Lekarz rodzinny skierował na badanie konsultacyjne 64-letniego mężczyznę chorującego od 6 lat na cukrzycę typu 2. Leczenie metforminą zapewniało dobrą kontrolę glikemii. Od 3 miesięcy pacjent zaczął oddawać do 4 luźnych stolców na dobę, w których spostrzegał sporo tłuszczu.
24-letni chory zgłosił się do lekarza POZ z powodu epizodów złego samopoczucia, osłabienia, nadmiernej potliwości oraz drżenia rąk. Obydwoje rodzice pacjenta oraz obie babcie chorują na cukrzycę. Zapoznaj się z przebiegiem przypadku.
Glikokortykosteroidy (GKS) mają istotny wpływ na gospodarkę węglowodanową.
W materiałach edukacyjnych dla chorych na cukrzycę można znaleźć przestrogę, że owoce zawierają glukozę i fruktozę, które zwiększają stężenie glukozy we krwi.
Występowanie hipoglikemii nie wyklucza obecności hiperglikemii.
Kamica pęcherzyka żółciowego jest jedną z najczęściej stwierdzanych patologii, zwłaszcza u osób otyłych chorych na cukrzycę, i z powodu częstego występowania bywa bagatelizowana.
Prawidłowy mocz zawiera tylko śladowe ilości glukozy niewykrywalne rutynowymi metodami paskowymi lub chemicznymi.
Według danych Głównego Urzędu Statystycznego przeciętnie długość życia wydłuża się co 5 lat o rok, i aktualnie średni czas życia Polek wynosi 81 lat, a Polaków 73 lata. Światowa Organizacja Zdrowia (WHO) za początek starości uznaje 60. rok życia.
Samokontrola glikemii u chorych na cukrzycę typu 2 leczonych doustnie ma oczywiście inne – w pewnym sensie mniejsze – znaczenie niż u pacjenta wymagającego intensywnej funkcjonalnej insulinoterapii.
Obecnie występuje coraz więcej przypadków cukrzycy o nietypowym obrazie klinicznym, trudno rozstrzygnąć, jaki to jest typ cukrzycy.
Czy zawsze ustalenie typu cukrzycy jest ważne dla wyboru sposobu leczenia?
Polskie Towarzystwo Diabetologiczne zaleca w cukrzycy typu 1 „intensywną funkcjonalną insulinoterapię przy zastosowaniu wielokrotnych, podskórnych dawek insuliny lub ciągłego podskórnego wlewu insuliny prowadzonego za pomocą pompy insulinowej”.
To może gliptyna? Jak inhibitory DPP-4 oddalają konieczność zastosowania insulinoterapii w cukrzycy typu 2.
Opisany przypadek stanowi znakomity przykład tego, że zawsze warto indywidualnie potraktować każdego pacjenta.
Warunkiem prawidłowego działania insuliny jest jej iniekcja do tkanki podskórnej, czasem jednak zmiany tej tkanki utrudniają wchłanianie insuliny.
W niniejszym artykule przedstawiamy historie 4 chorych w różnym wieku (2 kobiety 86 i 81 lat, 2 mężczyzn 62 i 64 lat), u których doustne leki przeciwcukrzycowe stosowane od co najmniej 12 lat były skuteczne i dotychczas nie rozpoczęto insulinoterapii.
Mimo znacznego postępu, jaki się dokonał w farmakoterapii cukrzycy w ostatnim okresie, w Polsce od ponad 20 lat leczenie DM2 przebiega zasadniczo według stałego schematu, chociaż zgodnie z zaleceniami klinicznymi PTD możliwe są również inne opcje.
Dalsze losy dwóch pacjentek chorych na cukrzycę typu LADA i typu 2. Cukrzyca nie jest wcale chorobą łatwą w leczeniu.
Metformina jest lekiem pierwszego rzutu w leczeniu cukrzycy typu 2, brak jednak jasnych wytycznych odnośnie optymalnej dawki leku. Przeczytaj odpowiedź eksperta na pytanie skierowane przez użytkownika serwisu.
Nie zawsze „ona temu winna…” po raz drugi:
Do poradni diabetologicznej zgłosiła się 36-letnia kobieta chorująca od 10 lat na niepowikłaną cukrzycę typu 1. Po dokładnym zebraniu wywiadu okazało się, że największym problemem chorej było nieodczuwanie objawów prodromalnych hipoglikemii, wskutek czego kilkakrotnie doszło do ciężkiej hipoglikemii.