Wyjaśniła, że w przeanalizowanych memach zawarte zostały chronologicznie wszystkie elementy charakterystyczne dla pandemii. Jak podała, na początku sporo memów odnosiło się do problemów z dostępem do niektórych towarów. „Na przykład przedstawiono półki sklepowe, na których leżał papier toaletowy. Do tego dodano podpis: „giełda papierów wartościowych” – wskazała.
Przypomniała, że w memach pojawiały się też wątki higieniczne (np. mem z ręką Terminatora, z której po częstym myciu został tylko szkielet żelaznej ręki), reakcje na zakazy (np. mem przedstawiający dziki idące przez pasy na ruchliwej ulicy w mieście, z podpisem: „zakaz wstępu do lasu”), odniesienia do pracy zdalnej (np. mem z dialogiem małżeństwa: „Co w tym dziwnego, że zabrałem pracę do domu? To, że ty robisz autopsje”).
„Częste były też memy związane z lockdownem i naszymi oczekiwaniami wobec rzeczywistości. W polskiej wersji dotyczyły np. majówki: kobieta na jednym zdjęciu spogląda przez okno samolotu na wieżę Eiffla, a na drugim – siedzi przy bębnie pralki w domu” – przywołała przykład prof. Głażewska.
W warstwie wizualnej memów korzystano często także z fragmentów filmów („Miś” w reż. Barei, „Seksmisja” w reż. Machulskiego, „Janosik” w reż. Passendorfera, „Gwiezdne wojny” w reż. Lucasa).
Autorki książki wskazały na funkcje memów m.in.: informacyjną, komentującą bieżące wydarzenia, edukacyjną, socjalizacyjną, popularyzującą, ludyczną, krytykującą wprowadzone nakazy i zakazy. „Przykładem funkcji komentującej i edukacyjnej równocześnie jest np. mem, który wykorzystuje fresk Michała Anioła „Stworzenie Adama”, gdzie dwie stykające się ręce Boga i Adama są ubrane w żółte rękawice lub podają sobie płyn do dezynfekcji” – wyjaśniła prof. Karwatowska. Funkcję prześmiewczą pełnił mem nawiązujący do pastafarian, czyli wyznawców Latającego Potwora Spaghetti – z jednej strony puste półki sklepowe – bez makaronu, a z drugiej potwór spaghetti mówiący: „Co, jak trwoga to do Boga?”.
„Warto zwrócić uwagę, że nie zawsze w tych humorystycznych, internetowych reakcjach na zagrożenie pandemią chodziło tylko o rozbawienie, ale także o refleksję. Humor – poprzez memy, dowcipy, maski covidowe – służył nam też jako wentyl bezpieczeństwa albo pełnił rolę swoistego katharsis. Był również rodzajem barometru nastrojów społecznych, gdyż na podstawie memów można było łatwo przeprowadzić analizę społeczeństwa, tego, co nas gnębi, martwi” – podkreśliła prof. Głażewska. Gabriela Bogaczyk
