Zobacz również:
Ustawa o zmianie ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych oraz ustawy o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi
Dziennik Ustaw z 2008 r. Nr 234, poz. 1570
USTAWA z dnia 5 grudnia 2008 r.
o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi1)
(Dz. U. z dnia 30 grudnia 2008 r.)
Rozdział 1
Przepisy ogólne
Art. 1. Ustawa określa:
1) zasady i tryb zapobiegania oraz zwalczania zakażeń i chorób
zakaźnych u ludzi, w tym zasady i tryb rozpoznawania i monitorowania sytuacji
epidemiologicznej oraz podejmowania działań przeciwepidemicznych i
zapobiegawczych w celu unieszkodliwienia źródeł zakażenia, przecięcia dróg
szerzenia się zakażeń i chorób zakaźnych oraz uodpornienia osób podatnych na
zakażenie;
2) zadania organów administracji publicznej w zakresie
zapobiegania oraz zwalczania zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi;
3) uprawnienia i obowiązki świadczeniodawców oraz osób
przebywających na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w zakresie zapobiegania
oraz zwalczania zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi.
Art. 2. Użyte w ustawie określenia oznaczają:
1) badanie sanitarno-epidemiologiczne - badanie, w którego
skład wchodzą badanie lekarskie, badania laboratoryjne oraz dodatkowe badania i
konsultacje specjalistyczne, wykonywane w ramach nadzoru epidemiologicznego w
celu wykrycia biologicznych czynników chorobotwórczych lub potwierdzenia
rozpoznania choroby zakaźnej;
2) biologiczny czynnik chorobotwórczy - posiadające zdolność
wywoływania objawów chorobowych drobnoustroje komórkowe lub wytwarzane przez nie
produkty, zewnętrzne i wewnętrzne pasożyty człowieka lub wytwarzane przez nie
produkty, cząstki bezkomórkowe zdolne do replikacji lub przenoszenia materiału
genetycznego, w tym zmodyfikowane genetycznie hodowle komórkowe lub wytwarzane
przez nie produkty;
3) choroby zakaźne - choroby, które zostały wywołane przez
biologiczne czynniki chorobotwórcze, które ze względu na charakter i sposób
szerzenia się stanowią zagrożenie dla zdrowia publicznego;
4) choroba szczególnie niebezpieczna i wysoce zakaźna -
choroba zakaźna łatwo rozprzestrzeniająca się, o wysokiej śmiertelności,
powodująca szczególne zagrożenie dla zdrowia publicznego i wymagająca
specjalnych metod zwalczania, w tym cholera, dżuma, ospa prawdziwa, wirusowe
gorączki krwotoczne;
5) czynnik alarmowy - biologiczny czynnik chorobotwórczy o
szczególnej zjadliwości lub oporności;
6) dekontaminacja - proces niszczenia biologicznych czynników
chorobotwórczych przez mycie, dezynfekcję i sterylizację;
7) dezynfekcja - proces redukcji ilości biologicznych
czynników chorobotwórczych przez zastosowanie metod fizycznych i
chemicznych;
8) dochodzenie epidemiologiczne - wykrywanie zachorowań,
czynnika etiologicznego oraz określanie przyczyn, źródeł, rezerwuarów i
mechanizmów szerzenia się choroby zakaźnej lub zakażenia;
9) epidemia - wystąpienie na danym obszarze zakażeń lub
zachorowań na chorobę zakaźną w liczbie wyraźnie większej niż we wcześniejszym
okresie albo wystąpienie zakażeń lub chorób zakaźnych dotychczas
niewystępujących;
10) informacje - dane nieobejmujące danych osobowych w
rozumieniu przepisów o ochronie danych osobowych;
11) izolacja - odosobnienie osoby lub grupy osób chorych na
chorobę zakaźną albo osoby lub grupy osób podejrzanych o chorobę zakaźną, w celu
uniemożliwienia przeniesienia biologicznego czynnika chorobotwórczego na inne
osoby;
12) kwarantanna - odosobnienie osoby zdrowej, która była
narażona na zakażenie, w celu zapobieżenia szerzeniu się chorób szczególnie
niebezpiecznych i wysoce zakaźnych;
13) łańcuch chłodniczy - środki techniczne i rozwiązania
organizacyjne służące utrzymaniu oraz monitorowaniu, zgodnych z zaleceniami
wytwórcy warunków przechowywania, transportu i dystrybucji produktów
immunologicznych w rozumieniu art. 2 pkt 30 ustawy z dnia 6 września 2001 r. -
Prawo farmaceutyczne (Dz. U. z 2008 r. Nr 45, poz. 271 i Nr 227, poz. 1505) w
celu zachowania ich trwałości i zapobieżenia zmniejszeniu ich
skuteczności;
14) nadzór epidemiologiczny - obserwację osoby zakażonej lub
podejrzanej o zakażenie, bez ograniczenia jej swobody przemieszczania się,
wykonywanie badań sanitarno-epidemiologicznych u tej osoby w celu wykrycia
biologicznych czynników chorobotwórczych lub potwierdzenia rozpoznania choroby
zakaźnej oraz zebranie, analizę i interpretację informacji o okolicznościach i
skutkach zakażenia (nadzór indywidualny), jak i stałe, systematyczne
gromadzenie, analizę oraz interpretację informacji o zachorowaniach lub innych
procesach zachodzących w sferze zdrowia publicznego, wykorzystywane w celu
zapobiegania i zwalczania zakażeń lub chorób zakaźnych (nadzór ogólny);
15) nadzór sentinel - wybiórczy nadzór epidemiologiczny,
prowadzony przez wybrany podmiot lub zespół podmiotów w zakresie ich podstawowej
działalności;
16) niepożądany odczyn poszczepienny - niepożądany objaw
chorobowy pozostający w związku czasowym z wykonanym szczepieniem
ochronnym;
17) nosiciel - osobę bez objawów choroby zakaźnej, w której
organizmie bytują biologiczne czynniki chorobotwórcze, stanowiącą potencjalne
źródło zakażenia innych osób;
18) ośrodek referencyjny - podmiot lub wyodrębnioną w jego
strukturze jednostkę, wskazane przez ministra właściwego do spraw zdrowia, które
uzyskały akredytację w zakresie przedmiotu referencyjności na podstawie
przepisów ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. o systemie oceny zgodności (Dz. U. z
2004 r. Nr 204, poz. 2087, z późn. zm.2)) lub akredytację Światowej
Organizacji Zdrowia lub Europejskiego Centrum do Spraw Zapobiegania i Kontroli
Chorób, realizujące zadania z zakresu diagnostyki mikrobiologicznej lub
klinicznej, obejmujące weryfikację rozpoznań zakażeń i wyników badań
laboratoryjnych;
19) ozdrowieniec - osobę, u której ustąpiły objawy choroby
zakaźnej;
20) podejrzany o chorobę zakaźną - osobę, u której występują
objawy kliniczne lub odchylenia od stanu prawidłowego w badaniach dodatkowych,
mogące wskazywać na chorobę zakaźną;
21) podejrzany o zakażenie - osobę, u której nie występują
objawy zakażenia ani choroby zakaźnej, która miała styczność ze źródłem
zakażenia, a charakter czynnika zakaźnego i okoliczności styczności uzasadniają
podejrzenie zakażenia;
22) stan epidemii - sytuację prawną wprowadzoną na danym
obszarze w związku z wystąpieniem epidemii w celu podjęcia określonych w ustawie
działań przeciwepidemicznych i zapobiegawczych dla zminimalizowania skutków
epidemii;
23) stan zagrożenia epidemicznego - sytuację prawną wprowadzoną
na danym obszarze w związku z ryzykiem wystąpienia epidemii w celu podjęcia
określonych w ustawie działań zapobiegawczych;
24) sterylizacja - proces zniszczenia zdolnych do namnażania
się form biologicznych czynników chorobotwórczych;
25) styczność - bezpośredni lub pośredni kontakt osoby ze
źródłem zakażenia, jeżeli charakter tego kontaktu zagrażał lub zagraża
przeniesieniem na tę osobę biologicznych czynników chorobotwórczych;
26) szczepienie ochronne - podanie szczepionki przeciw chorobie
zakaźnej w celu sztucznego uodpornienia przeciwko tej chorobie;
27) świadczenie zdrowotne - świadczenie zdrowotne w rozumieniu
art. 5 pkt 40 ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki
zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (Dz. U. z 2008 r. Nr 164, poz.
1027, Nr 216, poz. 1367, Nr 225, poz. 1486 i Nr 227, poz. 1505);
28) świadczeniodawca - świadczeniodawcę w rozumieniu art. 5 pkt
41 ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej
finansowanych ze środków publicznych;
29) ubezpieczony - ubezpieczonego w rozumieniu art. 3 ustawy z
dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze
środków publicznych;
30) zabiegi sanitarne - działania służące poprawie higieny
osobistej, w tym mycie i strzyżenie, higieny odzieży, higieny pomieszczeń,
podejmowane w celu zapobiegania oraz zwalczania zakażeń i chorób
zakaźnych;
31) zagrożenie epidemiczne - zaistnienie na danym obszarze
warunków lub przesłanek wskazujących na ryzyko wystąpienia epidemii;
32) zakażenie - wniknięcie do organizmu i rozwój w nim
biologicznego czynnika chorobotwórczego;
33) zakażenie szpitalne - zakażenie, które wystąpiło w związku z udzieleniem świadczeń zdrowotnych, w przypadku gdy choroba:
a) nie pozostawała w
momencie udzielania świadczeń zdrowotnych w okresie wylęgania albo
b) wystąpiła po
udzieleniu świadczeń zdrowotnych, w okresie nie dłuższym niż najdłuższy okres
jej wylęgania;
34) zaraźliwość - zdolność biologicznego czynnika
chorobotwórczego do przeżycia i namnażania oraz do wywołania objawów chorobowych
po przeniesieniu go do organizmu innego człowieka lub zwierzęcia;
35) zdrowie publiczne - stan zdrowotny całego społeczeństwa lub
jego części, określany na podstawie wskaźników epidemiologicznych i
demograficznych.
Art. 3. 1. Przepisy ustawy stosuje się do zakażeń i chorób
zakaźnych, których wykaz jest określony w załączniku do ustawy, oraz
biologicznych czynników chorobotwórczych wywołujących te zakażenia i
choroby.
2. W razie niebezpieczeństwa szerzenia się zakażenia lub choroby
zakaźnej innych niż wymienione w wykazie, o którym mowa w ust. 1, minister
właściwy do spraw zdrowia może ogłosić, w drodze rozporządzenia, zakażenie lub
chorobę zakaźną oraz, o ile jest znany, wywołujący je biologiczny czynnik
chorobotwórczy, a jeżeli to konieczne, szczególny sposób postępowania
świadczeniodawców i osób narażonych na zakażenie lub zachorowanie przez czas
określony w rozporządzeniu.
3. Do zakażenia lub choroby zakaźnej oraz wywołującego je
biologicznego czynnika chorobotwórczego określonych na podstawie ust. 2 stosuje
się przepisy ustawy.
4. Minister właściwy do spraw zdrowia może określić, w drodze
rozporządzenia:
1) kryteria rozpoznawania, na potrzeby nadzoru
epidemiologicznego, zakażenia lub choroby zakaźnej, w tym choroby szczególnie
niebezpiecznej i wysoce zakaźnej,
2) metody zapobiegania zakażeniu lub chorobie zakaźnej oraz
lekooporności biologicznych czynników chorobotwórczych wywołujących te
choroby,
3) rodzaje badań laboratoryjnych niezbędnych do rozpoznania
oraz identyfikacji biologicznych czynników chorobotwórczych
- mając na względzie zapewnienie poprawności rozpoznawania zakażeń i chorób zakaźnych, potrzeby nadzoru epidemiologicznego oraz ochronę zdrowia
publicznego.
Art. 4. 1. Rada Ministrów może określić, w drodze
rozporządzenia, programy zapobiegania i zwalczania określonych zakażeń lub
chorób zakaźnych oraz lekooporności biologicznych czynników chorobotwórczych,
wynikające z sytuacji epidemiologicznej kraju lub z konieczności dostosowania do
programów międzynarodowych, mając na względzie ich skuteczne wykonywanie oraz
zapewnienie objęcia ochroną zdrowotną osób, których szczególne narażenie na
zakażenie wynika z sytuacji epidemiologicznej.
2. Koszty realizacji zadań objętych programami, o których mowa w
ust. 1, są finansowane z budżetu państwa odpowiednio z części, których
dysponentami są właściwi ministrowie realizujący te programy.
3. Zadania objęte programami, o których mowa w ust. 1, są
realizowane przez podmioty wskazane w tych programach, na podstawie umów
zawieranych przez ministrów, o których mowa w ust. 2, z tymi podmiotami, chyba
że obowiązek ich realizacji wynika z odrębnych przepisów.
Rozdział 2
Badania sanitarno-epidemiologiczne
Art. 5. 1. Osoby przebywające na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej są obowiązane na zasadach określonych w ustawie
do:
1) poddawania się badaniom sanitarno-epidemiologicznym, w tym
również postępowaniu mającemu na celu pobranie lub dostarczenie materiału do
tych badań;
2) poddawania się obowiązkowym szczepieniom ochronnym w ramach
Narodowego Programu Szczepień Ochronnych;
3) poddawania się leczeniu, hospitalizacji, izolacji,
kwarantannie lub nadzorowi epidemiologicznemu;
4) stosowania się do nakazów i zakazów organów administracji
publicznej służących zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób
zakaźnych;
5) poddawania się zabiegom sanitarnym;
6) zaniechania wykonywania prac, przy wykonywaniu których
istnieje możliwość przeniesienia zakażenia lub choroby zakaźnej na inne osoby -
jeżeli są osobami zakażonymi, chorymi na chorobę zakaźną lub nosicielami;
7) udzielania informacji oraz niezbędnych danych podmiotom
sprawującym nadzór epidemiologiczny.
2. W przypadku osoby nieposiadającej pełnej zdolności do czynności
prawnych odpowiedzialność za wypełnienie obowiązków, o których mowa w ust. 1,
ponosi osoba, która sprawuje prawną lub faktyczną pieczę nad osobą małoletnią
lub bezradną.
3. Osoby przebywające na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej
przez okres krótszy niż trzy miesiące są zwolnione z obowiązku poddawania się
szczepieniom ochronnym, z wyjątkiem szczepień przeciw wściekliźnie i przeciw
tężcowi u osób ze styczności.
Art. 6. 1. Obowiązkowym badaniom
sanitarno-epidemiologicznym, określonym na podstawie art. 10 ust. 2 pkt 2,
podlegają:
1) podejrzani o zakażenie lub chorobę zakaźną;
2) noworodki, niemowlęta i kobiety w ciąży, podejrzane o
zakażenie lub chorobę zakaźną mogącą się szerzyć z matki na płód lub
dziecko;
3) nosiciele, ozdrowieńcy oraz osoby, które były narażone na
zakażenie przez styczność z osobami zakażonymi, chorymi lub materiałem
zakaźnym;
4) uczniowie, studenci i doktoranci kształcący się do
wykonywania prac, przy wykonywaniu których istnieje możliwość przeniesienia
zakażenia lub choroby zakaźnej na inne osoby;
5) osoby podejmujące lub wykonujące prace, przy wykonywaniu
których istnieje możliwość przeniesienia zakażenia lub choroby zakaźnej na inne
osoby.
2. Na obowiązkowe badania sanitarno-epidemiologiczne, określone na
podstawie art. 10 ust. 2 pkt 2, kieruje:
1) osoby, o których mowa w ust. 1 pkt 1-3 - właściwy dla ich
miejsca pobytu państwowy powiatowy inspektor sanitarny;
2) osoby, o których mowa w ust. 1 pkt 4 - kierujący szkołą
albo rektor uczelni lub osoba przez nich upoważniona;
3) osoby, o których mowa w ust. 1 pkt 5 - pracodawca albo
zlecający wykonanie prac.
3. Wykonane badania sanitarno-epidemiologiczne oraz ich wyniki są
odnotowywane w dokumentacji medycznej pacjenta, prowadzonej w sposób i w
formach, określonych na podstawie art. 10 ust. 2 pkt 3 i 4.
