Zalecenia Polskiej Grupy Ekspertów ds. Szczepień przeciwko Krztuścowi dotyczące wskazań do stosowania skojarzonych szczepionek przeciwkrztuścowych (dTpa) u starszych dzieci, młodzieży i dorosłych (marzec 2010)

prof. dr hab. med. Janusz Ślusarczyk (przewodniczący), Kierownik Zakładu Zdrowia Publicznego Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego
dr med. Marek Dudziak, Klinika Chorób Infekcyjnych i Alergologii Wojskowego Instytutu Medycznego w Warszawie
prof. dr hab. med. Robert Flisiak, Klinika Chorób Zakaźnych i Hepatologii Uniwersytetu Medycznego w Białymstoku
dr med. Paweł Grzesiowski, Kierownik Zakładu Profilaktyki Zakażeń i Zakażeń Szpitalnych Narodowego Instytutu Leków w Warszawie
dr hab. med. Teresa Jackowska, Kierownik Kliniki Pediatrii Centrum Medycznego Kształcenia Podyplomowego w Warszawie
prof. dr hab. med. Witold Lukas, Katedra i Zakład Medycyny Rodzinnej Śląskiego Uniwersytetu Medycznego
dr med. Jacek Mrukowicz, Dyrektor Polskiego Instytutu Evidence Based Medicine w Krakowie, Redaktor Naczelny "Medycyny Praktycznej – Pediatrii" i suplementów "Szczepienia"
dr med. Aneta Nitsch-Osuch, Katedra i Zakład Medycyny Rodzinnej Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego
prof. dr hab. med. Andrzej Radzikowski, Kierownik Kliniki Gastroenterologii i Żywienia Dzieci I Katedry Pediatrii Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego
dr med. Iwona Paradowska-Stankiewicz, Zakład Epidemiologii Narodowego Instytutu Zdrowia Publicznego Państwowego Zakładu Higieny w Warszawie
prof. dr hab. med. Leszek Szenborn, Kierownik Katedry i Kliniki Pediatrii i Chorób Infekcyjnych Akademii Medycznej we Wrocławiu
prof. dr hab. med. Jacek Wysocki, Kierownik Katedry Profilaktyki Zdrowotnej Uniwersytetu Medycznego w Poznaniu

Szczepionki przeciwko krztuścowi o zmniejszonej zawartości komponentów antygenowych są dostępne w Polsce w postaci preparatów skojarzonych z toksoidami błoniczym i tężcowym (dTpa) oraz z polio (dTpa-IPV).
Wprowadzenie do użytku szczepionek przeciwko krztuścowi przeznaczonych dla starszych dzieci, młodzieży i dorosłych pozwoli na:
1) bezpośrednio – redukcję zachorowalności na krztusiec u starszych dzieci, młodzieży i dorosłych
2) pośrednio – redukcję zachorowalności na krztusiec u niemowląt
3) pośrednio – ochronę noworodka przed zachorowaniem na krztusiec poprzez szczepienia kobiet planujących ciążę oraz osób wspólnie z nimi mieszkających
4) zabezpieczenie przed zachorowaniem na krztusiec i ograniczenie możliwości transmisji zakażenia wśród pracowników (i ich podopiecznych):
   a) ochrony zdrowia
   b) żłobków, przedszkoli, domów dziecka
   c) instytucji długotrwałej opieki (medycznej i/lub pielęgnacyjnej).

Oba rodzaje szczepionek (dTpa oraz dTpa-IPV) – zgodnie z Programem Szczepień Ochronnych (PSO) obecnie obowiązującym w Polsce – można zalecać:

dzieciom od 8. roku życia, które nie otrzymały zgodnie z PSO pełnego cyklu szczepienia przeciwko krztuścowi, jako dawkę przypominającą szczepionki przeciwkrztuścowej

młodzieży w wieku 14 lub 19 lat albo osobom dorosłym jednorazowo zamiast dawki przypominającej szczepionki Td

osobom, które mają kontakt z noworodkami i niemowlętami obecnie lub mogą go mieć w przyszłości (kobiety planujące ciążę, rodzice, starsze rodzeństwo, dziadkowie)

pracownikom placówek ochrony zdrowia, którzy mają bezpośredni kontakt z pacjentami

pracownikom żłobków, przedszkoli i domów dziecka

pracownikom instytucji długotrwałej opieki, którzy bezpośrednio kontaktują się z osobami pozostającymi pod ich opieką.
Szczepionki dTpa lub dTpa-IPV można stosować jednorazowo jako dawkę przypominającą u osób:

planujących podróż do regionów występowania zakażeń dzikim wirusem polio

planującym podróż do krajów, w których wymagane jest aktualne szczepienie przeciwko błonicy lub tężcowi

ze zranieniami, narażonych na zachorowanie na tężec.