medycyna praktyczna dla lekarzy
medycyna praktyczna dla lekarzy
Każdy człowiek ma prawo do ludzkiej, czyli naturalnej i godnej śmierci. Można nawet zaryzykować twierdzenie, że zmuszanie umierającego do uporczywej terapii narusza jego prawa.
Artykuł zawiera treść wystąpienia Autora na Sympozjum "Dylematy etyczne w praktyce lekarskiej – czy lekarz może odmówić pacjentowi pomocy" (Warszawa, 24.04.2008), zorganizowanym przez Medycynę Praktyczną, Towarzystwo Internistów Polskich i Naczelną Izbę Lekarską, we współpracy z American College of Physicians.
Człowiek jest ciągle tajemnicą. Chociaż już starożytni opisali jego naturę, to zarówno doświadczenie ludzkiej historii, dane naukowe i refleksja filozoficzna dowodzą, że w swojej istocie człowiek potrzebuje dalszych analiz samego siebie, jest bowiem z punktu widzenia antropologii bytem poszukującym zrozumienia siebie.
należy stwierdzić, że termin "życie" jest pojęciem wieloznacznym – życie elementów wyższej struktury biologicznej nie jest jednoznaczne z życiem tej struktury. Nieco trywialnie można stwierdzić, że życie ludzkiej wątroby nie oznacza życia człowieka.
Koniec ludzkiego życia jest szczególnie związany z występowaniem różnego typu urazów i chorób. Zdarza się niekiedy, że ludzie w podeszłym wieku nie odczuwają żadnych poważniejszych dolegliwości.
Kryterium śmierci mózgu, stanowiące uzupełnienie dotychczasowego, krążeniowo-oddechowego kryterium śmierci człowieka, wywołało jedną z bardziej fascynujących dyskusji bioetycznych drugiej połowy XX wieku.
Choć od śmierci Terri Schiavo minęły już blisko 2 lata, to jednak sposób jej umierania na stałe wpisał się w historię bioetyki jako jeden z podstawowych casusów dotyczących zakończenia życia ludzkiego.
Przez setki lat medycyna posługiwała się klasycznym kryterium śmierci. Za fakt śmierci uznawała ustanie krążenia i oddychania.
Podjęte jeszcze w latach 80. ubiegłego stulecia przez Ministerstwo Zdrowia inicjatywy opracowania przepisów dotyczących pobierania i przeszczepiania komórek, tkanek i narządów zaowocowały w Polsce lepszym prawodawstwem w tym względzie.
O ile to możliwe, należy wyraźnie odróżniać uśmiercanie z litości (czyli eutanazję) od rezygnacji z uporczywej terapii.
Prosimy o zadawanie pytań dotyczących wątpliwości z dziedziny etyki w codziennej praktyce lekarskiej.
Wyślij pytanie, dostaniesz indywidualną odpowiedź eksperta!