Art. 7. 1. Badania lekarskie u osób, o których mowa w art. 6 ust. 1, przeprowadzają lekarze podstawowej opieki zdrowotnej lub lekarze
wykonujący zadania służby medycyny pracy w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 27
czerwca 1997 r. o służbie medycyny pracy (Dz. U. z 2004 r. Nr 125, poz. 1317, z
2006 r. Nr 141, poz. 1011 oraz z 2008 r. Nr 220, poz. 1416).
2. Lekarze, o których mowa w ust. 1, wydają oraz przekazują osobie
badanej, o której mowa w art. 6 ust. 1 pkt 4 i 5, oraz pracodawcy albo osobie
zlecającej wykonanie prac orzeczenie lekarskie:
1) o zdolności do wykonywania prac, przy wykonywaniu których
istnieje możliwość przeniesienia zakażenia lub choroby zakaźnej na inne
osoby;
2) o czasowych lub trwałych przeciwwskazaniach do wykonywania
prac, przy wykonywaniu których istnieje możliwość przeniesienia zakażenia lub
choroby zakaźnej na inne osoby.
3. Lekarze, o których mowa w ust. 1, wpisują treść orzeczenia
lekarskiego, o którym mowa w ust. 2, do karty badań do celów
sanitarno-epidemiologicznych.
4. Badania laboratoryjne u osób, o których mowa w art. 6 ust. 1,
przeprowadzają, akredytowane w zakresie przedmiotu badania na podstawie
przepisów o systemie oceny jakości, laboratoria:
1) Państwowej Inspekcji Sanitarnej, Państwowej Inspekcji
Sanitarnej Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji, Wojskowej Inspekcji
Sanitarnej lub inne laboratoria, na podstawie umów zawieranych z tymi
organami;
2) jednostek właściwych w zakresie chorób płuc i gruźlicy, w
przypadku badań w kierunku gruźlicy, na podstawie umów zawieranych z właściwymi
miejscowo organami, o których mowa w pkt 1.
5. Organy, o których mowa w ust. 4 pkt 1, dokonują wyboru
laboratoriów na podstawie przepisów o zamówieniach publicznych, z wyłączeniem
laboratoriów tych organów.
Art. 8. 1. Koszty badań sanitarno-epidemiologicznych, z
wyłączeniem laboratoryjnych badań sanitarno-epidemiologicznych, wykonywanych
u:
1) osób, o których mowa w art. 6 ust. 1 pkt 1-4, będących
ubezpieczonymi, są finansowane na zasadach określonych w przepisach o
świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych;
2) osób, o których mowa w art. 6 ust. 1 pkt 1-4,
nieposiadających uprawnień z tytułu ubezpieczenia zdrowotnego, są finansowane z
budżetu państwa z części, której dysponentem jest minister właściwy do spraw
zdrowia.
2. Przepisy, o których mowa w ust. 1, nie naruszają zasad
finansowania określonych w tym zakresie w innych przepisach.
3. Koszty laboratoryjnego badania sanitarno-epidemiologicznego
wykonywanego u osób, o których mowa w art. 6 ust. 1 pkt 1-4, są finansowane z
budżetu państwa z części, której dysponentem jest minister właściwy do spraw
zdrowia, bez względu na uprawnienia z tytułu ubezpieczenia zdrowotnego.
4. Koszty badań sanitarno-epidemiologicznych wykonywanych u osób, o których mowa w art. 6 ust. 1 pkt 5, są finansowane przez pracodawcę lub
zlecającego wykonanie prac.
5. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia:
1) sposób i tryb finansowania kosztów, o których mowa w ust. 1
pkt 2 i ust. 3,
2) sposób dokumentowania wykonanych badań
sanitarno-epidemiologicznych oraz terminy rozliczeń
- mając na celu zapewnienie skutecznego wykonywania badań
sanitarno-epidemiologicznych.
Art. 9. 1. W przypadku konieczności potwierdzenia
prawidłowości rozpoznania zakażenia lub choroby zakaźnej wyniki badań
laboratoryjnych poddaje się weryfikacji.
2. Weryfikację wyników badań laboratoryjnych, o których mowa w
ust. 1, dla celów nadzoru epidemiologicznego, przeprowadzają:
1) wskazane przez ministra właściwego do spraw zdrowia
podległe mu jednostki;
2) ośrodki referencyjne lub jednostki badawczo-rozwojowe na
podstawie umowy zawartej z ministrem właściwym do spraw zdrowia.
3. Minister właściwy do spraw zdrowia, wskazując jednostkę, o
której mowa w ust. 2 pkt 1, lub zawierając umowę z ośrodkiem referencyjnym lub
jednostką badawczo-rozwojową, o których mowa w ust. 2 pkt 2, określa w
szczególności:
1) przedmiot weryfikacji;
2) zakres wymaganych badań laboratoryjnych i metod
referencyjnych oraz sposób ich dokumentowania;
3) rodzaje analiz dla celów epidemiologicznych;
4) sposób i terminy udostępniania wyników przeprowadzonej
weryfikacji;
5) tryb kontroli jakości wykonywanych badań
laboratoryjnych;
6) tryb finansowania i terminy rozliczeń z tytułu czynności
wykonanych w ramach weryfikacji wyników badań laboratoryjnych.
4. Koszty weryfikacji wyników badań laboratoryjnych dla celów
nadzoru epidemiologicznego są finansowane z budżetu państwa z części, której
dysponentem jest minister właściwy do spraw zdrowia.
5. Minister właściwy do spraw zdrowia ogłasza, w drodze
obwieszczenia, wykaz ośrodków referencyjnych i jednostek badawczo-rozwojowych
oraz ich właściwość w zakresie weryfikacji wyników badań
laboratoryjnych.
Art. 10. 1. Osoby, u których orzeczono czasowe lub trwałe
przeciwwskazania do wykonywania prac, określonych na podstawie ust. 2 pkt 5, nie
mogą wykonywać tych prac. Pracodawca lub zlecający wykonanie prac jest
obowiązany, z zachowaniem poufności, niezwłocznie odsunąć pracownika lub
wykonującego prace od wykonywania tych prac.
2. Minister właściwy do spraw zdrowia określi, w drodze
rozporządzenia:
1) zakażenia i choroby zakaźne, w przypadku wystąpienia
których lub podejrzenia wystąpienia przeprowadza się obowiązkowe badania
sanitarno-epidemiologiczne,
2) rodzaje obowiązkowych badań sanitarno-epidemiologicznych
oraz terminy przeprowadzania tych badań,
3) sposób dokumentowania badań oraz sposób dokumentowania
wyników tych badań,
4) wzór karty badań dla celów sanitarno-epidemiologicznych i
wzór orzeczenia lekarskiego, o których mowa w art. 7 ust. 2 i 3,
5) rodzaje prac, przy wykonywaniu których istnieje możliwość
przeniesienia zakażenia lub choroby zakaźnej na inne osoby,
6) sposób postępowania z osobą, u której stwierdzono
przeciwwskazania do wykonywania prac, o których mowa w pkt 5
- mając na uwadze ochronę zdrowia publicznego oraz uwzględniając
rodzaje zakażeń i chorób zakaźnych, wywołujące je biologiczne czynniki
chorobotwórcze i drogi ich szerzenia się.
Rozdział 3
Zakażenia związane z udzielaniem świadczeń zdrowotnych
oraz innych czynności, w trakcie wykonywania których dochodzi do naruszenia
ciągłości tkanek ludzkich
Art. 11. 1. Kierownicy zakładów opieki zdrowotnej oraz inne
osoby udzielające świadczeń zdrowotnych są obowiązani do podejmowania działań
zapobiegających szerzeniu się zakażeń i chorób zakaźnych.
2. Działania, o których mowa w ust. 1, obejmują w
szczególności:
1) ocenę ryzyka wystąpienia zakażenia związanego z
wykonywaniem świadczeń zdrowotnych;
2) monitorowanie czynników alarmowych i zakażeń związanych z
udzielaniem świadczeń zdrowotnych w zakresie wykonywanych świadczeń;
3) opracowanie, wdrożenie i nadzór nad procedurami
zapobiegającymi zakażeniom i chorobom zakaźnym związanym z udzielaniem świadczeń
zdrowotnych, w tym dekontaminacji:
a) skóry i błon
śluzowych lub innych tkanek,
b) wyrobów medycznych
oraz powierzchni pomieszczeń i urządzeń;
4) stosowanie środków ochrony indywidualnej i zbiorowej w celu
zapobieżenia przeniesieniu na inne osoby biologicznych czynników
chorobotwórczych;
5) wykonywanie badań laboratoryjnych oraz analizę lokalnej
sytuacji epidemiologicznej w celu optymalizacji profilaktyki i terapii
antybiotykowej;
6) prowadzenie kontroli wewnętrznej w zakresie realizacji
działań, o których mowa w ust. 1.
Art. 12. 1. Kierownicy zakładów opieki zdrowotnej oraz inne
osoby udzielające świadczeń zdrowotnych prowadzą dokumentację realizacji
działań, o których mowa w art. 11.
2. Minister właściwy do spraw zdrowia określi, w drodze
rozporządzenia, sposób dokumentowania realizacji działań, o których mowa w art.
11, oraz warunki i okres przechowywania tej dokumentacji, uwzględniając
skuteczność zapobiegania szerzeniu się zakażeń i chorób zakaźnych.
Art. 13. 1. Realizacja działań, o których mowa w art. 11 i
12, oraz prowadzenie dokumentacji tych działań, w tym wyniki kontroli
wewnętrznej, podlegają, zgodnie z właściwością, kontroli organów Państwowej
Inspekcji Sanitarnej.
2. Minister właściwy do spraw zdrowia określi, w drodze
rozporządzenia, zakres i sposób prowadzenia kontroli wewnętrznej, o której mowa w art. 11 ust. 2 pkt 6, częstotliwość jej przeprowadzania, sposób jej
dokumentowania, a także warunki udostępniania i przechowywania tej dokumentacji,
mając na względzie zapewnienie skuteczności zapobiegania szerzeniu się zakażeń i
chorób zakaźnych oraz cele nadzoru epidemiologicznego.
Art. 14. 1. Kierownicy szpitali lub zespołów zakładów
opieki zdrowotnej, w skład których wchodzi szpital, są obowiązani do wdrożenia i
zapewnienia funkcjonowania systemu zapobiegania i zwalczania zakażeń
szpitalnych, obejmującego:
1) powołanie i nadzór nad działalnością zespołu i komitetu
kontroli zakażeń szpitalnych;
2) ocenę ryzyka i monitorowanie występowania zakażeń
szpitalnych i czynników alarmowych;
3) organizację udzielania świadczeń zdrowotnych, w sposób
zapewniający:
a) zapobieganie
zakażeniom szpitalnym i szerzeniu się czynników alarmowych,
b) warunki izolacji
pacjentów z zakażeniem lub chorobą zakaźną oraz pacjentów szczególnie podatnych
na zakażenia szpitalne,
c) możliwość
wykonywania badań laboratoryjnych w ciągu całej doby,
d) wykonywanie badań
laboratoryjnych, umożliwiających identyfikację biologicznych czynników
chorobotwórczych wywołujących zakażenia i choroby zakaźne, oraz ich weryfikację
przez podmioty, o których mowa w art. 9 ust. 2,
e) ograniczenie
narastania lekooporności biologicznych czynników chorobotwórczych w wyniku
niewłaściwego stosowania profilaktyki i terapii antybiotykowej;
4) monitorowanie i rejestrację zakażeń szpitalnych i czynników
alarmowych;
5) sporządzanie i przekazywanie właściwemu państwowemu
inspektorowi sanitarnemu raportów o bieżącej sytuacji epidemiologicznej
szpitala;
6) zgłaszanie w ciągu 24 godzin potwierdzonego epidemicznego
wzrostu liczby zakażeń szpitalnych właściwemu państwowemu inspektorowi
sanitarnemu.
2. Kierownicy szpitali lub zespołów zakładów opieki zdrowotnej, w
skład których wchodzi szpital, są obowiązani do gromadzenia w szpitalu
informacji o zakażeniach szpitalnych i czynnikach alarmowych oraz prowadzenia
rejestru zakażeń szpitalnych i czynników alarmowych.
3. W odniesieniu do zakładów opieki zdrowotnej dla osób
pozbawionych wolności, w skład których wchodzi szpital, do powołania zespołu i
komitetu kontroli zakażeń szpitalnych są obowiązani dyrektorzy właściwych
zakładów karnych i aresztów śledczych.
4. Informacje o zakażeniach szpitalnych i czynnikach alarmowych
zawierają:
1) rozpoznanie kliniczne zakażenia szpitalnego lub czynnika
alarmowego;
2) charakterystykę podstawowych objawów klinicznych;
3) okoliczności wystąpienia zakażenia, zachorowania lub zgonu z powodu zakażenia szpitalnego lub czynnika alarmowego, ze szczególnym
uwzględnieniem czynników ryzyka oraz charakterystyki biologicznego czynnika
zakaźnego, oraz inne informacje niezbędne do sprawowania nadzoru
epidemiologicznego, zgodnie z zasadami współczesnej wiedzy medycznej.
5. Rejestr zawiera następujące dane osób, u których rozpoznano
zakażenie szpitalne lub czynnik alarmowy:
1) imię i nazwisko;
2) datę urodzenia;
3) numer PESEL, a w przypadku gdy osobie nie nadano tego
numeru - serię i numer paszportu albo numer identyfikacyjny innego dokumentu, na
podstawie którego jest możliwe ustalenie danych osobowych;
4) płeć;
5) adres miejsca zamieszkania;
6) rozpoznanie kliniczne zakażenia szpitalnego lub czynnika
alarmowego oraz charakterystykę podstawowych objawów klinicznych oraz
okoliczności wystąpienia zakażenia, zachorowania lub zgonu z powodu zakażenia
szpitalnego lub czynnika alarmowego, ze szczególnym uwzględnieniem czynników
ryzyka oraz charakterystyki biologicznego czynnika chorobotwórczego, oraz inne
informacje niezbędne do sprawowania nadzoru epidemiologicznego, zgodnie z
zasadami współczesnej wiedzy medycznej.
6. Rejestr zakażeń szpitalnych i czynników alarmowych może być
prowadzony w formie papierowej lub w systemie elektronicznym, a dane w nim
zgromadzone są udostępniane podmiotom, o których mowa w art. 30 ust. 1.
7. Minister właściwy do spraw zdrowia określi, w drodze
rozporządzenia:
1) listę czynników alarmowych,
2) sposób prowadzenia rejestru zakażeń szpitalnych i czynników
alarmowych, udostępniania danych nim objętych oraz okres ich
przechowywania,
3) wzory oraz sposób sporządzania raportów o bieżącej sytuacji
epidemiologicznej szpitala, o których mowa w ust. 1 pkt 5, oraz tryb i terminy
ich przekazywania właściwemu państwowemu inspektorowi sanitarnemu
- mając na względzie zapewnienie skuteczności zapobiegania
szerzeniu się zakażeń i chorób zakaźnych oraz cele nadzoru
epidemiologicznego.
Art. 15. 1. W skład zespołu kontroli zakażeń szpitalnych
wchodzą:
1) lekarz jako przewodniczący zespołu;
2) pielęgniarka lub położna jako specjalista do spraw
epidemiologii lub higieny i epidemiologii, w liczbie nie mniejszej niż 1 na 200
łóżek szpitalnych;
3) diagnosta laboratoryjny jako specjalista do spraw
mikrobiologii, jeżeli lekarz, wymieniony w pkt 1, nie posiada specjalizacji z
dziedziny mikrobiologii lekarskiej.
2. Do zadań zespołu kontroli zakażeń szpitalnych należy:
1) opracowywanie i aktualizacja systemu zapobiegania i
zwalczania zakażeń szpitalnych;
2) prowadzenie kontroli wewnętrznej, o której mowa w art. 11
ust. 2 pkt 6, oraz przedstawianie wyników i wniosków z tej kontroli kierownikowi
szpitala i komitetowi zakażeń szpitalnych;
3) szkolenie personelu w zakresie kontroli zakażeń
szpitalnych;
4) konsultowanie osób podejrzanych o zakażenie lub chorobę
zakaźną oraz tych, u których rozpoznano zakażenie lub chorobę zakaźną.
