillin-resistant Staphylococcus aureus – MRSA) zostały opracowane na podstawie wiarygodnych danych naukowych przez zespół ekspertów Infectious Diseases Society of America (IDSA). Wytyczne te są przeznaczone dla pracowników opieki zdrowotnej zajmujących się leczeniem zakażeń o etiologii MRSA u dorosłych i dzieci.
Mija 10 lat od wprowadzenia do powszechnego stosowania w programach szczepień ochronnych (PSO) dzieci w wielu krajach Unii Europejskiej nowoczesnych, wysoce skojarzonych szczepionek 5- i 6-składnikowych, zawierających bezkomórkową komponentę przeciw krztuścowi (DTPa).
Od czasu opublikowania poprzednich wytycznych dotyczących resuscytacji noworodków zidentyfikowano kilka zagadnień wymagających wyjaśnienia. W tym celu ponownie przeanalizowano dostępne dane i opracowano nowe wytyczne pod patronatem American Heart Association, European Resuscitation Council oraz International Liaison Committee on Resuscitation.
Aktualizacja wytycznych dotyczących profilaktyki i leczenia alergicznego nieżytu nosa (ANN) oraz jego wpływu na współistniejącą astmę uzupełnia poprzednie wydania wytycznych ARIA (Allergic Rhinitis and its Impact on Asthma) o zalecenia wskazujące, jakie postępowanie jest najkorzystniejsze dla większości pacjentów.
Przed każdym rozpoczęciem leczenia żywieniowego należy rozważyć możliwość wystąpienia zespołu realimentacji – im większe niedożywienie, tym większe jest ryzyko wystąpienia tego powikłania. Kluczowe znaczenie ma monitorowanie stanu pacjenta i suplementacja niedoborów, a wartość energetyczną posiłków należy zwiększać ostrożnie.
Zadaj pytanie ekspertowi, przyślij ciekawy przypadek,
zgłoś absurd, zaproponuj temat dziennikarzom.
Pomóż redagować portal.
Pomóż usprawnić system ochrony zdrowia.