Jednak niektóre hotele, zwłaszcza te tańsze, przestały przyjmować Chińczyków. „Wczoraj musiałam odesłać turystę z Szanghaju, który w ostatniej chwili zarezerwował pokój przez Internet” - mówi Pam, menadżerka hotelu w biznesowo-turystycznej dzielnicy Si Lom. „Właściciele wolą zrezygnować z doraźnych zysków, niż dopuścić, żeby wszyscy się tu pochorowali” - tłumaczy. Hotel zainwestował w maseczki i odkażacze do rąk dla gości, a także kupił drogi filtr powietrza.
Wiele tajlandzkich uczelni poprosiło pochodzących z Chin studentów o niewracanie na zajęcia po przerwie z okazji Lunarnego Nowego Roku. Tłumacz na politechnice KMIT Ladkrabang w Bangkoku, Zhao Zeguang mówi, że uczelnia ma zaledwie około 20 chińskich studentów, więc łatwo sobie poradziła. „Wszystkie zajęcia dla nich prowadzimy w trybie online” - wyjaśnia. Kilkoro chińskich pracowników politechniki, w tym pochodzący z prowincji Junnan Zhao, wróciło wprawdzie do biur, ale noszą maseczki i uważnie obserwują swoje zdrowie.
Singapur jest jednym z czterech krajów najbardziej dotkniętych epidemią. Kiedy 7 lutego władze miasta-państwa podniosły poziom gotowości epidemiologicznej, mieszkańcy masowo ruszyli do sklepów, wykupując jedzenie i środki czystości. Największe sieci supermarketów poczuły się zmuszone do wprowadzenia ograniczeń. Jak mówi PAP pracujący w Singapurze programista w firmie ubezpieczeniowej Den, w mijającym tygodniu nad paniką udało się jednak zapanować. „Supermarkety zaopatrzyły się w więcej towaru, a ludzie już tyle nie kupują” - mówi.
W hotelach i restauracjach widać mniej ludzi. Wiele przedsiębiorstw zobowiązało pracowników do pracy z domów, a niektóre wysłały ich na bezpłatne urlopy. Według malezyjskiego dziennika „New Straits Times” dotyka to nie tylko miejscowych, ale również imigrantów, w tym 400 tys. pracujących w Singapurze Malezyjczyków, z których jedna czwarta dojeżdża tam codziennie z miasta Johor Bahru.
