W tekście opisano przypadki pacjentów, którzy mimo podeszłego wieku funkcjonowali w pełni samodzielnie, można było z nimi szczegółowo ustalić zasady terapii, więc nic nie stało na przeszkodzie, aby zastosować intensywną insulinoterapię.
43-letni pacjent chory na cukrzycę typu 1 od 17 lat. Od kliku tygodni rana okolicy kostki przyśrodkowej, w przeszłości rozpoznany staw Charcota. Zapoznaj się z przypadkiem.
W artykule przedstawiono historie 3 pacjentów, u których z sukcesem zastosowano przejściowo insulinoterapię.
Do Poradni Diabetologicznej na wizytę kontrolną zgłosiła się 46-letnia otyła pacjentka z cukrzycą typu 2. Przeczytaj opis przypadku.
61-letnia chora na cukrzycą typu 2 od 12 lat, skarży się na bóle stóp o typie pieczenia, mrowienia, drętwienia przy zasypianiu. Zapoznaj się z opisanym przez dr. Sebastiana Borysa przypadkiem zespołu stopy cukrzycowej.
Termin „cukrzyca o znanej przyczynie” obejmuje szerokie spektrum przypadków przewlekłej hiperglikemii, wymienionych w etiologicznej klasyfikacji cukrzycy według WHO, jako „inne specyficzne typy cukrzycy”, a w polskiej terminologii określanych niekiedy żargonowo mianem cukrzycy typu 3.
Intensywna insulinoterapia to stosowane od lat w diabetologii określenie modelu leczenia polegającego na podawaniu wielokrotnych wstrzyknięć insuliny w ciągu dnia.
57-letni mężczyzna cierpiący na cukrzycę typu 2 otrzymał od lekarza reumatologa w związku z rozpoznaniem fibromialgii fluoksetynę. Bezpośrednio po włączeniu leku pojawiły się problemy z zasypianiem i kontynuacją snu, które pacjent próbował bezskutecznie zwalczać za pomocą dostępnych bez recepty leków roślinnych.
Stosowanie 2 wstrzyknięć insuliny, najczęściej mieszanek, rano i wieczorem niezmiennie pozostaje w Polsce popularną metodą leczenia cukrzycy. Oznacza to też, że wielu lekarzy i chorych jest zadowolonych z efektu takiego modelu terapii.
Jedną z metod insulinoterapii, która znajduje coraz częstsze zastosowanie w praktyce, jest metoda „baza–plus”, polegająca na podawaniu 2 wstrzyknięć insuliny w ciągu doby: 1 dawki insuliny długo działającej (zazwyczaj analogu) przed snem oraz 1 dawki insuliny krótko lub szybko działającej przed największym posiłkiem.
Jaki wybrać sprzęt służący do podawania insuliny? Gdzie najlepiej podać insulinę? Jakie zmiany mogą wystąpić w tkance podskórnej w miejscu podawania insuliny? Zajrzyj do przewodnika.
Zapoznaj się z opisanym przez dr. Sebastiana Borysa przypadkiem zespołu stopy cukrzycowej.
Dzienniczek samokontroli pacjenta może stanowić cenne źródło informacji. Do wyników należy jednak podchodzić z pewnym krytycyzmem i rozważyć możliwość występowania wyników fałszywych, szczególnie w razie rozbieżności pomiędzy wynikami w dzienniczku a średnią glikemią wyliczoną na podstawie HbA1c.
Zespół stopy cukrzycowej (ZSC) jest definiowany jako zakażenie i/lub owrzodzenie, i/lub destrukcja tkanek głębokich stopy (np. kości) spowodowane uszkodzeniem nerwów obwodowych i/lub naczyń stopy o różnym stopniu zaawansowania rozwijającym się w przebiegu cukrzycy.
24-letni pacjent chorujący od 5 lat na cukrzycę typu 1, bez innych chorób towarzyszących, zgłosił się na pierwszą wizytę w poradni diabetologicznej w lipcu 2016 roku. Omówienie przypadku.
Kwasica ketonowa jest najczęściej występującym ostrym powikłaniem hiperglikemii. Klasycznie jest definiowana jako zespół ostrych zaburzeń przemiany glukozy, tłuszczów i białek, gospodarki wodno-elektrolitowej oraz równowagi kwasowo-zasadowej w wyniku dużego niedoboru insuliny.
U chorych na cukrzycę zaburzenia czynności wątroby stwierdza się bardzo często. W ostatnich latach, dzięki rozwojowi i szerokiej dostępności ultrasonografii i innych badań diagnostycznych niemal każdy chory na cukrzycę jest – planowo lub nie – przesiewowo badany w kierunku współwystępowania NAFLD.
Akarboza u niektórych pacjentów może mieć korzystne działanie, gdyż z jednej strony skutecznie kontroluje glikemię poposiłkową, a z drugiej – skłania pacjentów do unikania pokarmów bogatych w cukry.
Zapalenie i złamanie kości piętowej.
Kobieta, palaczka, po prawostronnej mastektomi z powodu raka sutka, chorująca na cukrzycę na kontrolnej wizycie u lekarza POZ zgłasza osłabienie, kaszel początkowo suchy, obecnie wilgotny, z wykrztuszaniem śluzowej plwociny i utratę masy ciała w ostatnim czasie