Jak postępować w przypadku zespołu ponownego odżywienia i gastroparezy?
Czy przyczyną niedrożności przewodu pokarmowego mogą być zaburzenia psychiczne?
Zachowania ryzykowne to różnorodne zachowania, które zagrażają zdrowiu fizycznemu i psychicznemu oraz są niezgodne z zasadami społecznymi. Są to m. in. używanie substancji psychoaktywnych, różne przejawy agresji i autoagresji, zachowania w obszarze dotyczącym seksualności oraz różne zachowania manifestujące się w środowisku nowych mediów.
Co to jest przywiązanie? Kiedy lekarz może podejrzewać, że przywiązanie kształtuje się nieprawidłowo? Jak lekarz może sobie radzić z zaburzeniami więzi?
Z czym różnicować takie zaburzenie? Kiedy zrezygnować z diagnostyki?
Celem autorów niniejszego artykułu jest wyposażenie lekarza podstawowej opieki zdrowotnej w praktyczne zalecenia dotyczące postępowania w przypadku występowania samookaleczeń i myśli samobójczych u nastolatków.
Do szpitala zgłosiła się 15-letnia dziewczynka z powodu utrzymujacych się od 6 miesięcy zaburzeń depresyjnych oraz zahamowania cyklu miesiączkowego związanego ze znacznym zmniejszeniem masy ciała.
Od kilku lat w Polsce i w innych krajach Europy obserwuje się gwałtowny wzrost częstości używania i liczby zatruć tymi środkami. Według EMCDDA w ciągu niespełna 10 lat zidentyfikowano 300 nowych substancji psychoaktywnych, z czego aż 101 w 2014 roku. Obecnie co tydzień na rynek jest wprowadzana jedna nowa substancja psychoaktywna.
W przeprowadzonej przez psychiatrę „standardowej” diagnostyce całkowite stężenie wapnia wynosiło 17 mg/dl (4,25 mmol/l), stężenie wapnia zjonizowanego 2,75 mEq/l, a fosforanów 3,6 mg/dl (1,16 mmol/l; wartość prawidłowa).
Siedemnastoletniego pacjenta skierowano na badanie EEG z powodu pierwszego w życiu uogólnionego napadu toniczno-klonicznego, który wystąpił w szkole. Od kilku miesięcy chłopiec miał krótkotrwałe stany dezorientacji ("wyłączenia się"), najczęściej w czasie lekcji, uznawane przez otoczenie za zaburzenia uwagi.