Od czasu publikacji pierwszej wersji wytycznych American Society of Clinical Oncology (ASCO) ukazały się wyniki nowych badań z randomizacją. Zmieniła się także praktyka kliniczna; nadal jednak utrzymują się kontrowersje dotyczące niektórych aspektów stosowania biopsji wartowniczego węzła chłonnego – zwłaszcza w szczególnych okolicznościach klinicznych.
Publikacja B. Escudiera i wsp. wydaje się wręcz niezbędna dla zrozumienia współczesnej taktyki leczenia chorych na raka nerki. Dziś przeżywalność tych chorych to nie 22 miesiące, ale 60 i więcej. W leczeniu żadnej z grup nowotworów nie odnotowano tak dużego postępu - komentuje prof. Cezary Szczylik.
W artykule omówiono systemowe leczenie chorych na zaawansowanego raka piersi wykazującego nadmierną ekspresję receptora naskórkowego czynnika wzrostu typu 2 (HER2). Jest to podsumowanie wytycznych American Society of Clinical Oncology (ASCO) (2014 r.)
W artykule przedstawiono zalecenia dotyczące profilaktyki oraz leczenia (wstępnego, podtrzymującego i przewlekłego) żylnej choroby zakrzepowo-zatorowej u chorych na nowotwór złośliwy.
Choroba nowotworowa i jej leczenie mogą wpływać na życie seksualne chorego. Za zainicjowanie rozmowy na temat zaburzeń seksualnych odpowiedzialny jest personel medyczny, a nie chory. Badania pokazały, że nawet u chorych z grup dużego ryzyka, kwestie związane z przywróceniem czynności seksualnych nie są podejmowane w trakcie około połowy konsultacji.
Ból przebijający istotnie wpływa na codzienne funkcjonowanie chorych na nowotwory złośliwe. W treści Deklaracji Montrealskiej podkreślono, że wszyscy ludzie mają prawo do postępowania opanowującego dolegliwości bólowe. W 2013 roku w „Journal of National Comprehensive Cancer Network” opublikowano artykuł, w którym dokonano przeglądu istniejących, nielicznych zaleceń dotyczących postępowania w przypadku bólu przebijającego.
W opracowaniu przedstawiono zaproponowany w 2013 roku podział węzłów chłonnych okolicy głowy i szyi oraz wytyczne dotyczące ich konturowania w planowaniu radioterapii u chorych na nowotwory tej okolicy. Stosowanie zaawansowanych technik wymaga zdefiniowania objętości tarczowych, którymi najczęściej są guz i zajęte przez przerzuty węzły chłonne.
Wytyczne opracował zespół ekspertów, w skład którego wchodzili onkolodzy i hematolodzy pracujący w ośrodkach akademickich i niepublicznych, specjaliści chorób zakaźnych, pielęgniarki onkologiczne oraz przedstawiciele środowisk zainteresowanych analizowaną problematyką.
Zalecenia European Society for Medical Oncology (2013 r.) dotyczą postępowania u pacjentek, u których nowotwór rozpoznano w trakcie ciąży, jak również metod zachowania płodności u kobiet, które pragną zajść w ciążę mimo zachorowania na raka.
U pacjentek leczonych z powodu nowotworu piersi tamoksyfen może być stosowany nawet przez 10 lat – stwierdził komitet ACOG.
Aktualne (2013) wytyczne Infectious Diseases Society of America.
Zalecenia przedstawione w opracowaniu przygotowała grupa robocza Skin Toxicity Group powołana przez międzynarodowe wielospecjalistyczne stowarzyszenie zajmujące się badaniami i edukacją w zakresie postępowania wspierającego chorych na nowotwory złośliwe – Multinational Association for Supportive Care in Cancer (MASCC). Członkami grupy roboczej są eksperci z zakresu dermatologii, onkologii, opieki paliatywnej, jakości życia związanej ze zdrowiem oraz działań niepożądanych środków leczniczych. Udzielili oni odpowiedzi na pytania dotyczące zapobiegania oraz leczenia wczesnych i późnych skórnych działań niepożądanych radioterapii.
Zespół Lyncha jest chorobą genetyczną obarczoną zwiększonym ryzykiem rozwoju nowotworów złośliwych w młodym wieku. Ryzyko to szczególnie dotyczy raka jelita grubego, ale również wielu innych nowotworów złośliwych, między innymi raka trzonu macicy i jajników. Wczesne rozpoznanie choroby umożliwia objęcie pacjentów ścisłym nadzorem onkologicznym. Najnowsza aktualizacja dotycząca postępowania w zespole Lyncha uwzględnia zarówno zakres badań profilaktycznych oraz częstość ich wykonywania, jak i określa rolę działań prewencyjnych, takich jak całkowite lub częściowe wycięcie jelita grubego, usunięcie macicy z przydatkami, czy też równie istotnej modyfikacji stylu życia.
W niniejszym opracowaniu zaprezentowano w skrócie zalecenia dotyczące opieki nad chorymi na nowotwory złośliwe, u których założono cewniki do żył centralnych (central venous cathether - CVC).
Niniejsze opracowanie najnowszej aktualizacji (2012 r.) zaleceń opublikowanych przez British Society of Gastroenterology w 2002 roku w sposób przejrzysty porządkuje najnowszą wiedzę dotyczącą rozpoznawania i leczenia raka dróg żółciowych, która - w obliczu rosnącej zachorowalności na ten nowotwór obserwowanej na przestrzeni ostatnich dekad - powinna być przyswojona przez wszystkich lekarzy praktyków.
Streszczenie wytycznych European Society of Breast Cancer Specialists.
W 13. International Breast Cancer Conference, która odbyła się w marcu 2013 roku w Sankt Gallen, wzięło udział około 3700 uczestników z 95 krajów oraz wykładowców reprezentujących wiele dziedzin nauki i regionów geograficznych. Zespół ekspertów pod przewodnictwem Arona Goldhirscha i Erica P. Winera, podsumowując wnioski z obrad konferencji, dokonał przeglądu nowych informacji oraz opracował zalecenia dotyczące leczenia chorych w okresie najbliższych 2 lat. W tekście podsumowano informacje zaprezentowane podczas konferencji.
W artykule przedstawiono wybrane praktyczne informacje oraz zalecenia dotyczące ogólnej strategii działania na poziomie społeczeństwa oraz indywidualnego postępowania, a także wpływu diety i aktywności fizycznej na zachorowalność na poszczególne nowotwory złośliwe.
Koniecznośc opracowania niniejszych zaleceń wynika ze specyfiki leczenia chorych w tym wieku (przed 40. r.ż.) związanej m.in. z potrzebą zachowania płodności, możliwości zajścia w ciążę oraz karmienia piersią.
Przedstawione zalecenia opracowano na drodze konsensusu w trakcie specjalnego spotkania zorganizowanego przez ESMO w Mediolanie, we Włoszech w styczniu 2012 roku. Po spotkaniu dodatkowo doprecyzowano uzgodnione zalecenia. W ich opracowaniu wzięli udział eksperci z europejskich grup badań nad mięsakami, sieci ośrodków referencyjnych, zajmujących się mięsakami oraz przedstawiciele ESMO. Tekst odzwierciedla ogólne uzgodnienia całej grupy.