3. W skład komitetu kontroli zakażeń szpitalnych wchodzą
pracownicy szpitala:
1) kierownik szpitala lub jego przedstawiciel oraz wyznaczeni
przez niego kierownicy komórek organizacyjnych szpitala, w tym działu
diagnostyki mikrobiologicznej, centralnej sterylizatorni, apteki szpitalnej -
jeżeli szpital posiada takie komórki organizacyjne;
2) przewodniczący oraz członkowie zespołu kontroli zakażeń
szpitalnych;
3) osoba kierująca pracą pielęgniarek w szpitalu;
4) lekarz wykonujący zadania służby medycyny pracy w
rozumieniu przepisów ustawy z dnia 27 czerwca 1997 r. o służbie medycyny
pracy.
4. Do zadań komitetu kontroli zakażeń szpitalnych należy:
1) opracowywanie planów i kierunków systemu zapobiegania i
zwalczania zakażeń szpitalnych;
2) ocena wyników kontroli wewnętrznej przedstawianych przez
zespół kontroli zakażeń szpitalnych;
3) opracowywanie i aktualizacja standardów farmakoprofilaktyki i farmakoterapii zakażeń i chorób zakaźnych w szpitalu.
5. Minister właściwy do spraw zdrowia określi, w drodze
rozporządzenia, wymagane kwalifikacje członków zespołu kontroli zakażeń
szpitalnych, uwzględniając konieczność realizacji zadań zespołu kontroli zakażeń
szpitalnych.
Art. 16. 1. Osoby inne niż udzielające świadczeń
zdrowotnych podejmujące czynności, w trakcie wykonywania których dochodzi do
naruszenia ciągłości tkanek ludzkich, są obowiązane do wdrożenia i stosowania
procedur zapewniających ochronę przed zakażeniami oraz chorobami
zakaźnymi.
2. Procedury, o których mowa w ust. 1, powinny regulować sposób
postępowania przy wykonywaniu czynności, w trakcie których dochodzi do
naruszenia ciągłości tkanek ludzkich, zasady stosowania sprzętu poddawanego
sterylizacji oraz sposoby przeprowadzania dezynfekcji skóry i błon śluzowych
oraz dekontaminacji pomieszczeń i urządzeń.
3. Na wniosek podmiotu obowiązanego do wdrożenia i stosowania
procedur, o których mowa w ust. 1, państwowy powiatowy inspektor sanitarny
opiniuje te procedury.
Rozdział 4
Szczepienia ochronne
Art. 17. 1. Osoby, określone na podstawie ust. 10 pkt 2, są
obowiązane do poddawania się szczepieniom ochronnym przeciw chorobom zakaźnym
określonym na podstawie ust. 10 pkt 1, zwanym dalej "obowiązkowymi szczepieniami
ochronnymi".
2. Wykonanie obowiązkowego szczepienia ochronnego jest poprzedzone
lekarskim badaniem kwalifikacyjnym w celu wykluczenia przeciwwskazań do
wykonania obowiązkowego szczepienia ochronnego.
3. Obowiązkowego szczepienia ochronnego nie można przeprowadzić,
jeżeli między lekarskim badaniem kwalifikacyjnym przeprowadzonym w celu
wykluczenia przeciwwskazań do szczepienia a tym szczepieniem upłynęło 24 godziny
od daty i godziny wskazanej w zaświadczeniu, o którym mowa w ust. 4.
4. Po przeprowadzonym lekarskim badaniu kwalifikacyjnym lekarz
wydaje zaświadczenie ze wskazaniem daty i godziny przeprowadzonego
badania.
5. W przypadku gdy lekarskie badanie kwalifikacyjne daje podstawy
do długotrwałego odroczenia obowiązkowego szczepienia ochronnego, lekarz kieruje
osobę objętą obowiązkiem szczepienia ochronnego do konsultacji
specjalistycznej.
6. Obowiązkowe szczepienia ochronne przeprowadzają lekarze lub
felczerzy, pielęgniarki, położne i higienistki szkolne, posiadający
kwalifikacje, określone na podstawie ust. 10 pkt 3.
7. Osoby wystawiające zaświadczenie o urodzeniu żywym są
obowiązane do założenia karty uodpornienia oraz książeczki szczepień
dziecka.
8. Osoby przeprowadzające szczepienia ochronne:
1) prowadzą dokumentację medyczną dotyczącą obowiązkowych
szczepień ochronnych, w tym przechowują karty uodpornienia oraz dokonują wpisów
potwierdzających wykonanie szczepienia;
2) sporządzają sprawozdania z przeprowadzonych obowiązkowych
szczepień ochronnych oraz sprawozdania ze stanu zaszczepienia osób objętych
profilaktyczną opieką zdrowotną, które przekazują państwowemu powiatowemu
inspektorowi sanitarnemu.
9. Obowiązkiem lekarza sprawującego profilaktyczną opiekę
zdrowotną jest powiadomienie osoby obowiązanej do poddania się obowiązkowym
szczepieniom ochronnym lub osoby sprawującej prawną lub faktyczną pieczę nad
osobą małoletnią lub bezradną o obowiązku poddania się tym szczepieniom, a także
poinformowanie o szczepieniach zalecanych.
10. Minister właściwy do spraw zdrowia określi, w drodze
rozporządzenia:
1) wykaz chorób zakaźnych objętych obowiązkiem szczepień
ochronnych,
2) osoby lub grupy osób obowiązane do poddawania się
obowiązkowym szczepieniom ochronnym przeciw chorobom zakaźnym, wiek i inne
okoliczności stanowiące przesłankę do nałożenia obowiązku szczepień ochronnych
na te osoby,
3) kwalifikacje osób przeprowadzających szczepienia
ochronne,
4) sposób przeprowadzania szczepień ochronnych,
5) tryb przeprowadzania konsultacji specjalistycznej, o której
mowa w ust. 5,
6) wzory zaświadczenia, o którym mowa w ust. 4, książeczki
szczepień oraz karty uodpornienia,
7) sposób prowadzenia dokumentacji, o której mowa w ust. 8 pkt
1, i jej obiegu,
8) wzory sprawozdań z przeprowadzonych obowiązkowych szczepień
ochronnych oraz tryb i terminy ich przekazywania
- uwzględniając dane epidemiologiczne dotyczące zachorowań,
aktualną wiedzę medyczną oraz zalecenia Światowej Organizacji Zdrowia.
11. Główny Inspektor Sanitarny ogłasza w formie komunikatu, w
dzienniku urzędowym ministra właściwego do spraw zdrowia, Program Szczepień
Ochronnych na dany rok, ze szczegółowymi wskazaniami dotyczącymi stosowania
poszczególnych szczepionek, wynikającymi z aktualnej sytuacji epidemiologicznej,
przepisów wydanych na podstawie ust. 10 oraz art. 19 ust. 10 oraz zaleceń, w
terminie do dnia 31 października roku poprzedzającego realizację tego
programu.
Art. 18. 1. Obowiązkowe szczepienia ochronne i
poprzedzające ich wykonanie lekarskie badania kwalifikacyjne, a także
konsultacje specjalistyczne u ubezpieczonych oraz osób nieposiadających
uprawnień z tytułu ubezpieczenia zdrowotnego, przeprowadzają świadczeniodawcy, z
którymi Narodowy Fundusz Zdrowia zawarł umowy o udzielanie tych świadczeń.
2. Koszty przeprowadzenia obowiązkowych szczepień ochronnych i
lekarskich badań kwalifikacyjnych oraz konsultacji specjalistycznych, o których
mowa w ust. 1, ubezpieczonych są finansowane na zasadach określonych w
przepisach o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków
publicznych.
3. Koszty przeprowadzenia obowiązkowych szczepień ochronnych i
lekarskich badań kwalifikacyjnych oraz konsultacji specjalistycznych, o których
mowa w ust. 1, osób nieposiadających uprawnień z tytułu ubezpieczenia
zdrowotnego są finansowane z budżetu państwa z części, której dysponentem jest
minister właściwy do spraw zdrowia.
4. Jeżeli dana osoba podda się lekarskiemu badaniu
kwalifikacyjnemu i obowiązkowemu szczepieniu ochronnemu oraz konsultacji
specjalistycznej, o których mowa w ust. 1, u innego świadczeniodawcy niż
określony w ust. 1, ponosi koszt badania kwalifikacyjnego, koszt szczepionki,
koszty przeprowadzenia szczepienia i konsultacji specjalistycznej.
5. Szczepionki służące do przeprowadzania obowiązkowych szczepień
ochronnych zakupuje minister właściwy do spraw zdrowia zgodnie z przepisami o
zamówieniach publicznych.
6. Stacje sanitarno-epidemiologiczne ustalają roczne
zapotrzebowanie na szczepionki, przechowują szczepionki i zaopatrują w nie
świadczeniodawców prowadzących szczepienia.
7. Koszty zakupu szczepionek, o których mowa w ust. 5, są
finansowane z budżetu państwa z części, której dysponentem jest minister
właściwy do spraw zdrowia.
8. Szczepionki zakupione przez ministra właściwego do spraw
zdrowia są transportowane i przechowywane z zachowaniem łańcucha chłodniczego
oraz na zasadach określonych w przepisach prawa farmaceutycznego.
9. Jeżeli dana osoba podda się obowiązkowemu szczepieniu
ochronnemu, o którym mowa w ust. 1, z zastosowaniem szczepionki innej niż ta, o
której mowa w ust. 5, ponosi koszt zakupu szczepionki.
10. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia:
1) tryb finansowania kosztów, o których mowa w ust. 3,
2) sposób dokumentowania udzielonych świadczeń oraz terminy
rozliczeń
- mając na celu zapewnienie skutecznego wykonywania badań i
szczepień, o których mowa w ust. 1.
11. Minister właściwy do spraw zdrowia określi, w drodze
rozporządzenia:
1) sposób przekazywania szczepionek świadczeniodawcom
prowadzącym szczepienia, o których mowa w ust. 5,
2) sposób przechowywania szczepionek stanowiących rezerwę
przeciwepidemiczną kraju, o której mowa w przepisach ustawy z dnia 30 maja 1996
r. o rezerwach państwowych (Dz. U. z 2007 r. Nr 89, poz. 594 oraz z 2008 r. Nr
227, poz. 1505)
- uwzględniając konieczność stworzenia systemu stałego
zaopatrzenia podmiotów wykonujących szczepienia ochronne i zapewnienie
bezpieczeństwa zdrowia publicznego.
Art. 19. 1. Osoby lub grupy osób mogą poddawać się
szczepieniom ochronnym przeciw chorobom zakaźnym, innym niż szczepienia
obowiązkowe, zwanym dalej "zalecanymi szczepieniami ochronnymi".
2. Zalecane szczepienia ochronne i lekarskie badania
kwalifikacyjne ubezpieczonych przeprowadzają świadczeniodawcy, z którymi
Narodowy Fundusz Zdrowia zawarł umowę o udzielanie tych świadczeń.
3. Koszty przeprowadzenia zalecanych szczepień ochronnych i
lekarskich badań kwalifikacyjnych oraz konsultacji specjalistycznych
ubezpieczonych są finansowane na zasadach określonych w przepisach o
świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych.
4. Koszty przeprowadzenia zalecanych szczepień ochronnych i
lekarskich badań kwalifikacyjnych oraz konsultacji specjalistycznych osób
nieposiadających uprawnień z tytułu ubezpieczenia zdrowotnego ponoszą osoby
poddające się zalecanym szczepieniom ochronnym i lekarskim badaniom
kwalifikacyjnym.
5. Jeżeli ubezpieczony wykona zalecane szczepienie ochronne lub
lekarskie badanie kwalifikacyjne u innego świadczeniodawcy niż wskazany w ust.
2, ponosi koszty badania i przeprowadzenia szczepienia.
6. Do przeprowadzenia zalecanych szczepień ochronnych stosuje się
przepisy, o których mowa w art. 17 ust. 2, 3 i 5.
7. Osoba poddająca się zalecanemu szczepieniu ochronnemu ponosi
koszty zakupu szczepionki.
8. Osoby przeprowadzające zalecane szczepienie ochronne prowadzą
dokumentację medyczną, o której mowa w art. 17 ust. 8, oraz:
1) wydają osobie poddawanej szczepieniu zaświadczenie o
wykonaniu zalecanego szczepienia ochronnego;
2) informują osobę poddawaną szczepieniu o możliwości wydania
na jej koszt Międzynarodowej Książeczki Szczepień.
9. Informacje na temat wykonanych szczepień ochronnych, zalecanych
przez Światową Organizację Zdrowia, wymaganych na podstawie międzynarodowych
przepisów zdrowotnych, u osób udających się poza granice Rzeczypospolitej
Polskiej, są dokumentowane w Międzynarodowej Książeczce Szczepień.
10. Minister właściwy do spraw zdrowia określi, w drodze
rozporządzenia:
1) wykaz zalecanych szczepień ochronnych,
2) sposób finansowania i dokumentowania zalecanych szczepień
ochronnych wymaganych międzynarodowymi przepisami zdrowotnymi,
3) wzór Międzynarodowej Książeczki Szczepień oraz sposób jej
wydawania i dokonywania w niej wpisów,
4) sposób prowadzenia dokumentacji z wykonanych zalecanych
szczepień ochronnych
- uwzględniając zalecenia Światowej Organizacji Zdrowia i cele
nadzoru epidemiologicznego.
Art. 20. 1. W celu zapobiegania szerzeniu się zakażeń i
chorób zakaźnych wśród pracowników narażonych na działanie biologicznych
czynników chorobotwórczych przeprowadza się zalecane szczepienia ochronne
wymagane przy wykonywaniu czynności zawodowych, określonych na podstawie ust.
4.
2. Pracodawca lub zlecający wykonanie prac informuje pracownika
lub osobę mającą wykonywać pracę, narażonych na działanie biologicznych
czynników chorobotwórczych, przed podjęciem czynności zawodowych o rodzaju
zalecanego szczepienia ochronnego wymaganego przy wykonywaniu czynności
zawodowych, określonych na podstawie ust. 4.
3. Koszty przeprowadzania szczepień, o których mowa w ust. 1, oraz
zakupu szczepionek ponosi pracodawca.
4. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, wykaz rodzajów
czynności zawodowych oraz zalecanych szczepień ochronnych wymaganych u
pracowników, funkcjonariuszy, żołnierzy lub podwładnych podejmujących pracę,
zatrudnionych lub wyznaczonych do wykonywania tych czynności, mając na względzie
ochronę zdrowia pracowników, funkcjonariuszy i żołnierzy narażonych na działanie
biologicznych czynników chorobotwórczych w trakcie wykonywania czynności
zawodowych.
Art. 21. 1. Lekarz lub felczer, który podejrzewa lub
rozpoznaje wystąpienie niepożądanego odczynu poszczepiennego, ma obowiązek, w
ciągu 24 godzin od powzięcia podejrzenia jego wystąpienia, zgłoszenia takiego
przypadku do państwowego powiatowego inspektora sanitarnego właściwego dla
miejsca powzięcia podejrzenia jego wystąpienia.
2. Zgłoszenie zawiera dane osoby, u której podejrzewa się lub
rozpoznano wystąpienie niepożądanego odczynu poszczepiennego:
1) imię i nazwisko;
2) datę urodzenia;
3) numer PESEL, a w przypadku gdy osobie nie nadano tego
numeru - serię i numer paszportu albo numer identyfikacyjny innego dokumentu, na
podstawie którego jest możliwe ustalenie danych osobowych;
4) płeć;
5) adres miejsca zamieszkania;
6) dane o stanie zdrowia oraz inne informacje niezbędne do
sprawowania nadzoru nad występowaniem odczynów poszczepiennych, zgodnie ze
współczesną wiedzą medyczną.
3. Właściwy państwowy inspektor sanitarny:
1) uzupełnia zgłoszenie niepożądanego odczynu poszczepiennego o informacje zebrane w miejscu wykonania szczepienia lub niezwłocznie przekazuje
zgłoszenie państwowemu powiatowemu inspektorowi sanitarnemu właściwemu ze
względu na miejsce wykonania szczepienia oraz
2) prowadzi rejestr zgłoszeń niepożądanych odczynów
poszczepiennych.
4. Rejestr zgłoszeń niepożądanych odczynów poszczepiennych może
być prowadzony w formie papierowej lub w systemie elektronicznym, a dane w nim
zgromadzone są udostępnianie podmiotom, o których mowa w art. 30 ust. 1.
