Kompleksowy przegląd procedur prehabilitacyjnych i protokołu ERAS w ginekologii onkologicznej

04.01.2021
Omówienie artykułu: Prehabilitation programs and ERAS protocols in gynaecological oncology: a comprehensive review. Arch. Gyn. Obstetr., 2020; 301: 315–326
R. Armbrust i wsp.

Opracowała dr n. med. Magdalena Pisarska-Adamczyk

Skróty: ERAS (enhanced recovery after surgery) – protokół kompleksowej opieki okołooperacyjnej dla poprawy wyników leczenia; PREHAB – programy prehabilitacyjne; QoL (quality of life) – jakość życia

Metody: przegląd systematyczny dostępnego piśmiennictwa na temat protokołu ERAS w ginekologii onkologicznej, a także procedur prehabilitacyjnych poprzedzających interwencję operacyjną w obrębie jamy brzusznej z powodu nowotworu złośliwego. Uwzględniono szczególnie programy prehabilitacyjne (ćwiczenia, interwencje żywieniowe i psychologiczne), których czas trwania i wyniki wykorzystuje się do porównania ze standardową opieką okołooperacyjną. 15 badań dotyczyło programów prehabilitacyjnych w chirurgii onkologicznej jamy brzusznej, a 12 badań (do maja 2019 r.) – protokołu ERAS w ginekologii onkologicznej (u chorych na raka jajnika).

Wyniki:

  • I. Prehabilitacja
    • Z 15 badań dotyczących stosowania programów prehabilitacyjnych (PREHAB) jedynie 4 raportowały o chirurgii ginekologicznej, przy czym większość dotyczyło pacjentów nieonkologicznych. Protokoły badań były heterogeniczne, ale wykazały poprawę zarówno pod względem parametrów fizycznych, jak i psychologicznych. Nie ma badań dotyczących takiego postępowania z chorymi na zaawansowanego raka jajnika czy szyjki macicy. Pozostałe badania dotyczyły osób operowanych z powodu nowotworów innych narządów (jelita grubego, przełyku, wątroby, pęcherza moczowego) czy też obejmowały kilka typów zabiegów.
    • Grupy PREHAB w opisywanych badaniach były małe (14–58 pacjentów), a same programy zróżnicowane.
    • Wyniki przedstawiono za pomocą 6-minutowego testu marszu, progu beztlenowego bądź pułapu tlenowego (VO2max). Stosowanie programów ćwiczeń fizycznych polepszało wyniki 6-minutowego testu marszowego, ale nie miało wpływu na powikłania chirurgiczne i długość pobytu w szpitalu.
    • Oceny psychologicznej dokonano w 3 badaniach.
    • Powikłania pooperacyjne uwzględniono w 5 badaniach a parametry jakości życia (QoL) w 2. Dwa badania wykazały korzyści pod względem QoL w grupach PREHAB. Interwencja psychologiczna została przeprowadzona tylko w 2 próbach i była skoncentrowana na przestrzeganiu przez pacjentów programu żywieniowego oraz ćwiczeń.
    • Czas trwania PREHAB był zróżnicowany: 2–14 tygodni (dłuższy czas wiązał się z leczeniem neoadiuwantowym).
    • Żadne z badań nie umożliwiało kompleksowej oceny stanu przedoperacyjnego pacjentów.
  • II. Protokół ERAS
    • W 5 spośród 12 badań opieka okołooperacyjna zgodna z protokołem ERAS wiązała się ze skróceniem hospitalizacji.
    • W 1 z badań autorzy donoszą o istotnym zmniejszeniu całkowitego odsetka powikłań pooperacyjnych w grupie ERAS. Pozostałe badania nie wykazują istotnych statystycznie różnic pomiędzy grupami dotyczących częstości powikłań. W 1 z badań autorzy donoszą o zmniejszeniu odsetka ciężkich powikłań, przy niezmienionym całkowitym odsetku powikłań.
    • Wszystkie badania pokazują jednak, że stosowanie ścieżki ERAS nie wiązało się z większym ryzykiem ponownych przyjęć do szpitala.

Wnioski

Zastosowanie PREHAB w chirurgii onkologicznej jamy brzusznej jest możliwe i wydaje się, że może poprawić wyniki leczenia. Jak dotąd nie ma jednak dużych badań prospektywnych w ginekologii onkologicznej poświęconych temu zagadnieniu. Nie istnieją również badania łączące koncepcję ścieżki ERAS i prehabilitacji. Analizując dostępne doniesienia, można stwierdzić, że stosowanie protokołu ERAS w ginekologii onkologicznej doprowadzi do skrócenia pobytu w szpitalu bez ryzyka zwiększenia odsetka powikłań pooperacyjnych. W tej grupie chorych jest to więc postępowanie możliwe do przyjęcia i bezpieczne.

Wybrane treści dla pacjenta
  • Rozrost endometrium
  • Nefropatia zaporowa
  • Endometrioza
  • Rak jajnika
  • Krwawienia między miesiączkami
  • Zapalenie narządów miednicy mniejszej
  • Mutacje genu BRCA1 i BRCA2 – uwarunkowany genetycznie rak piersi, jajnika, gruczołu krokowego i trzustki