medycyna praktyczna dla lekarzy
medycyna praktyczna dla lekarzy
Niniejsze wytyczne dotyczą zapobiegania, diagnostyki i leczenia zakażeń HSV u noworodków urodzonych siłami natury lub drogą cięcia cesarskiego (CC) przez matki z czynną ONP. W procesie opracowywania niniejszych wytycznych wykorzystano aktualną wiedzę dotyczącą biologii, epidemiologii i patologii zakażenia HSV.
Stanowisko American Society for Reproductive Medicine (ASRM) w dużym stopniu jest zgodne z algorytmami diagnostyczno-terapeutycznymi Polskiego Towarzystwa Medycyny Rozrodu (PTMR) oraz Sekcji Płodności i Niepłodności Polskiego Towarzystwa Ginekologicznego (PTG), opublikowanymi w 2011 i 2012 roku.
Koniecznośc opracowania niniejszych zaleceń wynika ze specyfiki leczenia chorych w tym wieku (przed 40. r.ż.) związanej m.in. z potrzebą zachowania płodności, możliwości zajścia w ciążę oraz karmienia piersią.
Niniejsze zalecenia odnoszą się do kobiet po menopauzie, u których rozważa się zastosowanie terapii hormonalnej estrogenowo-progestagenowej w ramach pierwotnej profilaktyki chorób przewlekłych.
Wytyczne ACOG z 2012 roku są bodaj pierwszą tego typu publikacją, w której klarownie przedstawiono wskazania do wykonania biopsji endometrium w przypadkach AUB, a także wskazówki dotyczące wyboru metody pobierania wycinków z błony śluzowej jamy macicy.
Rak piersi jest najczęstszym nowotworem złośliwym występującym u kobiet w prawie wszystkich krajach. Ze względu na postęp, jaki dokonał się zarówno w zakresie wczesnego wykrywania, jak i uzupełniającego leczenia systemowego, współczynniki umieralności z powodu raka piersi stopniowo się zmniejszają, niemniej pozostaje on nadal główną przyczyną zgonów kobiet.
Na podstawie aktualnego stanu wiedzy na temat kobiecej reakcji seksualnej można wskazać kilka potencjalnych mechanizmów ewentualnego długoterminowego wpływu przebytej ciąży i sposobu porodu na aktywność seksualną kobiet.
Niniejszy dokument stanowi aktualizację stanowiska ECDC z 2008 roku. Jest adresowany do instytucji odpowiedzialnych za opracowanie i realizację krajowych programów szczepień ochronnych, decydentów z instytucji krajowych oraz instytucji Unii Europejskiej (ministerstwo zdrowia, inne odpowiednie ministerstwa), ekspertów zaangażowanych w ustalanie krajowej polityki szczepień przeciwko HPV (np. onkologów, ginekologów, pediatrów, epidemiologów, specjalistów chorób zakaźnych), a także lekarzy podstawowej opieki zdrowotnej.
Autorzy artykułu na podstawie opisanego przypadku pokazują kruchość homeostazy u osoby w zaawansowanym wieku, co uzasadnia konieczność ścisłego monitorowania i wyrównywania zaburzeń metabolicznych u takich pacjentów.
Najwięcej wznów nowotworów kobiecych narządów płciowych wykrywa się dzięki dokładnemu zbieraniu wywiadu w kierunku objawów podmiotowych oraz przeprowadzaniu badania fizykalnego w czasie każdej kolejnej wizyty kontrolnej. Rutynowe wykonywanie badań dodatkowych nie znalazło dotychczas szczególnego uzasadnienia epidemiologicznego, a dla każdej chorej powinno się opracować indywidualny plan postępowania.