5. Rejestr zawiera dane osób, u których podejrzewa się lub
rozpoznano wystąpienie niepożądanego odczynu poszczepiennego:
1) imię i nazwisko;
2) datę urodzenia;
3) numer PESEL, a w przypadku gdy osobie nie nadano tego
numeru - serię i numer paszportu albo numer identyfikacyjny innego dokumentu, na
podstawie którego jest możliwe ustalenie danych osobowych;
4) płeć;
5) adres miejsca zamieszkania;
6) dane o stanie zdrowia oraz inne informacje niezbędne do
sprawowania nadzoru nad występowaniem odczynów poszczepiennych, zgodnie ze
współczesną wiedzą medyczną;
7) informacje pochodzące z nadzoru indywidualnego.
6. Koszty świadczeń zdrowotnych, udzielanych w związku z leczeniem
niepożądanych odczynów poszczepiennych ubezpieczonych, są finansowane na
zasadach określonych w przepisach o świadczeniach opieki zdrowotnej
finansowanych ze środków publicznych.
7. Koszty świadczeń zdrowotnych, udzielanych w związku z leczeniem
niepożądanych odczynów poszczepiennych osób nieposiadających uprawnień z tytułu
ubezpieczenia zdrowotnego, są finansowane z budżetu państwa z części, której
dysponentem jest minister właściwy do spraw zdrowia.
8. Minister właściwy do spraw zdrowia określi, w drodze
rozporządzenia:
1) rodzaje niepożądanych odczynów poszczepiennych i kryteria
ich rozpoznawania na potrzeby nadzoru epidemiologicznego,
2) sposób zgłaszania niepożądanych odczynów
poszczepiennych,
3) wzory formularzy zgłoszeń niepożądanych odczynów
poszczepiennych,
4) sposób prowadzenia rejestru zgłoszeń niepożądanych odczynów
poszczepiennych, udostępniania danych nim objętych oraz okres ich
przechowywania
- mając na względzie jednolitość rodzajów rozpoznawanych
niepożądanych odczynów poszczepiennych i zapewnienie skutecznego nadzoru
epidemiologicznego w zakresie występowania tych odczynów.
9. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia:
1) sposób i tryb finansowania kosztów zgłoszeń, o których mowa w ust. 1,
2) sposób i tryb finansowania kosztów leczenia, o których mowa w ust. 7,
3) sposób dokumentowania udzielonych świadczeń zdrowotnych
oraz terminy rozliczeń
- mając na względzie cele nadzoru epidemiologicznego oraz
zapewnienie skutecznego leczenia niepożądanych odczynów
poszczepiennych.
Rozdział 5
Inne działania mające na celu zapobieganie zakażeniom i
chorobom zakaźnym
Art. 22. 1. Właściciel, posiadacz lub zarządzający
nieruchomością są obowiązani utrzymywać ją w należytym stanie
higieniczno-sanitarnym w celu zapobiegania zakażeniom i chorobom zakaźnym, w
szczególności:
1) prowadzić prawidłową gospodarkę odpadami i ściekami;
2) zwalczać gryzonie, insekty i szkodniki;
3) usuwać padłe zwierzęta z nieruchomości;
4) usuwać odchody zwierząt z nieruchomości.
2. W razie niebezpieczeństwa szerzenia się zakażenia lub choroby
zakaźnej, uwzględniając aktualną sytuację epidemiologiczną, minister właściwy do
spraw zdrowia może określić, w drodze rozporządzenia, szczegółowe wymagania
sanitarnohigieniczne, jakim powinny odpowiadać obiekty produkcyjne, usługowe,
handlowe, a także sposoby postępowania mające na celu zapobieganie zakażeniom i
chorobom zakaźnym, oraz kwalifikacje osób uprawnionych do realizacji procedur
czystości i dekontaminacji, w zakresie:
1) lokalizacji obiektów produkcyjnych, usługowych oraz
handlowych,
2) minimalnej ilości i powierzchni oraz przeznaczenia
pomieszczeń wchodzących w skład obiektów produkcyjnych, usługowych oraz
handlowych,
3) procedur utrzymania czystości i dekontaminacji,
4) warunków produkcji, świadczenia usług i prowadzenia
handlu
- z uwzględnieniem rodzajów prowadzonej działalności, zapewniając
ochronę osób korzystających z usług świadczonych przez te podmioty przed
zakażeniami oraz chorobami zakaźnymi.
Art. 23. 1. Podmiot wprowadzający do obrotu produkty,
określone na podstawie ust. 2 pkt 1, jest obowiązany do podejmowania wszelkich
działań, aby wprowadzany produkt nie stanowił źródła zakażenia dla ludzi.
2. Minister właściwy do spraw zdrowia może określić, w drodze
rozporządzenia:
1) produkty, które z uwagi na swoje właściwości mogą stać się
źródłem zakażenia,
2) sposoby postępowania z produktami, o których mowa w pkt
1,
3) wymogi sanitarne i higieniczne, które musi spełniać
wprowadzany produkt,
4) wymogi, które muszą spełniać pomieszczenia, urządzenia i
środki transportu służące do przechowywania i dystrybucji wprowadzanego
produktu
- mając na względzie zapobieganie szerzeniu się zakażeń i chorób
zakaźnych, w związku z wprowadzaniem do obrotu produktów mogących stanowić
źródło zakażenia.
Rozdział 6
Postępowanie w przypadku podejrzenia lub rozpoznania
zakażenia lub choroby zakaźnej oraz w przypadku stwierdzenia zgonu z powodu
choroby zakaźnej
Art. 24. 1. Organy Państwowej Inspekcji Sanitarnej,
Wojskowej Inspekcji Sanitarnej, Państwowej Inspekcji Sanitarnej Ministerstwa
Spraw Wewnętrznych i Administracji, Inspekcji Weterynaryjnej, Wojskowej
Inspekcji Weterynaryjnej, Inspekcji Ochrony Środowiska oraz ośrodki referencyjne i jednostki badawczo-rozwojowe współdziałają w celu rozpoznawania i
monitorowania sytuacji epidemiologicznej oraz zapewnienia systemu wczesnego
powiadamiania o zagrożeniu epidemicznym w kraju.
2. W przypadku powzięcia podejrzenia albo rozpoznania zakażenia,
choroby zakaźnej, określonych na podstawie ust. 3 pkt 2, zgonu z ich powodu, a
występujących wśród żołnierzy, funkcjonariuszy i pracowników jednostek oraz osób
objętych zakresem działania tych inspekcji, między podmiotami, o których mowa w
ust. 1, są przekazywane, w formie papierowej lub elektronicznej, dane tych osób,
zawierające:
1) imię i nazwisko;
2) datę urodzenia;
3) numer PESEL, a w przypadku gdy osobie nie nadano tego
numeru - serię i numer paszportu albo numer identyfikacyjny innego dokumentu, na
podstawie którego jest możliwe ustalenie danych osobowych;
4) płeć;
5) adres miejsca zamieszkania;
6) rozpoznanie kliniczne zakażenia lub choroby zakaźnej,
charakterystykę podstawowych objawów klinicznych, okoliczności wystąpienia
zakażenia, zachorowania lub zgonu z powodu zakażenia lub choroby zakaźnej, ze
szczególnym uwzględnieniem czynników ryzyka i charakterystyki biologicznego
czynnika zakaźnego, oraz inne informacje niezbędne do sprawowania nadzoru
epidemiologicznego, zgodnie z zasadami współczesnej wiedzy medycznej.
3. Minister właściwy do spraw zdrowia w porozumieniu z Ministrem
Obrony Narodowej, ministrem właściwym do spraw wewnętrznych oraz ministrem
właściwym do spraw rolnictwa określi, w drodze rozporządzenia:
1) formy i tryb współdziałania między organami Państwowej
Inspekcji Sanitarnej, Wojskowej Inspekcji Sanitarnej, Państwowej Inspekcji
Sanitarnej Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji, Inspekcji
Weterynaryjnej i Wojskowej Inspekcji Weterynaryjnej,
2) wykaz zakażeń i chorób zakaźnych, o których mowa w ust.
2,
3) sposób udostępniania danych, o których mowa w ust. 2, oraz
okres ich przechowywania
- uwzględniając cele nadzoru epidemiologicznego i zapobieganie
bioterroryzmowi oraz zapewnienie skutecznego współdziałania między tymi
organami.
4. Organy Państwowej Inspekcji Sanitarnej, Inspekcji
Weterynaryjnej oraz Inspekcji Ochrony Środowiska współdziałają w zakresie
zwalczania zakażeń i chorób zakaźnych, które mogą być przenoszone ze zwierząt na
ludzi lub z ludzi na zwierzęta.
5. W przypadku powzięcia podejrzenia albo rozpoznania zakażenia,
choroby zakaźnej, określonych na podstawie ust. 6 pkt 2, lub zgonu z ich powodu,
między organami, o których mowa w ust. 4, są przekazywane, w formie papierowej
lub w systemie elektronicznym, dane osób, u których podejrzewa się albo
rozpoznano zakażenie, chorobę zakaźną, określonych na podstawie ust. 6 pkt 2,
lub stwierdzono zgon z ich powodu, zawierające:
1) imię i nazwisko;
2) datę urodzenia;
3) numer PESEL, a w przypadku gdy osobie nie nadano tego
numeru - serię i numer paszportu albo numer identyfikacyjny innego dokumentu, na
podstawie którego jest możliwe ustalenie danych osobowych;
4) płeć;
5) adres miejsca zamieszkania;
6) rozpoznanie kliniczne zakażenia lub choroby zakaźnej,
charakterystykę podstawowych objawów klinicznych, okoliczności wystąpienia
zakażenia, zachorowania lub zgonu z powodu zakażenia lub choroby zakaźnej, ze
szczególnym uwzględnieniem czynników ryzyka i charakterystyki biologicznego
czynnika zakaźnego, oraz inne informacje niezbędne do sprawowania nadzoru
epidemiologicznego, zgodnie z zasadami współczesnej wiedzy medycznej.
6. Minister właściwy do spraw zdrowia w porozumieniu z ministrem
właściwym do spraw rolnictwa oraz ministrem właściwym do spraw środowiska
określi, w drodze rozporządzenia:
1) formy i tryb współdziałania między organami, o których mowa w ust. 4,
2) wykaz zakażeń i chorób zakaźnych, o których mowa w ust.
4,
3) terminy i sposoby przekazywania informacji
epidemiologicznych oraz epizootycznych,
4) sposób udostępniania danych, o których mowa w ust. 5, oraz
okres ich przechowywania,
5) sposób wykorzystania sił i środków posiadanych przez
organy, o których mowa w ust. 4,
6) rodzaje badań laboratoryjnych wykonywanych przez organy, o
których mowa w ust. 4
- mając na uwadze cele nadzoru epidemiologicznego i
epizootiologicznego, skuteczność nadzoru epidemiologicznego i
epizootiologicznego oraz ochronę zdrowia publicznego.
Art. 25. 1. Główny Inspektor Sanitarny oraz wskazane przez
niego podmioty współpracują z państwami członkowskimi Unii Europejskiej, Komisją
Europejską i Europejskim Centrum do Spraw Zapobiegania i Kontroli Chorób w
ramach wspólnotowej sieci nadzoru epidemiologicznego i kontroli chorób
zakaźnych.
2. Współpraca, o której mowa w ust. 1, obejmuje:
1) przekazywanie do podstawowej oraz specjalistycznych sieci
nadzoru Unii Europejskiej danych o przypadkach zakażeń, zachorowań lub zgonów z
powodu chorób zakaźnych gromadzonych w rejestrach, o których mowa w art. 30 ust.
1;
2) wymianę innych informacji istotnych dla zapobiegania i
zwalczania zakażeń oraz chorób zakaźnych.
3. Przy ministrze właściwym do spraw zdrowia działa krajowy punkt
kontaktowy wspólnotowego systemu wczesnego ostrzegania i reagowania dla
zapobiegania i kontroli zakażeń oraz chorób zakaźnych, do którego zadań należy
wymiana informacji oraz koordynacja działań w zakresie zapobiegania oraz
zwalczania zakażeń i chorób zakaźnych z państwami członkowskimi Unii
Europejskiej, Komisją Europejską oraz Europejskim Centrum do Spraw Zapobiegania i Kontroli Chorób.
4. W przypadku wystąpienia choroby zakaźnej, której zwalczanie
wymaga podjęcia skoordynowanego działania wspólnotowego, krajowy punkt
kontaktowy wspólnotowego systemu wczesnego ostrzegania i reagowania przekazuje
Europejskiemu Centrum do Spraw Zapobiegania i Kontroli Chorób lub punktom
kontaktowym państw członkowskich Unii Europejskiej dane osoby podejrzanej o
zakażenie lub zachorowanie, zakażonej lub chorej na chorobę zakaźną, o których
mowa w art. 27 ust. 4, tylko w przypadku gdy jest to niezbędne do podjęcia przez
te podmioty działań służących zapobieganiu i kontroli chorób zakaźnych i
wyłącznie w zakresie niezbędnym do zapewnienia skuteczności tych działań.
5. Koszty związane z działalnością krajowego punktu kontaktowego
wspólnotowego systemu wczesnego ostrzegania i reagowania są finansowane z
budżetu państwa z części, której dysponentem jest minister właściwy do spraw
zdrowia.
Art. 26. 1. Lekarz, felczer, pielęgniarka, położna lub
osoba wykonująca inny zawód medyczny, którzy podejrzewają lub rozpoznają
zakażenie lub chorobę zakaźną, są obowiązani pouczyć zakażonego lub chorego na
chorobę zakaźną lub osobę sprawującą prawną lub faktyczną pieczę nad osobą
małoletnią lub bezradną o środkach służących zapobieganiu przeniesieniu
zakażenia na inne osoby oraz o ewentualnym obowiązku wynikającym z art. 6 ust. 1
pkt 1, 2, 4 i 5.
2. W przypadku rozpoznania zakażenia, które może przenosić się
drogą kontaktów seksualnych, lekarz lub felczer ma obowiązek poinformować
zakażonego o konieczności zgłoszenia się do lekarza partnera lub partnerów
seksualnych zakażonego.
3. Informację o powiadomieniu zakażonego o obowiązku, o którym
mowa w ust. 2, wpisuje się do dokumentacji medycznej i potwierdza podpisem
zakażonego.
Art. 27. 1. Lekarz lub felczer, który podejrzewa lub
rozpoznaje zakażenie, chorobę zakaźną lub zgon z powodu zakażenia lub choroby
zakaźnej, określonej na podstawie ust. 9 pkt 1, ma obowiązek, w ciągu 24 godzin
od momentu rozpoznania lub powzięcia podejrzenia zakażenia, choroby zakaźnej lub
zgonu z powodu zakażenia lub choroby zakaźnej, zgłoszenia tego faktu:
1) państwowemu powiatowemu inspektorowi sanitarnemu właściwemu
dla miejsca rozpoznania zakażenia lub choroby zakaźnej lub
2) państwowemu wojewódzkiemu inspektorowi sanitarnemu,
lub
3) innym podmiotom właściwym ze względu na rodzaj choroby
zakaźnej, zakażenia lub zgonu z powodu choroby zakaźnej.
2. W przypadku osób przyjmowanych do szpitala z powodu zakażenia
lub choroby zakaźnej lub poddanych hospitalizacji z innych przyczyn, u których
rozpoznano zakażenie lub chorobę zakaźną, obowiązek, o którym mowa w ust. 1,
spoczywa na kierowniku szpitala.
3. Lekarz lub felczer dokonujący zgłoszenia podejrzenia lub
rozpoznania zakażenia, choroby zakaźnej lub zgonu z powodu zakażenia lub choroby
zakaźnej prowadzą rejestr zgłoszeń podejrzeń lub rozpoznań zakażeń, chorób
zakaźnych lub zgonów z powodu zakażenia lub choroby zakaźnej.
