16 września 2022 r. ukazała się dwunasta wersja wytycznych WHO dotyczących terapii COVID-19 – Therapeutics and COVID-19: living guideline. Aktualizacja dotyczy zaleceń stosowania: remdesiwiru, terapii skojarzonej blokerów receptora interleukiny-6 (IL-6) i inhibitorów kinazy janusowej (JAK) z kortykosteroidami u pacjentów z ciężkim lub krytycznym przebiegiem COVID-19 oraz modyfikuje poprzednie zalecenia dotyczące stosowania neutralizujących przeciwciał monoklonalnych: sotrowimab i casirivimab-imdevimab u pacjentów z nieciężkim przebiegiem klinicznym COVID-19.
Stosowanie remdesiwiru u pacjentów z ciężkim lub krytycznym przebiegiem COVID-19
WHO wydała warunkowe rekomendacje na stosowanie remdesiwiru u pacjentów z ciężkim przebiegiem COVID-19, natomiast nie zaleca się stosowania tego leku u pacjentów z krytycznym przebiegiem zakażenia SARS-CoV-2.
Stosowanie sotrowimabu u pacjentów z łagodnym przebiegiem klinicznym COVID-19
WHO wydała silne zalecenie przeciwko stosowaniu sotrowimabu u pacjentów z łagodnym przebiegiem zakażenia SARS-CoV-2. Badania in vitro wykazały, że sotrowimab nie neutralizuje obecnie krążących wariantów SARS-CoV-2 i ich podwariantów. Znaczące zmniejszenie aktywności neutralizacyjnej in vitro silnie sugeruje brak skuteczności klinicznej przeciwciał monoklonalnych, takich jak sotrowimab. Jednak osiągnięto również konsensus co do potrzeby dowodów z badań klinicznych w celu potwierdzenia jakiejkolwiek klinicznej skuteczności nowych przeciwciał monoklonalnych.
Stosowanie casirivimabu-imdevimabu u pacjentów z COVID-19 (bez względu na ciężkość przebiegu klinicznego)
WHO wydała silne zalecenie przeciwko stosowaniu casirivimabu-imdevimabu u pacjentów z zakażeniem SARS-CoV-2 (bez względu na ciężkość przebiegu klinicznego). Badania in vitro wykazały, że casirivimab-imdevimab nie neutralizuje obecnie krążących wariantów SARS-CoV-2 i ich podwariantów. Znaczące zmniejszenie aktywności neutralizacyjnej in vitro silnie sugeruje brak skuteczności klinicznej przeciwciał monoklonalnych, takich jak casirivimab-imdevimab. Jednak osiągnięto również konsensus co do potrzeby dowodów z badań klinicznych w celu potwierdzenia jakiejkolwiek klinicznej skuteczności nowych przeciwciał monoklonalnych.
