Leczenie zakażeń wywołanych Staphylococcus aureus opornym na metycylinę u dorosłych i dzieci. Podsumowanie aktualnych (2010) wytycznych Infectious Diseases Society of America

Tłumaczył lek. Tomasz Książczyk
Konsultowała prof. dr hab. med. Waleria Hryniewicz, Zakład Epidemiologii i Mikrobiologii Klinicznej Narodowego Instytutu Leków w Warszawie

Skróty: CA-MRSA – pozaszpitalne szczepy MRSA, CRP – białko C-reaktywne, HA-MRSA – zakażenie MRSA nabyte w placówkach opieki zdrowotnej, IDSA – Infectious Diseases Society of America, i.v. – dożylnie, IZW – infekcyjne zapalenie wsierdzia, MIC – minimalne stężenie hamujące, MRSA – szczep Staphylococcus aureus oporny na metycylinę, OUN – ośrodkowy układ nerwowy, p.o. – doustnie, VLBW – noworodki z bardzo małą urodzeniową masą ciała

Od Redakcji: Klasyfikację siły zaleceń i wiarygodności danych podano w tabeli 1.

Reprinted from Clinical Infectious Diseases, 52 (3), Liu C., Bayer A., Cosgrove S.E., Daum R.S., Fridkin S.K., Gorwitz R.J., Kaplan S.L., Karchmer A.W., Levine D.P., Murray B.E., Rybak M.J., Talan D.A., Chambers H.F., Clinical practice guidelines by the Infectious Diseases Society of America for the treatment of methicillin-resistant Staphylococcus aureus infections in adults and children: executive summary, 285–292. Copyright (c) 2011 by the Infectious Diseases Society of America. All rights reserved. With permission from The University of Chicago Press. The University of Chicago Press is not responsible for the accuracy of the translation from English. The University of Chicago Press nie ponosi odpowiedzialności za błędy w tłumaczeniu.

Streszczenie

Niniejsze wytyczne postępowania w zakażeniach gronkowcem złocistym opornym na metycylinę (methicillin-resistant Staphylococcus aureus – MRSA) zostały opracowane na podstawie wiarygodnych danych naukowych przez zespół ekspertów Infectious Diseases Society of America (IDSA). Wytyczne te są przeznaczone dla pracowników opieki zdrowotnej zajmujących się leczeniem zakażeń o etiologii MRSA u dorosłych i dzieci. Poniżej omówiono różne sytuacje kliniczne związane z zakażeniem tym drobnoustrojem, w tym zakażenia skóry i tkanek miękkich, bakteriemię i zapalenie wsierdzia, zapalenie płuc, zakażenie kości i stawów oraz zakażenie ośrodkowego układu nerwowego (OUN). Dodatkowo przedstawiono zalecenia dotyczące dawkowania wankomycyny i monitorowania takiego leczenia, postępowania w zakażeniach szczepami MRSA o zmniejszonej wrażliwości na wankomycynę oraz w przypadku nieskuteczności wankomycyny.