4. Zgłoszenie zawiera następujące dane osoby, u której podejrzano
lub rozpoznano zakażenie, chorobę zakaźną lub stwierdzono zgon z tego
powodu:
1) imię i nazwisko;
2) datę urodzenia;
3) numer PESEL, a w przypadku gdy osobie nie nadano tego
numeru - serię i numer paszportu albo numer identyfikacyjny innego dokumentu, na
podstawie którego jest możliwe ustalenie danych osobowych;
4) płeć;
5) adres miejsca zamieszkania;
6) rozpoznanie kliniczne zakażenia lub choroby zakaźnej,
charakterystykę podstawowych objawów klinicznych, okoliczności wystąpienia
zakażenia, zachorowania lub zgonu z powodu zakażenia lub choroby zakaźnej, ze
szczególnym uwzględnieniem czynników ryzyka, charakterystyki biologicznego
czynnika zakaźnego, oraz inne informacje niezbędne do sprawowania nadzoru
epidemiologicznego, zgodnie z zasadami współczesnej wiedzy medycznej.
5. Rejestr zgłoszeń podejrzeń lub rozpoznań zakażeń, chorób
zakaźnych lub zgonów z powodu zakażenia lub choroby zakaźnej może być prowadzony w formie papierowej lub w systemie elektronicznym, a dane w nim zgromadzone są
udostępniane podmiotom, o których mowa w art. 30 ust. 1.
6. Rejestr zawiera dane osób, u których podejrzano lub rozpoznano
zakażenie, chorobę zakaźną lub stwierdzono zgon z tego powodu:
1) imię i nazwisko;
2) datę urodzenia;
3) numer PESEL, a w przypadku gdy osobie nie nadano tego
numeru - serię i numer paszportu albo numer identyfikacyjny innego dokumentu, na
podstawie którego jest możliwe ustalenie danych osobowych;
4) płeć;
5) adres miejsca zamieszkania;
6) rozpoznanie kliniczne zakażenia lub choroby zakaźnej,
charakterystykę podstawowych objawów klinicznych, okoliczności wystąpienia
zakażenia, zachorowania lub zgonu z powodu zakażenia lub choroby zakaźnej, ze
szczególnym uwzględnieniem czynników ryzyka, charakterystyki biologicznego
czynnika zakaźnego, oraz inne informacje niezbędne do sprawowania nadzoru
epidemiologicznego, zgodnie z zasadami współczesnej wiedzy medycznej.
7. Koszty dokonywania zgłoszeń podejrzeń lub rozpoznań zakażenia,
choroby zakaźnej lub zgonu z powodu zakażenia lub choroby zakaźnej są
finansowane z budżetu państwa z części, której dysponentem jest minister
właściwy do spraw zdrowia.
8. W przypadku wystąpienia zachorowania lub podejrzenia o
zachorowanie osoby odbywającej podróż zagraniczną lub zgonu osoby w trakcie
takiej podróży, na chorobę szczególnie niebezpieczną i wysoce zakaźną,
kierownicy środków transportu drogowego, powietrznego lub wodnego oraz piloci
wycieczek i przewodnicy turystyczni są obowiązani do niezwłocznego zgłoszenia
tego faktu państwowemu wojewódzkiemu inspektorowi sanitarnemu właściwemu dla
miejsca przekroczenia granicy lub miejsca rozpoznania zachorowania lub
zgonu.
9. Minister właściwy do spraw zdrowia określi, w drodze
rozporządzenia:
1) wykaz zakażeń i chorób zakaźnych, w przypadku których
podejrzenia lub rozpoznania zakażenia, choroby zakaźnej lub zgonu z ich powodu
są dokonywane zgłoszenia, o których mowa w ust. 1 i 2,
2) podmioty, którym są przekazywane zgłoszenia podejrzenia lub
rozpoznania zakażenia, choroby zakaźnej lub zgonu z powodu zakażenia lub choroby
zakaźnej, o których mowa w ust. 1,
3) wzory formularzy zgłoszeń podejrzenia lub rozpoznania
zakażenia, choroby zakaźnej lub zgonu z powodu zakażenia lub choroby
zakaźnej,
4) sposób dokonywania zgłoszeń, o których mowa w ust. 1 i
2,
5) sposób prowadzenia i udostępniania danych z rejestru
zgłoszeń podejrzeń lub rozpoznań zakażeń, chorób zakaźnych lub zgonów z powodu
zakażenia lub choroby zakaźnej oraz okres ich przechowywania,
6) tryb dokonywania zgłoszeń, o których mowa w ust. 8,
7) tryb finansowania kosztów zgłoszeń, o których mowa w ust. 1 i 2, oraz sposób dokumentowania dokonanych zgłoszeń wraz z terminami ich
rozliczeń
- uwzględniając konieczność ochrony danych osobowych oraz
stworzenia rozwiązań umożliwiających prowadzenie skutecznego nadzoru
epidemiologicznego.
Art. 28. Lekarz lub felczer, który podejrzewa lub
rozpoznaje chorobę szczególnie niebezpieczną i wysoce zakaźną, stanowiącą
zagrożenie dla zdrowia publicznego, lub stwierdza zgon w wyniku takiej choroby,
podejmuje działania zapobiegające szerzeniu się zachorowań, w tym:
1) kieruje osobę podejrzaną o zakażenie lub zachorowanie oraz
zakażoną lub chorą na chorobę zakaźną do szpitala specjalistycznego
zapewniającego izolację i leczenie tej osoby oraz niezwłocznie informuje szpital o tym fakcie;
2) organizuje transport uniemożliwiający przeniesienie
zakażenia na inne osoby;
3) poucza osobę chorą lub osobę sprawującą prawną lub
faktyczną pieczę nad osobą małoletnią lub bezradną, osoby najbliższe oraz osoby, o których mowa w art. 5 ust. 3, o obowiązkach wynikających z art. 5 ust.
1;
4) niezwłocznie powiadamia państwowego powiatowego inspektora
sanitarnego właściwego dla miejsca podejrzenia, rozpoznania choroby szczególnie
niebezpiecznej i wysoce zakaźnej lub stwierdzenia zgonu o podjętych
działaniach.
Art. 29. 1. Kierownik laboratorium wykonującego badania w
kierunku biologicznych czynników chorobotwórczych, określonych na podstawie ust. 7 pkt 1, ma obowiązek:
1) zgłoszenia dodatniego wyniku badania w kierunku
biologicznych czynników chorobotwórczych, w ciągu 24 godzin od momentu uzyskania
tego wyniku, państwowemu powiatowemu inspektorowi sanitarnemu właściwemu dla
siedziby laboratorium, w którym rozpoznano zakażenie lub chorobę zakaźną, lub
podmiotom określonym na podstawie ust. 7 pkt 2;
2) w przypadku określonym na podstawie ust. 7 pkt 1,
przekazania badanego materiału lub wyizolowanego biologicznego czynnika
chorobotwórczego podmiotom określonym w art. 9 ust. 2 w celu weryfikacji wyników
badań.
2. Kierownik laboratorium dokonujący zgłoszenia dodatniego wyniku
badania w kierunku biologicznych czynników chorobotwórczych prowadzi rejestr
zgłoszeń dodatnich wyników badań w kierunku biologicznych czynników
chorobotwórczych.
3. Zgłoszenie zawiera dane osoby, u której stwierdzono dodatni
wynik badania w kierunku biologicznych czynników chorobotwórczych:
1) imię i nazwisko;
2) datę urodzenia;
3) numer PESEL, a w przypadku gdy osobie nie nadano tego
numeru - serię i numer paszportu albo numer identyfikacyjny innego dokumentu, na
podstawie którego jest możliwe ustalenie danych osobowych;
4) płeć;
5) adres miejsca zamieszkania;
6) rodzaj biologicznego czynnika chorobotwórczego i jego
charakterystykę oraz inne informacje istotne dla sprawowania nadzoru
epidemiologicznego zgodnie z zasadami współczesnej wiedzy medycznej.
4. Rejestr zgłoszeń dodatnich wyników badań w kierunku
biologicznych czynników chorobotwórczych może być prowadzony w formie papierowej
lub w systemie elektronicznym, a dane w nim zgromadzone są udostępniane
podmiotom, o których mowa w art. 30 ust. 1.
5. Rejestr zawiera dane osób, u których stwierdzono dodatni wynik
badania w kierunku biologicznych czynników chorobotwórczych:
1) imię i nazwisko;
2) datę urodzenia;
3) numer PESEL, a w przypadku gdy osobie nie nadano tego
numeru - serię i numer paszportu albo numer identyfikacyjny innego dokumentu, na
podstawie którego jest możliwe ustalenie danych osobowych;
4) płeć;
5) adres miejsca zamieszkania;
6) rodzaj biologicznego czynnika chorobotwórczego i jego
charakterystykę oraz inne informacje istotne dla sprawowania nadzoru
epidemiologicznego, zgodnie z zasadami współczesnej wiedzy medycznej.
6. Koszty dokonywania zgłoszeń, o których mowa w ust. 1 pkt 1, są
finansowane z budżetu państwa z części, której dysponentem jest minister
właściwy do spraw zdrowia.
7. Minister właściwy do spraw zdrowia określi, w drodze
rozporządzenia:
1) biologiczne czynniki chorobotwórcze podlegające zgłoszeniu
lub weryfikacji oraz okoliczności i sposób dokonywania zgłoszenia, o których
mowa w ust. 1,
2) podmioty, którym są przekazywane zgłoszenia dodatnich
wyników badań w kierunku biologicznych czynników chorobotwórczych, właściwe ze
względu na rodzaj biologicznego czynnika chorobotwórczego,
3) sposób dokonywania zgłoszeń dodatnich wyników badań w
kierunku biologicznych czynników chorobotwórczych,
4) wzory formularzy zgłoszeń dodatnich wyników badań w
kierunku biologicznych czynników chorobotwórczych,
5) sposób prowadzenia rejestru zgłoszeń dodatnich wyników
badań w kierunku biologicznych czynników chorobotwórczych, udostępniania danych
nim objętych oraz okres ich przechowywania,
6) tryb finansowania kosztów zgłoszeń, o których mowa w ust. 1
pkt 1, oraz sposób dokumentowania dokonanych zgłoszeń dodatnich wyników badań w
kierunku biologicznych czynników chorobotwórczych wraz z terminami ich
rozliczeń
- uwzględniając sposób szerzenia się chorób szczególnie
niebezpiecznych i wysoce zakaźnych oraz konieczność ochrony danych osobowych w
celu stworzenia rozwiązań umożliwiających prowadzenie skutecznego nadzoru
epidemiologicznego oraz współdziałania, o którym mowa w art. 24 ust.
1.
Art. 30. 1. Państwowi powiatowi inspektorzy sanitarni,
państwowi wojewódzcy inspektorzy sanitarni lub wskazane przez nich
specjalistyczne jednostki, właściwe ze względu na rodzaj zakażenia lub choroby
zakaźnej, oraz Główny Inspektor Sanitarny lub wskazane przez niego krajowe
specjalistyczne jednostki, właściwe ze względu na rodzaj zakażenia lub choroby
zakaźnej, prowadzą rejestr zakażeń i zachorowań na chorobę zakaźną, zgonów z
powodu zakażenia lub choroby zakaźnej, ich podejrzeń oraz przypadków
stwierdzenia dodatniego wyniku badania laboratoryjnego, zawierający:
1) dane ze zgłoszeń, o których mowa w art. 27 ust. 1 i art. 29
ust. 1 pkt 1;
2) dane uzyskane w ramach indywidualnego nadzoru
epidemiologicznego obejmujące:
a) charakterystykę
podstawowych objawów klinicznych,
b) opis okoliczności
wystąpienia zakażenia, zachorowania lub zgonu z powodu zakażenia lub choroby
zakaźnej, ze szczególnym uwzględnieniem czynników ryzyka,
c) charakterystykę
biologicznego czynnika chorobotwórczego.
2. Rejestr zakażeń i zachorowań na chorobę zakaźną, zgonów z
powodu zakażenia lub choroby zakaźnej, ich podejrzeń oraz przypadków
stwierdzenia dodatniego wyniku badania laboratoryjnego może być prowadzony w
formie papierowej lub w systemie elektronicznym, a dane w nim zgromadzone są
udostępniane podmiotom, o których mowa w ust. 1.
3. Rejestr zawiera dane osób, u których podejrzano albo rozpoznano
zakażenie, chorobę zakaźną lub stwierdzono zgon z tego powodu, oraz osób, u
których stwierdzono dodatni wynik badania w kierunku biologicznych czynników
chorobotwórczych:
1) imię i nazwisko;
2) datę urodzenia;
3) numer PESEL, a w przypadku gdy osobie nie nadano tego
numeru - serię i numer paszportu albo numer identyfikacyjny innego dokumentu, na
podstawie którego jest możliwe ustalenie danych osobowych;
4) płeć;
5) adres miejsca zamieszkania;
6) rozpoznanie kliniczne zakażenia lub choroby zakaźnej,
charakterystykę podstawowych objawów klinicznych, okoliczności wystąpienia
zakażenia, zachorowania lub zgonu z powodu zakażenia lub choroby zakaźnej, ze
szczególnym uwzględnieniem czynników ryzyka, charakterystyki biologicznego
czynnika zakaźnego oraz inne informacje niezbędne do sprawowania nadzoru
epidemiologicznego, zgodnie z zasadami współczesnej wiedzy medycznej;
7) rodzaj biologicznego czynnika chorobotwórczego i jego
charakterystykę oraz inne informacje istotne dla sprawowania nadzoru
epidemiologicznego, zgodnie z zasadami współczesnej wiedzy medycznej.
4. Dane gromadzone w rejestrach zakażeń i zachorowań na chorobę
zakaźną, zgonów z powodu zakażenia lub choroby zakaźnej, ich podejrzeń oraz
przypadków stwierdzenia dodatniego wyniku badania laboratoryjnego są
przekazywane w formie raportów o zakażeniach i zachorowaniach na chorobę
zakaźną, zgonach z powodu zakażenia lub choroby zakaźnej, ich podejrzeniach oraz
przypadkach stwierdzenia dodatniego wyniku badania laboratoryjnego podmiotom, o
których mowa w ust. 1, oraz krajowemu punktowi kontaktowemu wspólnotowego
systemu wczesnego ostrzegania i reagowania oraz krajowemu punktowi centralnemu
do spraw Międzynarodowych Przepisów Zdrowotnych, działającemu na podstawie
odrębnych przepisów.
5. Minister właściwy do spraw zdrowia określi, w drodze
rozporządzenia:
1) sposób prowadzenia rejestru zakażeń i zachorowań na chorobę
zakaźną, zgonów z powodu zakażenia lub choroby zakaźnej, ich podejrzeń oraz
przypadków stwierdzenia dodatniego wyniku badania laboratoryjnego, udostępniania
danych nim objętych oraz okres ich przechowywania,
2) wzory i terminy przekazywania raportów o zakażeniach i
zachorowaniach na chorobę zakaźną, zgonach z powodu zakażenia lub choroby
zakaźnej, ich podejrzeniach oraz przypadkach stwierdzenia dodatniego wyniku
badania laboratoryjnego
- uwzględniając zakres i specyfikę działań prowadzonych przez
podmioty prowadzące nadzór epidemiologiczny, konieczność ochrony danych
osobowych oraz zapewnienie rozwiązań umożliwiających prowadzenie skutecznego
nadzoru epidemiologicznego oraz współdziałania, o którym mowa w art. 24 ust.
1.
Art. 31. 1. Główny Inspektor Sanitarny sporządza i
publikuje krajowe raporty liczbowe o zarejestrowanych zakażeniach,
zachorowaniach i zgonach na zakażenia i choroby zakaźne podlegających
zgłoszeniu.
2. Główny Inspektor Sanitarny może zlecić opracowanie raportu
krajowego, o którym mowa w ust. 1, wskazanemu przez siebie podmiotowi.
Art. 32. 1. Państwowy powiatowy inspektor sanitarny
właściwy ze względu na miejsce rozpoznania zakażenia, zachorowania na chorobę
zakaźną lub zgonu z powodu tych chorób lub uzyskania dodatniego wyniku badań w
kierunku biologicznych czynników chorobotwórczych, niezwłocznie po otrzymaniu
zgłoszenia, o którym mowa w art. 27 ust. 1 lub art. 29 ust. 1 pkt 1, po
rozpoczęciu lub przeprowadzeniu dochodzenia epidemiologicznego, podejmuje
czynności mające na celu ograniczenie szerzenia się zakażeń i chorób zakaźnych,
kierując się własną oceną stopnia zagrożenia dla zdrowia publicznego oraz
wytycznymi państwowego inspektora sanitarnego wyższego stopnia.
