Odpowiedź
dr hab. n. med. Wojciech Feleszko
Klinika Pneumonologii, Alergologii Wieku Dziecięcego i Pediatrii Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego
W pierwszej kolejności należy się upewnić, czy szczegółowy wywiad oraz uważne badanie przedmiotowe pacjenta nie wykazują nieprawidłowości (objawów alarmowych). Jeżeli w wywiadzie nie stwierdza się ewidentnego narażenia domowników lub pacjenta na pasożyty (zwłaszcza tkankowe) ani niedawnej podróży do krajów egzotycznych, a w badaniu przedmiotowym nie obserwuje się niepokojących zmian w obrębie skóry, powiększenia węzłów chłonnych lub narządów miąższowych ani zmian osłuchowych nad klatką piersiową, to można przyjąć strategię wyczekującą.
Eozynofilia rzędu co najmniej kilkunastu tysięcy komórek w µl może budzić niepokój. Jednak brak wymienionych powyżej objawów alarmowych pozwala wykonać kontrolne badanie liczby eozynofilów we krwi dopiero po upływie 2–3 tygodni. Zdecydowana większość zaburzeń związanych z eozynofilią u dzieci ustępuje bowiem samoistnie, a choroby nowotworowe objawiające się eozynofilią w praktyce u dzieci nie występują.
Piśmiennictwo:
1. Nutman T.B.: Evaluation and differential diagnosis of marked, persistent eosinophilia. Immunol. Allergy Clin. North Am., 2007; 27 (3): 529–5492. Kovalszki A., Weller P.F.: Eosinophilia. Prim. Care, 2016; 43 (4): 607–617
3. Kovalszki A., Weller P.F.: Eosinophils and eosinophilia. (W:) Clinical immunology. Elsevier, 2019: 349–361
