Farmakoterapia cukrzycy typu 2 od ponad 10 lat przeżywa bardzo dynamiczny rozwój. W połowie poprzedniej dekady zaczęto wprowadzać do praktyki klinicznej leki inkretynowe, w 2012 roku pojawiły się inhibitory SGLT-2, a w ostatnich latach nowe preparaty długo działających analogów insuliny.
Ostateczna decyzja dotycząca poczęcia dziecka należy do pacjentki, niemniej jednak musi ona być poinformowana przez specjalistów o ryzyku dla jej zdrowia i życia, jakie niesie w tych przypadkach ciąża. Oznacza to także, że ciąża u kobiet z cukrzycą powinna być zawsze zaplanowana.
64-letnia pacjentka od 15 lat chora na cukrzycę typu 2. Powikłania – retinopatia proliferacyjna, polineuropatia obwodowa.
Niebezpieczeństwo utraty wzroku w wyniku cukrzycy, mimo że zdecydowanie mniejsze niż w ubiegłym stuleciu, pozostaje w ocenie naszych pacjentów realnym zagrożeniem i jest obok konieczności amputacji kończyny z powodu zespołu stopy cukrzycowej najczęściej wymienianą przez nich konsekwencją nieodpowiedniego leczenia cukrzycy.
W badaniu fizykalnym stopa niebolesna, brak tętna. RTG: stan po amputacji przodostopia lewego w stawie Lisfranca.
Zespół stopy cukrzycowej po stronie prawej.
Miażdżyca zarostowa tętnic kończyn dolnych według klasyfikacji Rutherforda 6.
Krytyczne niedokrwienie kończyny dolnej prawej.
Chorzy na cukrzycę znajdują się w grupie zwiększonego ryzyka sercowo-naczyniowego. Sprawdź, co powinno wzbudzić szczególny niepokój „kardiologiczny”.
Osoby z cukrzycą często obawiają się przyznać do choroby zarówno swoim pracodawcom, jak i współpracownikom, by uniknąć w ten sposób niezdrowej ciekawości bądź dyskryminacji.
W tym odcinku opowiemy historie naszych pacjentów, u których wyrównanie cukrzycy uległo – na szczęście przejściowemu – pogorszeniu w związku z typowymi wakacyjnymi aktywnościami (podróżowaniem, plażowaniem i... poceniem się).
Bullosis diabeticorum oznacza spontaniczne tworzenie się dobrze napiętych pęcherzy w obrębie dystalnych części kończyn u pacjentów ze współistniejącą cukrzycą.
Podstawowym celem leczenia cukrzycy jest zapobieganie rozwojowi przewlekłych powikłań naczyniowych. Utrzymująca się latami hiperglikemia prowadzi do uszkodzenia śródbłonka wyściełającego wnętrze naczyń krwionośnych oraz neuronów nerwów obwodowych.
Przedstawiamy historie otyłych pacjentów z cukrzycą typu 2, którym – korzystając z różnych zabiegów chirurgii bariatrycznej – udało się pomóc w ich walce z otyłością (i jej powikłaniami).
Córka opiekująca się 82-letnią chorą zgłosiła się do gabinetu lekarza rodzinnego w związku ze stwierdzonymi w ostatnim czasie w pomiarach domowych znacznymi wahaniami poziomu glikemii u matki.
Cukrzyca bardzo często współistnieje z nadwagą lub z otyłością. Zarówno cukrzyca typu 2, jak i otyłość prosta wiążą się z występowaniem insulinooporności.
42-letnia chora na cukrzycę typu 1 od 22 lat. Powikłania – retinopatia proliferacyjna, polineuropatia obwodowa, schyłkowa niewydolność nerek – hemodializoterapia. W badaniu fizykalnym stopa niebolesna, brak tętna. RTG – zapalenie i destrukcja kości piętowej.
Na badanie USG jamy brzusznej zgłosił się pacjent od 8 lat chorujący na cukrzycę typu 2. W USG stwierdzono m.in. cechy umiarkowanego otłuszczenia trzustki, torbiele korowe w nerkach oraz między śledzioną a nerką lewą strukturę echogeniczną przypominającą ogon rybi, która w badaniu za pomocą kolorowego doplera nie wykazywała unaczynienia. Czy znaleziona struktura to zmiana patologiczna, czy wariant budowy trzustki?
Świerzb jest zakaźną pasożytniczą chorobą skóry wywołaną przez roztocze – świerzbowca ludzkiego (Sarcoptes scabiei varietas hominis). Dane mówiące o częstości występowania w większości krajów są niedoszacowane. Ocenia się, że na świecie choroba dotyczy około 300 mln ludzi.
47-letni mężczyzna został skierowany do poradni diabetologicznej z powodu świeżo zdiagnozowanej cukrzycy. U pacjenta zastosowano leczenie behawioralne i farmakoterapię. Przedstawiony przypadek to dowód skuteczności interwencji behawioralnej, które u stosunkowo młodego, zmotywowanego pacjenta jest najbardziej korzystne i może powstrzymać błędne koło rozwoju cukrzycy typu 2.
80-letni pacjent chory na cukrzycę typu 2 od 19 lat, od 5 lat objawy chromania przestankowego, bóle spoczynkowe stopy. W badaniu fizykalnym stopa bolesna, chłodna, brak tętna na stopie.
Co zrobić, gdy intensywna insulinoterapia nie zapewnia prawidłowej kontroli glikemii?