2. W przypadku podejrzenia epidemii, zagrożenia epidemią lub
wystąpienia choroby szczególnie niebezpiecznej i wysoce zakaźnej, państwowy
powiatowy inspektor sanitarny ma obowiązek niezwłocznego zgłoszenia tego faktu
państwowemu wojewódzkiemu inspektorowi sanitarnemu.
Art. 33. 1. W przypadku podejrzenia lub rozpoznania
zakażenia lub zachorowania na chorobę zakaźną, państwowy powiatowy inspektor
sanitarny może, w drodze decyzji, nakazać osobie podejrzanej lub osobie, u
której rozpoznano zakażenie lub zachorowanie na chorobę zakaźną, poddanie się
obowiązkom wynikającym z art. 5 ust. 1.
2. W celu zapobieżenia szerzeniu się zakażenia lub choroby
zakaźnej państwowy powiatowy inspektor sanitarny może, w drodze decyzji:
1) nakazać osobie podejrzanej o zakażenie lub chorobę zakaźną
powstrzymanie się od wykonywania prac lub przebywania w miejscach
publicznych;
2) zakazać korzystania z wody przeznaczonej do spożycia przez
ludzi i na potrzeby gospodarcze, pochodzącej z ujęć, co do których istnieje
podejrzenie skażenia;
3) nakazać przeprowadzenie zabiegów sanitarnych;
4) wprowadzić czasowy zakaz wstępu do pomieszczeń
skażonych;
5) wprowadzić zakaz spożywania żywności podejrzanej o
skażenie, a w razie potrzeby, zarządzić jej zbadanie, odkażenie, zniszczenie lub
przeznaczenie do innych celów;
6) nakazać sekcję zwłok osoby zmarłej, u której rozpoznano lub
podejrzewano chorobę zakaźną;
7) zakazać wykonywania sekcji zwłok ludzi i zwierząt, gdy
sekcja zwłok mogłaby prowadzić do zakażenia osób lub skażenia środowiska, z
wyjątkiem przypadku, gdy zachodzi podejrzenie popełnienia przestępstwa;
8) nałożyć inne, konieczne do ochrony zdrowia publicznego,
obowiązki i ograniczenia.
3. Decyzjom, o których mowa w ust. 1 i 2, nadaje się rygor
natychmiastowej wykonalności.
4. W przypadku obiektów budowlanych pozostających pod nadzorem
Inspekcji Weterynaryjnej, decyzja, o której mowa w ust. 2, jest wydawana po
zasięgnięciu opinii powiatowego lekarza weterynarii.
5. Osoby z objawami choroby zakaźnej dotychczas nierozpoznanej w
kraju mogą być poddawane obowiązkom, o których mowa w art. 5 ust. 1, na zasadach
określonych w ust. 1-3.
6. Osoby zdrowe, które pozostawały w styczności z chorymi na
choroby zakaźne, mogą być poddane obowiązkowej kwarantannie lub nadzorowi
epidemiologicznemu na zasadach określonych w ust. 1-3.
7. W przypadku konieczności poddania izolacji lub kwarantannie
osób, o których mowa w ust. 5 i 6, wojewoda zapewnia warunki izolacji lub
kwarantanny przez zapewnienie odpowiednich pomieszczeń, wyposażenia oraz
skierowanie do pracy osób posiadających odpowiednie kwalifikacje.
Art. 34. 1. Obowiązkowej hospitalizacji podlegają:
1) osoby chore na gruźlicę w okresie prątkowania oraz osoby z
uzasadnionym podejrzeniem o prątkowanie;
2) osoby chore i podejrzane o zachorowanie na:
a) błonicę,
b) cholerę,
c) dur
brzuszny,
d) dury rzekome A, B,
C,
e) dur wysypkowy (w
tym choroba Brill-Zinssera),
f) dżumę,
g) grypę H7 i
H5,
h) nagminne porażenie
dziecięce oraz inne ostre porażenia wiotkie, w tym zespół Guillain-BarrĂ©,
i) ospę
prawdziwą,
j) zespół ostrej
niewydolności oddechowej (SARS),
k) tularemię,
l) wąglik,
m) wściekliznę,
n) zapalenie opon
mózgowo-rdzeniowych i mózgu,
o) wirusowe gorączki
krwotoczne, w tym żółtą gorączkę.
2. Osoby zdrowe, które pozostawały w styczności z chorymi na
cholerę, dżumę płucną, ospę prawdziwą, wirusowe gorączki krwotoczne oraz zespół
ostrej niewydolności oddechowej (SARS), podlegają obowiązkowej kwarantannie lub
nadzorowi epidemiologicznemu, przez okres nie dłuższy niż:
1) 5 dni - w przypadku cholery,
2) 6 dni - w przypadku dżumy płucnej,
3) 21 dni - w przypadku ospy prawdziwej,
4) 21 dni - w przypadku wirusowych gorączek
krwotocznych,
5) 10 dni - w przypadku zespołu ostrej niewydolności
oddechowej (SARS)
- licząc od ostatniego dnia styczności.
Art. 35. 1. W przypadku podejrzenia lub rozpoznania
zachorowania na chorobę szczególnie niebezpieczną i wysoce zakaźną lekarz
przyjmujący do szpitala, miejsca izolacji lub odbywania kwarantanny, kierując
się własną oceną stopnia zagrożenia dla zdrowia publicznego, poddaje osobę
podejrzaną o zachorowanie, chorą na chorobę szczególnie niebezpieczną i wysoce
zakaźną lub osobę narażoną na zakażenie hospitalizacji, izolacji lub
kwarantannie oraz badaniom, również w przypadku gdy brak jest decyzji, o której
mowa w art. 33 ust. 1, a osoba podejrzana o zachorowanie, chora lub narażona na
zakażenie nie wyraża zgody na hospitalizację, izolację, kwarantannę lub
wykonanie badania.
2. O przyjęciu do szpitala osoby, o której mowa w ust. 1, lekarz
przyjmujący do szpitala, miejsca izolacji lub odbywania kwarantanny, jest
obowiązany niezwłocznie zawiadomić państwowego powiatowego inspektora
sanitarnego właściwego dla szpitala, miejsca izolacji lub odbywania
kwarantanny.
3. Zawiadomienie, o którym mowa w ust. 2, obejmuje przekazanie
danych osobowych, o których mowa w art. 27 ust. 4.
4. Lekarz, o którym mowa w ust. 2, jest obowiązany poinformować
osobę podejrzaną o zachorowanie, chorą lub narażoną na zakażenie i jej osoby
najbliższe o przesłankach uzasadniających podjęte działania oraz dokonać
odpowiedniego wpisu w dokumentacji medycznej.
Art. 36. 1. Wobec osoby, która nie poddaje się obowiązkowi
szczepienia, badaniom sanitarno-epidemiologicznym, zabiegom sanitarnym,
kwarantannie lub izolacji, a u której podejrzewa się lub rozpoznano chorobę
szczególnie niebezpieczną i wysoce zakaźną, stanowiącą bezpośrednie zagrożenie
dla zdrowia lub życia innych osób, może być zastosowany środek przymusu
bezpośredniego polegający na przytrzymywaniu, unieruchomieniu lub przymusowym
podaniu leków.
2. O zastosowaniu bądź zaprzestaniu stosowania środka przymusu
bezpośredniego decyduje lekarz lub felczer udzielający pomocy osobie, o której
mowa w ust. 1. Każdy przypadek zastosowania środka przymusu bezpośredniego
odnotowuje się w dokumentacji medycznej.
3. Lekarz lub felczer może zwrócić się do Policji, Straży
Granicznej lub Żandarmerii Wojskowej o pomoc w zastosowaniu środka przymusu
bezpośredniego. Udzielenie pomocy następuje pod warunkiem wyposażenia
funkcjonariuszy lub żołnierzy w środki chroniące przed chorobami zakaźnymi przez
tego lekarza lub felczera.
4. Przed zastosowaniem środka przymusu bezpośredniego uprzedza się o tym osobę, wobec której środek przymusu bezpośredniego ma być zastosowany, i
fakt ten odnotowuje się w dokumentacji medycznej. Przy wyborze środka przymusu
bezpośredniego należy wybierać środek możliwie dla tej osoby najmniej uciążliwy, a przy stosowaniu środka przymusu bezpośredniego należy zachować szczególną
ostrożność i dbałość o dobro tej osoby.
5. Przymus bezpośredni polegający na unieruchomieniu może być
stosowany nie dłużej niż 4 godziny. W razie potrzeby stosowanie tego przymusu
może być przedłużone na następne okresy 6-godzinne, przy czym nie dłużej niż 24
godziny łącznie.
6. Przytrzymywanie jest doraźnym, krótkotrwałym unieruchomieniem
osoby z użyciem siły fizycznej.
7. Unieruchomienie jest dłużej trwającym obezwładnieniem osoby z
użyciem pasów, uchwytów, prześcieradeł lub kaftana bezpieczeństwa.
8. Przymusowe podanie leku jest doraźnym lub przewidzianym w
planie postępowania leczniczego wprowadzeniem leków do organizmu osoby - bez jej
zgody.
Art. 37. 1. Osoby podejrzane o zachorowanie lub chore na
chorobę zakaźną są przyjmowane do szpitala zapewniającego skuteczną
izolację.
2. Przyjęcie do szpitala osoby, o której mowa w ust. 1, odbywa
się:
1) na podstawie skierowania lekarskiego albo bez skierowania w
przypadku zagrożenia zdrowia lub życia chorego;
2) ze wskazań epidemiologicznych w trybie, o którym mowa w
art. 33 ust. 1, lub w przypadkach wymienionych w art. 35 ust. 1.
3. W przypadku stwierdzenia u chorego braku wskazań zdrowotnych i
epidemiologicznych do hospitalizacji w drodze decyzji, o której mowa w art. 33
ust. 1, lekarz wnioskuje do państwowego powiatowego inspektora sanitarnego
właściwego dla miejsca izolacji lub odbywania kwarantanny o uchylenie decyzji
nakładającej obowiązek hospitalizacji.
Art. 38. 1. Koszty świadczeń zdrowotnych udzielonych w celu
zwalczania zakażeń i chorób zakaźnych, o których mowa w art. 33 i 34, oraz
świadczeń zdrowotnych związanych przyczynowo z tymi zakażeniami i chorobami
zakaźnymi, udzielonych:
1) ubezpieczonym - są finansowane na zasadach określonych w
przepisach o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków
publicznych;
2) osobom nieposiadającym uprawnień z tytułu ubezpieczenia
zdrowotnego - są finansowane z budżetu państwa z części, której dysponentem jest
minister właściwy do spraw zdrowia.
2. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia:
1) sposób i tryb finansowania kosztów świadczeń, o których
mowa w ust. 1 pkt 2,
2) sposób dokumentowania udzielonych świadczeń oraz terminy
rozliczeń
- mając na względzie dobro pacjenta, zasady i sposób wydatkowania
środków oraz zapewnienie skutecznego wykonywania świadczeń, o których mowa w
ust. 1 pkt 2.
Art. 39. 1. Lekarz sprawujący opiekę nad osobą poddaną
hospitalizacji, izolacji lub kwarantannie na podstawie decyzji, o której mowa w
art. 33 ust. 1, ma obowiązek poinformowania tej osoby o przyczynach zastosowania
tego środka.
2. W przypadku niewyrażenia zgody na hospitalizację, izolację lub
kwarantannę przez osobę poddaną hospitalizacji, izolacji lub kwarantannie,
kierownik zakładu opieki zdrowotnej, w którym umieszczona jest ta osoba, ma
obowiązek powiadomienia jej o przysługujących jej środkach odwoławczych.
3. Kierownik zakładu opieki zdrowotnej, w którym wykonywana jest
decyzja, o której mowa w art. 33 ust. 1, jest obowiązany do powiadomienia
rodziny lub osoby wskazanej przez osobę poddaną hospitalizacji, izolacji lub
kwarantannie, o poddaniu tej osoby hospitalizacji, izolacji lub
kwarantannie.
4. Informację o wykonaniu czynności, o których mowa w ust. 1-3,
wpisuje się do dokumentacji medycznej pacjenta.
Art. 40. 1. Obowiązkowemu leczeniu podlegają osoby chore
na:
1) gruźlicę płuc;
2) kiłę i rzeżączkę oraz osoby, które miały styczność z
chorymi na te choroby.
2. Osoby, które miały styczność z chorymi na gruźlicę płuc w
okresie prątkowania, chorymi na kiłę, rzeżączkę, dur brzuszny, chorymi na
inwazyjne zakażenia Neisseria meningitidis lub Haemophilus influenzae typ b,
podlegają nadzorowi epidemiologicznemu, badaniu klinicznemu, badaniom
diagnostycznym, a także w razie potrzeby, profilaktycznemu stosowaniu
leków.
3. Świadczenia zdrowotne, o których mowa w ust. 1 i 2, mogą
obejmować również wydawanie leków przez podmiot, który udzielił świadczenia
zdrowotnego.
4. Koszty świadczeń zdrowotnych, o których mowa w ust. 1 i 2, oraz
świadczeń zdrowotnych związanych przyczynowo z tymi zakażeniami i chorobami,
udzielonych ubezpieczonym, a także koszty leków, o których mowa w ust. 3, są
finansowane na zasadach określonych w przepisach o świadczeniach opieki
zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych.
5. Koszty świadczeń zdrowotnych, o których mowa w ust. 1 i 2, oraz
świadczeń zdrowotnych związanych przyczynowo z tymi zakażeniami i chorobami
zakaźnymi, udzielonych osobom nieposiadającym uprawnień z tytułu ubezpieczenia
zdrowotnego, a także koszty leków, o których mowa w ust. 3, są finansowane z
budżetu państwa z części, której dysponentem jest minister właściwy do spraw
zdrowia.
6. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia:
1) sposób i tryb finansowania kosztów świadczeń, o których
mowa w ust. 5,
2) sposób dokumentowania udzielonych świadczeń oraz terminy
rozliczeń
- mając na względzie dobro pacjenta, zasady i sposób wydatkowania
środków oraz zapewnienie skutecznego wykonywania czynności, o których mowa w
ust. 1 i 2.
Art. 41. 1. Osoba zakażona HIV lub chora na AIDS może
zastrzec dane, o których mowa w art. 24 ust. 2 i 5, art. 27 ust. 4 i 6, art. 29
ust. 3 i 5 oraz art. 30 ust. 3, umożliwiające jej identyfikację. W takim
przypadku zgłoszenie lub rejestr zawierają:
1) inicjały imienia i nazwiska lub hasło;
2) wiek;
3) płeć;
4) nazwę powiatu właściwego ze względu na miejsce
zamieszkania;
5) rozpoznanie kliniczne zakażenia lub choroby zakaźnej oraz
drogę zakażenia.
2. W przypadku stwierdzenia lub podejrzenia, że zgon nastąpił z
powodu zakażenia HIV lub zachorowania na AIDS, lekarz ma obowiązek powiadomić o
tym fakcie właściwego państwowego powiatowego inspektora sanitarnego. W takim
przypadku zgłoszenie lub rejestr zawierają:
1) inicjały imienia i nazwiska lub hasło;
2) wiek;
3) płeć;
4) nazwę powiatu właściwego ze względu na miejsce
zamieszkania;
5) rozpoznanie kliniczne zakażenia lub choroby zakaźnej oraz
drogę zakażenia.
3. Realizacja zadań z zakresu leczenia antyretrowirusowego, w celu
zapewnienia równego dostępu wszystkim zakażonym HIV i chorym na AIDS do zgodnych z wytycznymi organizacji międzynarodowych metod profilaktyki AIDS, diagnostyki i
leczenia antyretrowirusowego, jest prowadzona na podstawie programu zdrowotnego
ustalonego przez ministra właściwego do spraw zdrowia na podstawie przepisów
ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej
finansowanych ze środków publicznych.
4. Leczenie poekspozycyjne osób, które miały styczność z ludzkim
wirusem niedoboru odporności (HIV), jest finansowane na zasadach określonych w
art. 40 ust. 4 i 5.
