Jest jeszcze rzeczywistość kliniczna. Ruszyły badania ukierunkowane na poszukiwanie innego czynnika, innego mechanizmu, którego nie jesteśmy w stanie uchwycić w laboratorium, a który może sprawia, że amantadyna w jakiś sposób będzie pomagać przy COVID-19.
Dysponujemy tu wynikami jednego badania retrospektywnego bez randomizacji przeprowadzonego na około 400 osobach. Na podstawie wyników autorzy zwracają uwagę, że według nich podawanie amantadyny pacjentom z COVID-19 nie jest zasadne. Pada zastrzeżenie, że podstawą do ewentualnej zmiany podejścia byłoby przeprowadzenie badania z randomizacją w większym zakresie, jednak nie widzą podstaw naukowych, by takie badanie przeprowadzać. Jest ono ich zdaniem mało obiecujące.
Tak przedstawia się teraz stan wiedzy.
Rozpoczęto również obserwacje kliniczne. Nie jest to jednak podejście, które pozwoli udzielić jakiejkolwiek odpowiedzi – przypomina mi się historia z chlorochiną. Obserwacje bez grupy kontrolnej nie mają specjalnej wartości, ponieważ większość pacjentów z SARS-CoV-2 i tak wraca do zdrowia bez żadnego leczenia. Trudno określić, dlaczego konkretny pacjent ma się lepiej.
Mówienie o leczeniu i budowanie planu leczenia opartego wyłącznie na obserwacjach sytuuje tę działalność w sferze alt-medu. Współczesna medycyna musi się opierać na statystyce, na danych po pierwsze naukowych, a po drugie klinicznych. Nie ma dziś takich danych dotyczących amantadyny.
Oczywiście, jeśli takie dane się pojawią, zalecenia trzeba będzie zmienić. Musimy jednak opierać się na faktach.
Piśmiennictwo:
1. Mandala V.S., McKay, M.J., Shcherbakov A.A. i wsp. Structure and drug binding of the SARS-CoV-2 envelope protein transmembrane domain in lipid bilayers. Nat. Struct. Mol. Biol. (2020). https://doi.org/10.1038/s41594-020-00536-82. https://www.medrxiv.org/content/10.1101/2020.10.13.20211797v1
