Jesienią będziemy spędzać więcej czasu w pomieszczeniach zamkniętych, co może przyspieszyć rozprzestrzenianie się wirusa i wymusić ponowne – i prawdopodobnie zbyt późne – wdrożenie działań w zakresie zdrowia publicznego. Ostatecznie przebieg zdarzeń zależeć będzie od wskaźników wyszczepienia. Jak podano w raporcie z badań, „państwa, w których (…) wyszczepialność jest wysoka, mogą, w najgorszym przypadku, spodziewać się w zimie jedynie niewielkich fal zachorowań na COVID-19”, pod warunkiem utrzymania umiarkowanych środków ochrony zdrowia publicznego. Z kolei państwa, w których szczepieniu poddała się mniejsza ilość obywateli, doświadczą fal o większym nasileniu, o ile nie podejmą odpowiednich działań zapobiegawczych.
Czy można zatem spodziewać się, że pandemia wygaśnie w ciągu następnych 3–5 lat? Jak pokazuje badanie, nie ma pewności, że SARS-CoV-2 uda się wyeliminować w perspektywie długoterminowej. Niemniej jednak walka z wirusem będzie wymagać „globalnego zaangażowania politycznego oraz jednolitej i spójnej zgody społeczeństw na uczynienie eliminacji wirusa celem nadrzędnym”. Jeśli szczepienia obejmą także dzieci, niektóre kraje mogą osiągnąć wskaźniki wyszczepienia na tyle wysokie, że możliwe stanie się trwałe zapobieganie lokalnej transmisji wirusa. W przypadku krajów, w których odporność jest niedostateczna lub zbyt niejednorodna, spodziewane są powtarzające się lokalne i sezonowe epidemie.
Autorzy mają nadzieję, że wyniki prac wspieranych przez projekty EpiPose (Epidemic intelligence to minimize 2019-nCoV’s public health, economic and social impact in Europe), PERISCOPE (Pan-European Response to the ImpactS of COVID-19 and future Pandemics and Epidemics) oraz CORESMA (COVID-19-Outbreak Response combining E-health, Serolomics, Modelling, Artificial Intelligence and Implementation Research) staną się naukową podstawą debat politycznych. Badanie opublikowano w serwisie „The Lancet Regional Health – Europe”.