5. Profilaktyczne leczenie poekspozycyjne ze styczności z ludzkim
wirusem niedoboru odporności (HIV), do której doszło w wyniku wypadku w trakcie
wykonywania czynności zawodowych, jest finansowane przez pracodawcę albo
zlecającego prace.
Rozdział 7
Działania administracji publicznej w zakresie zapobiegania i zwalczania zakażeń i chorób zakaźnych
Art. 42. 1. Minister właściwy do spraw zdrowia może zlecić, w drodze umowy, realizację zadań z zakresu ochrony zdrowia publicznego przed
zakażeniami i chorobami zakaźnymi:
1) szpitalom i oddziałom zakaźnym zapewniającym izolację i
leczenie osób chorych na choroby zakaźne oraz zapewniających całodobowo
konsultacje lekarzy specjalistów w zakresie zakażeń i chorób zakaźnych;
2) poradniom i punktom konsultacyjnym w zakresie zakażeń i
chorób zakaźnych oraz szczepień ochronnych.
2. Do zakresu zadań, o których mowa w ust. 1, należy w
szczególności:
1) utrzymywanie gotowości do wykonywania całodobowo i w dni
ustawowo wolne od pracy świadczeń zdrowotnych, w tym konsultacji lekarskich z
zakresu zakażeń i chorób zakaźnych;
2) utrzymanie gotowości do zwiększenia ilości wykonywanych
świadczeń zdrowotnych, nie mniej niż 200 % w stosunku do ilości świadczeń
zdrowotnych wykonywanych na podstawie umów, zawartych z Narodowym Funduszem
Zdrowia;
3) przechowywanie zapasów produktów leczniczych i wyrobów
medycznych oraz innych niezbędnych urządzeń i sprzętu w ilości zapewniającej
wykonywanie przez co najmniej 3 doby świadczeń zdrowotnych, o których mowa w pkt 1 i 2;
4) przechowywanie środków ochrony osobistej i ubrań ochronnych
dla pracowników w ilości wystarczającej do wykonywania świadczeń zdrowotnych, o
których mowa w pkt 1 i 2, przez co najmniej 3 doby;
5) stałe monitorowanie i analiza sytuacji epidemiologicznej w
kierunku możliwości zapewnienia wykonywania świadczeń zdrowotnych w przypadku
podejrzenia lub rozpoznania u osoby lub grupy osób zakażenia lub choroby
zakaźnej;
6) zapewnienie transportu sanitarnego ze szczególnym
uwzględnieniem transportu chorych na choroby szczególnie niebezpieczne i wysoce
zakaźne;
7) dokumentowanie wykonanych zadań oraz przekazywanie
sprawozdań z ich wykonania w terminie określonym w ust. 4.
3. Minister właściwy do spraw zdrowia ogłasza, w drodze
obwieszczenia, w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor
Polski":
1) wykaz szpitali i oddziałów zakaźnych, o których mowa w ust. 1 pkt 1, ze szczególnym uwzględnieniem szpitali i oddziałów zakaźnych
zapewniających możliwość hospitalizacji chorych na choroby wysoce zakaźne i
szczególnie niebezpieczne;
2) wykaz poradni i punktów konsultacyjnych w zakresie zakażeń i chorób zakaźnych oraz szczepień, o których mowa w ust. 1 pkt 2.
4. Jednostki, o których mowa w ust. 1, przekazują ministrowi
właściwemu do spraw zdrowia w terminie do dnia 31 marca każdego roku
sprawozdanie z wykonania, w roku poprzednim, zadań z zakresu ochrony zdrowia
publicznego przed zakażeniami i chorobami zakaźnymi.
5. Minister właściwy do spraw zdrowia określi, w drodze
rozporządzenia, tryb zawierania umów, w celu realizacji zadań, o których mowa w
ust. 2, oraz sposób ich finansowania, mając na względzie zapewnienie skutecznego
nadzoru epidemiologicznego oraz ochronę zdrowia publicznego.
Art. 43. Jednostki, o których mowa w art. 42 ust. 1,
realizując zadania z zakresu ochrony zdrowia publicznego przed zakażeniami i
chorobami zakaźnymi, współpracują z:
1) Państwową Inspekcją Sanitarną, Wojskową Inspekcją Sanitarną i Państwową Inspekcją Sanitarną Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i
Administracji;
2) jednostkami Systemu Państwowego Ratownictwa Medycznego, o
których mowa w ustawie z dnia 8 września 2006 r. o Państwowym Ratownictwie
Medycznym (Dz. U. Nr 191, poz. 1410, z 2007 r. Nr 89, poz. 590 i Nr 166, poz.
1172 oraz z 2008 r. Nr 17, poz. 101);
3) podstawowymi jednostkami organizacyjnymi uczelni medycznych
lub innych uczelni w rozumieniu statutów tych uczelni, placówkami naukowymi
Polskiej Akademii Nauk, jednostkami badawczo-rozwojowymi oraz jednostkami
organizacyjnymi posiadającymi status jednostki badawczo-rozwojowej;
4) Narodowym Funduszem Zdrowia;
5) podmiotami wchodzącymi w skład międzynarodowego nadzoru
epidemiologicznego;
6) organami samorządu terytorialnego;
7) Policją, Państwową Strażą Pożarną i Strażą
Graniczną.
Art. 44. 1. W celu zapewnienia skuteczności działań
służących ochronie zdrowia publicznego przed zakażeniami i chorobami zakaźnymi
wojewoda sporządza wojewódzki plan działania na wypadek wystąpienia epidemii,
zwany dalej "planem", na okres trzech lat, z możliwością aktualizacji.
2. Plan obejmuje:
1) charakterystykę potencjalnych zagrożeń dla życia lub
zdrowia mogących wystąpić na obszarze województwa, w tym analizę ryzyka
wystąpienia zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi;
2) wykaz i rozmieszczenie na obszarze województwa zakładów
opieki zdrowotnej i innych obiektów użyteczności publicznej, które mogą zostać
przeznaczone do leczenia, izolowania lub poddawania kwarantannie;
3) liczbę osób, które mogą zostać poddane leczeniu, izolacji
lub kwarantannie w zakładach opieki zdrowotnej i innych obiektach użyteczności
publicznej;
4) imienne listy osób, które mogą zostać skierowane do działań
służących ochronie zdrowia publicznego przed zakażeniami i chorobami
zakaźnymi;
5) inne informacje służące ochronie zdrowia publicznego oraz
niezbędne do sporządzenia planu.
3. Plan jest przygotowywany i aktualizowany na podstawie danych i
informacji uzyskanych z jednostek samorządu terytorialnego, zakładów opieki
zdrowotnej i innych dysponentów obiektów użyteczności publicznej.
4. Podmioty, o których mowa w ust. 3, na pisemne żądanie wojewody,
przekazują dane wskazane w ust. 7 oraz informacje niezbędne do sporządzenia
planu, dotyczące w szczególności:
1) nazwy i lokalizacji zakładu opieki zdrowotnej lub obiektu
użyteczności publicznej;
2) rozmieszczenia oraz powierzchni pomieszczeń wchodzących w
skład zakładu opieki zdrowotnej lub obiektu użyteczności publicznej;
3) szacunkowej liczby osób, które mogą zostać przyjęte do
leczenia, izolacji lub poddawania kwarantannie.
5. W przypadku zmiany danych lub informacji, podmioty, o których
mowa w ust. 3, są zobowiązane do niezwłocznego ich przekazania wojewodzie.
6. Wojewoda podaje plan do publicznej wiadomości, w szczególności
przez zamieszczenie w Biuletynie Informacji Publicznej, z wyjątkiem danych
podlegających ochronie w rozumieniu przepisów o ochronie danych osobowych.
7. Listy osób, o których mowa w ust. 2 pkt 4, zawierają
dane:
1) imię i nazwisko;
2) wykonywany zawód;
3) datę urodzenia;
4) numer PESEL, a w przypadku gdy osobie nie nadano tego
numeru - serię i numer paszportu albo numer identyfikacyjny innego dokumentu, na
podstawie którego jest możliwe ustalenie danych osobowych;
5) płeć;
6) adres miejsca zamieszkania.
Art. 45. 1. W ramach nadzoru epidemiologicznego nad
zakażeniami i chorobami zakaźnymi może być prowadzony nadzór sentinel.
2. W nadzorze, o którym mowa w ust. 1, uczestniczą:
1) wskazane przez ministra właściwego do spraw zdrowia
podległe mu jednostki oraz ośrodki referencyjne lub jednostki badawczo-rozwojowe
na podstawie umowy zawartej z ministrem właściwym do spraw zdrowia;
2) zakłady opieki zdrowotnej oraz lekarze wykonujący zawód w
ramach praktyki lekarskiej, indywidualnej specjalistycznej praktyki lekarskiej
lub grupowej praktyki lekarskiej, z którymi państwowi wojewódzcy inspektorzy
sanitarni zawarli umowy uczestnictwa w nadzorze sentinel.
3. Koszty uczestnictwa w nadzorze sentinel podmiotów, o których
mowa w ust. 2 pkt 2, są finansowane z budżetu państwa z części, której
dysponentem jest minister właściwy do spraw zdrowia.
4. Minister właściwy do spraw zdrowia może określić, w drodze
rozporządzenia:
1) zakażenia lub choroby zakaźne objęte nadzorem
sentinel,
2) zadania realizowane przez podmioty uczestniczące w nadzorze
sentinel
- mając na celu zapewnienie skutecznego nadzoru
sentinel.
Rozdział 8
Zasady postępowania w razie stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii
Art. 46. 1. Stan zagrożenia epidemicznego lub stan epidemii
na obszarze województwa lub jego części ogłasza i odwołuje wojewoda, w drodze
rozporządzenia, na wniosek państwowego wojewódzkiego inspektora
sanitarnego.
2. Jeżeli zagrożenie epidemiczne lub epidemia występuje na
obszarze więcej niż jednego województwa, stan zagrożenia epidemicznego lub stan
epidemii ogłasza i odwołuje, w drodze rozporządzenia, minister właściwy do spraw
zdrowia w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw administracji publicznej,
na wniosek Głównego Inspektora Sanitarnego.
3. Ogłaszając stan zagrożenia epidemicznego lub stan epidemii,
minister właściwy do spraw zdrowia lub wojewoda mogą nałożyć obowiązek szczepień
ochronnych na inne osoby niż określone na podstawie art. 17 ust. 9 pkt 2 oraz
przeciw innym zakażeniom i chorobom zakaźnym, o których mowa w art. 3 ust.
1.
4. W rozporządzeniach, o których mowa w ust. 1 i 2, można
ustanowić:
1) czasowe ograniczenie określonego sposobu przemieszczania
się,
2) czasowe ograniczenie lub zakaz obrotu i używania
określonych przedmiotów lub produktów spożywczych,
3) czasowe ograniczenie funkcjonowania określonych instytucji
lub zakładów pracy,
4) zakaz organizowania widowisk i innych zgromadzeń
ludności,
5) obowiązek wykonania określonych zabiegów sanitarnych,
jeżeli wykonanie ich wiąże się z funkcjonowaniem określonych obiektów
produkcyjnych, usługowych, handlowych lub innych obiektów,
6) nakaz udostępnienia nieruchomości, lokali, terenów i
dostarczenia środków transportu do działań przeciwepidemicznych przewidzianych
planami przeciwepidemicznymi,
7) obowiązek przeprowadzenia szczepień ochronnych, o których
mowa w ust. 3, oraz grupy osób podlegające tym szczepieniom, rodzaj
przeprowadzanych szczepień ochronnych
- uwzględniając drogi szerzenia się zakażeń i chorób zakaźnych
oraz sytuację epidemiczną na obszarze, na którym ogłoszono stan zagrożenia
epidemicznego lub stan epidemii.
5. Rozporządzenia, o których mowa w ust. 1 i 2, są:
1) niezwłocznie ogłaszane w odpowiednim dzienniku urzędowym,
zgodnie z przepisami o ogłaszaniu aktów normatywnych;
2) wchodzą w życie z dniem ogłoszenia.
6. Wojewoda ma obowiązek poinformowania obywateli o obowiązkach
wynikających z przepisów, o których mowa w ust. 1-4, w sposób zwyczajowo
przyjęty na danym terenie.
Art. 47. 1. Pracownicy zakładów opieki zdrowotnej, osoby
wykonujące zawody medyczne oraz osoby, z którymi podpisano umowy na wykonywanie
świadczeń zdrowotnych, mogą być skierowani do pracy przy zwalczaniu epidemii. Do
pracy przy zwalczaniu epidemii mogą być skierowane także inne osoby, jeżeli ich
skierowanie jest uzasadnione aktualnymi potrzebami podmiotów kierujących
zwalczaniem epidemii.
2. Skierowanie do pracy przy zwalczaniu epidemii następuje w
drodze decyzji.
3. Skierowaniu do pracy niosącej ryzyko zakażenia przy zwalczaniu
epidemii nie podlegają:
1) osoby, które nie ukończyły 18 lat bądź ukończyły 60
lat;
2) kobiety w ciąży lub osoby wychowujące dzieci w wieku do 18
lat, w tym osoby wychowujące samotnie dzieci do lat 18;
3) osoby, u których orzeczono częściową lub całkowitą
niezdolność do pracy;
4) inwalidzi i osoby z orzeczonymi chorobami
przewlekłymi;
5) osoby, o których mowa w art. 2 ustawy z dnia 31 lipca 1981
r. o wynagrodzeniu osób zajmujących kierownicze stanowiska państwowe (Dz. U. Nr
20, poz. 101, z późn. zm.3)), oraz posłowie i senatorowie
Rzeczypospolitej Polskiej.
4. Decyzję o skierowaniu do pracy przy zwalczaniu epidemii na
terenie województwa, w którym osoba skierowana posiada miejsce pobytu lub jest
zatrudniona, wydaje właściwy wojewoda, a w razie skierowania do pracy na
obszarze innego województwa - minister właściwy do spraw zdrowia.
5. Od decyzji wojewody przysługuje odwołanie do ministra
właściwego do spraw zdrowia.
6. Wniesienie środka odwoławczego nie wstrzymuje wykonania
decyzji.
7. Decyzja o skierowaniu do pracy przy zwalczaniu epidemii stwarza
obowiązek pracy przez okres do 3 miesięcy w zakładzie opieki zdrowotnej lub w
innej jednostce organizacyjnej wskazanych w decyzji.
8. Osobie skierowanej do pracy przy zwalczaniu epidemii
dotychczasowy pracodawca jest obowiązany udzielić urlopu bezpłatnego na czas
określony w decyzji, o której mowa w ust. 2. Okres urlopu bezpłatnego zalicza
się do okresu pracy, od którego zależą uprawnienia pracownicze u tego
pracodawcy.
9. Zakład opieki zdrowotnej lub jednostka organizacyjna, o której
mowa w ust. 7, nawiązują z osobą skierowaną do pracy stosunek pracy na czas
wykonywania określonej pracy, na okres nie dłuższy niż wskazany w decyzji.
10. Osobie skierowanej do pracy na podstawie decyzji, o której
mowa w ust. 2, przysługuje wyłącznie wynagrodzenie zasadnicze w wysokości nie
niższej niż 150 % przeciętnego wynagrodzenia zasadniczego przewidzianego na
danym stanowisku pracy w zakładzie wskazanym w tej decyzji lub w innym podobnym
zakładzie, jeżeli w zakładzie wskazanym nie ma takiego stanowiska. Wynagrodzenie
nie może być niższe niż wynagrodzenie, które osoba skierowana do pracy przy
zwalczaniu epidemii otrzymała w miesiącu poprzedzającym miesiąc, w którym wydana
została decyzja o skierowaniu jej do pracy przy zwalczaniu epidemii.
11. Osobie, o której mowa w ust. 10, przysługuje zwrot kosztów
przejazdu, zakwaterowania i wyżywienia, na zasadach określonych w przepisach o
ustalaniu oraz wysokości należności przysługującej pracownikom państwowych
jednostek z tytułu podróży służbowych na obszarze kraju. Zwrot kosztów z tytułu
zakwaterowania lub wyżywienia nie przysługuje w przypadku zapewnienia w miejscu
wykonywania pracy bezpłatnego zakwaterowania lub wyżywienia.
12. Koszty świadczeń zdrowotnych udzielanych w związku ze
zwalczaniem epidemii oraz koszty, o których mowa w ust. 10 i 11, są finansowane z budżetu państwa z części, której dysponentem jest wojewoda właściwy ze względu
na miejsce udzielania świadczeń.
13. Przez czas trwania obowiązku, o którym mowa w ust. 7, z osobą
skierowaną do pracy przy zwalczaniu epidemii nie może być rozwiązany
dotychczasowy stosunek pracy ani nie może być dokonane wypowiedzenie umowy o
pracę, chyba że istnieje podstawa do rozwiązania umowy o pracę bez wypowiedzenia z winy pracownika albo w przypadku zmiany lub uchylenia decyzji. Przepisy art.
63-67 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (Dz. U. z 1998 r. Nr 21,
poz. 94, z późn. zm.4)) stosuje się odpowiednio.
Art. 48. Pracownikom zakładów opieki zdrowotnej oraz innym
osobom podejmującym na zasadach określonych w niniejszej ustawie działania w
celu zapobiegania i zwalczania chorób zakaźnych i zakażeń u ludzi przysługuje
ochrona prawna należna funkcjonariuszowi publicznemu.
Rozdział 9
Przepisy karne
Art. 49. Kto, nie będąc uprawnionym, przywozi, przewozi,
przekazuje, namnaża, wywozi, przechowuje, rozprzestrzenia, nabywa, pomaga w
zbyciu biologicznych czynników chorobotwórczych, lub wykorzystując te czynniki w
inny sposób, stwarza zagrożenie dla zdrowia publicznego, podlega karze
pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5.
Art. 50. Kto:
1) wbrew obowiązkowi, o którym mowa w art. 16 ust. 1, nie
wdraża lub nie stosuje procedur zapewniających ochronę przed zakażeniami oraz
chorobami zakaźnymi,
2) wbrew obowiązkom, o których mowa w art. 22 ust. 1 i 2, nie
przestrzega wymagań higieniczno-sanitarnych,
3) wbrew obowiązkowi przeciwdziałania szerzeniu się zakażeń
szpitalnych, nie podejmuje działań określonych w art. 14 ust. 1 i 2
- podlega karze grzywny.
Art. 51. Kto:
1) nie będąc uprawnionym, przeprowadza szczepienia
ochronne,
2) wbrew obowiązkowi prowadzenia dokumentacji medycznej
dotyczącej szczepień ochronnych, nie dokonuje wpisu szczepienia, nie wystawia
zaświadczenia o wykonaniu szczepienia lub nie prowadzi dokumentacji medycznej w
tym zakresie lub prowadzi ją nierzetelnie,
3) wbrew obowiązkowi nie zawiadamia pacjenta lub osoby
sprawującej prawną lub faktyczną pieczę nad osobą małoletnią lub bezradną o
obowiązku poddania się obowiązkowym szczepieniom ochronnym lub nie informuje o
ochronnych szczepieniach zalecanych
- podlega karze grzywny.
Art. 52. Kto:
1) wbrew obowiązkowi nie poucza pacjenta, osoby sprawującej
prawną lub faktyczną pieczę nad osobą małoletnią lub bezradną o środkach
ostrożności zapobiegających przeniesieniu zakażenia na inne osoby lub o
ewentualnym obowiązku wynikającym z art. 6,
2) wbrew obowiązkowi nie informuje zakażonego o konieczności
zgłoszenia się do lekarza jego partnera lub partnerów seksualnych,
3) wbrew obowiązkowi, o którym mowa w art. 21 ust. 1, art. 27
ust. 1-3 i art. 29 ust. 1, nie dokonuje zgłoszenia wystąpienia niepożądanego
odczynu poszczepiennego, podejrzenia o zakażenie i zachorowanie na chorobę
zakaźną, dodatniego wyniku badania w kierunku zakażeń i zachorowań, określonych
na podstawie art. 3 ust. 1 i 2, zakażenia i zachorowania lub zgonu na chorobę
zakaźną oraz przesłania do weryfikacji dodatnich wyników tych badań
- podlega karze grzywny.
Art. 53. Kto nie wykonuje decyzji o skierowaniu do pracy
przy zapobieganiu oraz zwalczaniu epidemii, wydanej na podstawie art. 47,
podlega karze grzywny.
Art. 54. W sprawach o czyny, o których mowa w art. 50-53,
orzekanie następuje w trybie przepisów ustawy z dnia 24 sierpnia 2001 r. -
Kodeks postępowania w sprawach o wykroczenia (Dz. U. z 2008 r. Nr 133, poz. 848 i Nr 214, poz. 1344).
Rozdział 10
Zmiany w przepisach obowiązujących, przepisy przejściowe i
końcowe
Art. 55. W ustawie z dnia 14 marca 1985 r. o Państwowej
Inspekcji Sanitarnej (Dz. U. z 2006 r. Nr 122, poz. 851, z późn.
zm.5)) po art. 29 dodaje się art. 29a w brzmieniu:
"Art. 29a. Uzyskane przez organy
Państwowej Inspekcji Sanitarnej w trakcie kontroli informacje, dokumenty i inne
dane stanowiące tajemnicę kontrolowanego są objęte tajemnicą służbową i nie mogą
być przekazywane innym organom ani ujawniane, jeżeli nie jest to konieczne ze
względu na ochronę życia lub zdrowia człowieka, z wyłączeniem żądania sądu lub
prokuratora w związku z toczącym się postępowaniem.".
Art. 56. W ustawie z dnia 30 sierpnia 1991 r. o zakładach
opieki zdrowotnej (Dz. U. z 2007 r. Nr 14, poz. 89, z późn. zm.6)) w
art. 24 w ust. 5 pkt 3 otrzymuje brzmienie:
"3) określonych w
przepisach o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u
ludzi.".
Art. 57. W ustawie z dnia 27 czerwca 1997 r. o służbie
medycyny pracy (Dz. U. z 2004 r. Nr 125, poz. 1317, z 2006 r. Nr 141, poz. 1011
oraz z 2008 r. Nr 220, poz. 1416) w art. 6 w ust. 1 w pkt 2 lit. f otrzymuje
brzmienie:
"f) wykonywanie
szczepień ochronnych, o których mowa w art. 20 ustawy z dnia 5 grudnia 2008 r. o
zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi (Dz. U. Nr 234,
poz. 1570)",
Art. 58. W ustawie z dnia 25 czerwca 1999 r. o
świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i
macierzyństwa (Dz. U. z 2005 r. Nr 31, poz. 267, z późn. zm.7)) w
art. 6 w ust. 2 pkt 1 otrzymuje brzmienie:
"1) w wyniku decyzji
wydanej przez właściwy organ albo uprawniony podmiot na podstawie przepisów o
zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi;".
Art. 59. W ustawie z dnia 6 września 2001 r. - Prawo
farmaceutyczne (Dz. U. z 2008 r. Nr 45, poz. 271 i Nr 227, poz. 1505) w art. 72 w ust. 8 dodaje się pkt 3 w brzmieniu:
"3) przyjmowanie,
przechowywanie i wydawanie przez stacje sanitarno-epidemiologiczne szczepionek
zakupionych w ramach Programu Szczepień Ochronnych.".
Art. 60. W ustawie z dnia 13 czerwca 2003 r. o
cudzoziemcach (Dz. U. z 2006 r. Nr 234, poz. 1694, z późn. zm.8)) w
art. 57 w ust. 1 pkt 7 otrzymuje brzmienie:
"7) stwierdzono u
niego chorobę lub zakażenie, podlegające obowiązkowemu leczeniu na podstawie
ustawy z dnia 5 grudnia 2008 r. o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób
zakaźnych u ludzi (Dz. U. Nr 234, poz. 1570), lub istnieje podejrzenie takiej
choroby lub zakażenia, a cudzoziemiec nie wyraża zgody na to
leczenie;".
Art. 61. W ustawie z dnia 13 czerwca 2003 r. o udzielaniu
cudzoziemcom ochrony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 2006 r.
Nr 234, poz. 1695, z 2007 r. Nr 120, poz. 818 oraz z 2008 r. Nr 70, poz. 416 i
Nr 216, poz. 1367) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 67 dodaje się ust. 3 w brzmieniu:
"3. Koszty opieki
medycznej, o której mowa w ust. 2 nie obejmują kosztów określonych w przepisach
ustawy z dnia 5 grudnia 2008 r. o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób
zakaźnych u ludzi (Dz. U. Nr 234, poz. 1570).";
2) w art. 112 ust. 3 otrzymuje brzmienie:
"3. Koszty opieki
medycznej, o której mowa w ust. 1, z wyłączeniem kosztów określonych w
przepisach ustawy z dnia 5 grudnia 2008 r. o zapobieganiu oraz zwalczaniu
zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi (Dz. U. Nr 234, poz. 1570), są finansowane z
budżetu państwa z części, której dysponentem jest minister właściwy do spraw
wewnętrznych, ze środków będących w dyspozycji Szefa Urzędu.".
Art. 62. W ustawie z dnia 27 sierpnia 2004 r. o
świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (Dz. U. z
2008 r. Nr 164, poz. 1027, Nr 216, poz. 1367, Nr 225, poz. 1486 i Nr 227, poz.
1505) w art. 12 pkt 6 otrzymuje brzmienie:
"6) przepisów ustawy z dnia 5 grudnia 2008 r. o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób
zakaźnych u ludzi (Dz. U. Nr 234, poz. 1570) - w przypadku świadczeń zdrowotnych
związanych ze zwalczaniem chorób, zakażeń i chorób zakaźnych;".
Art. 63. W ustawie z dnia 25 sierpnia 2006 r. o
bezpieczeństwie żywności i żywienia (Dz. U. Nr 171, poz. 1225 oraz z 2008 r. Nr
214, poz. 1346 i Nr 223, poz. 1463) w art. 73 w ust. 1:
1) po pkt 1 dodaje się pkt 1a w brzmieniu:
"1a) organy
Wojskowej Inspekcji Sanitarnej, zgodnie z właściwością określoną w przepisach
wydanych na podstawie art. 20a ustawy z dnia 14 marca 1985 r. o Państwowej
Inspekcji Sanitarnej (Dz. U. z 2006 r. Nr 122, poz. 851, z późn.
zm.9));";
2) po pkt 2 dodaje się pkt 2a w brzmieniu:
"2a) organy
Wojskowej Inspekcji Weterynaryjnej, zgodnie z właściwością określoną w
przepisach wydanych na podstawie art. 3 ust. 7 ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. o Inspekcji Weterynaryjnej (Dz. U. z 2007 r. Nr 121, poz. 842 oraz z 2008 r. Nr
145, poz. 916, Nr 195, poz. 1201 i Nr 227, poz. 1505);".
Art. 64. Ilekroć w obowiązujących przepisach jest mowa o
ustawie o chorobach zakaźnych i zakażeniach, należy przez to rozumieć niniejszą
ustawę.
Art. 65. Badania laboratoryjne osób, o których mowa w art. 6 ust. 1, mogą przeprowadzać laboratoria, o których mowa w art. 7 ust. 4, które
nie uzyskały akredytacji na podstawie ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. o
systemie oceny zgodności, jednak nie dłużej niż do dnia 31 grudnia 2009
r.
Art. 66. 1. W 2009 r. wojewoda ustala plan, o którym mowa w
art. 44, do dnia 31 maja 2009 r.
2. Plan, o którym mowa w ust. 1, jest sporządzany na podstawie
danych i informacji przekazanych przez podmioty, o których mowa w art. 44 ust.
3, do dnia 31 marca 2009 r., wojewodzie na jego pisemne żądanie.
Art. 67. Do dnia 31 grudnia 2015 r.:
1) przewodniczącym zespołu kontroli zakażeń szpitalnych może
być lekarz, który posiada specjalizację inną niż określona na podstawie art. 15
ust. 5 oraz ukończył kurs specjalistyczny z zakresu epidemiologii i kontroli
zakażeń szpitalnych;
2) w skład zespołu kontroli zakażeń szpitalnych mogą wchodzić
pielęgniarki i położne, które do tego dnia zostały zatrudnione na stanowisku
pielęgniarki epidemiologicznej oraz ukończyły kurs kwalifikacyjny z zakresu
pielęgniarstwa epidemiologicznego;
3) szczepienia ochronne mogą wykonywać lekarze lub felczerzy,
pielęgniarki, położne i higienistki szkolne, nieposiadający kwalifikacji
określonych na podstawie art. 17 ust. 10 pkt 3, o ile posiadają 2,5-letnią
praktykę w zakresie przeprowadzania szczepień ochronnych.
Art. 68. Dotychczasowe przepisy wykonawcze wydane na
podstawie art. 4, art. 6 ust. 2, art. 6 ust. 3, art. 6 ust. 3a, art. 6 ust. 4,
art. 6 ust. 9, art. 9 ust. 1, art. 11 ust. 2, art. 12 ust. 6, art. 13 ust. 2,
art. 14 ust. 8, art. 16 ust. 5, art. 16 ust. 9, art. 17 ust. 2, art. 19 ust. 3,
art. 19 ust. 6, art. 20 ust. 10, art. 21 ust. 7, art. 23 ust. 8, art. 29 ust. 3,
art. 31 ust. 5, art. 34 ust. 12 i ustawy, o której mowa w art. 69, zachowują moc
do dnia wejścia w życie przepisów wykonawczych wydanych na podstawie art. 4 ust.
1, art. 8 ust. 5, art. 10 ust. 2, art. 14 ust. 7, art. 15 ust. 5, art. 17 ust.
10, art. 18 ust. 10, art. 18 ust. 11, art. 20 ust. 4, art. 21 ust. 8, art. 21
ust. 9, art. 22 ust. 2, art. 23 ust. 2, art. 24 ust. 3, art. 24 ust. 6, art. 27
ust. 9, art. 29 ust. 7, art. 30 ust. 5, art. 38 ust. 2, art. 40 ust. 6
niniejszej ustawy, nie dłużej jednak niż przez okres 2 lat od dnia jej wejścia w
życie.
Art. 69. Traci moc ustawa z dnia 6 września 2001 r. o
chorobach zakaźnych i zakażeniach (Dz. U. Nr 126, poz. 1384, z późn.
zm.10)).
Art. 70. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2009 r., z wyjątkiem art. 9, który wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2010 r.
______
1) Niniejszą ustawą zmienia się ustawy: ustawę z dnia
14 marca 1985 r. o Państwowej Inspekcji Sanitarnej, ustawę z dnia 30 sierpnia
1991 r. o zakładach opieki zdrowotnej, ustawę z dnia 27 czerwca 1997 r. o
służbie medycyny pracy, ustawę z dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach
pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa, ustawę z dnia 6 września 2001 r. - Prawo farmaceutyczne, ustawę z dnia 13 czerwca 2003
r. o cudzoziemcach, ustawę z dnia 13 czerwca 2003 r. o udzielaniu cudzoziemcom
ochrony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, ustawę z dnia 27 sierpnia 2004
r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych i
ustawę z dnia 25 sierpnia 2006 r. o bezpieczeństwie żywności i żywienia.
2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy
zostały ogłoszone w Dz. U. z 2005 r. Nr 64, poz. 565 i Nr 267, poz. 2258, z 2006
r. Nr 170, poz. 1217, Nr 235, poz. 1700 i Nr 249, poz. 1832 i 1834, z 2007 r. Nr
21, poz. 124 i Nr 192, poz. 1381 oraz z 2008 r. Nr 157, poz. 976 i Nr 227, poz.
1505.
3) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz.
U. z 1982 r. Nr 31, poz. 214, z 1985 r. Nr 22, poz. 98 i Nr 50, poz. 262, z 1987
r. Nr 21, poz. 123, z 1989 r. Nr 34, poz. 178, z 1991 r. Nr 100, poz. 443, z
1993 r. Nr 1, poz. 1, z 1995 r. Nr 34, poz. 163 i Nr 142, poz. 701, z 1996 r. Nr
73, poz. 350, Nr 89, poz. 402, Nr 106, poz. 496 i Nr 139, poz. 647, z 1997 r. Nr
75, poz. 469 i Nr 133, poz. 883, z 1998 r. Nr 155, poz. 1016 i Nr 160, poz.
1065, z 1999 r. Nr 110, poz. 1255, z 2000 r. Nr 6, poz. 69 i Nr 48, poz. 552, z
2001 r. Nr 154, poz. 1784 i 1800, z 2002 r. Nr 214, poz. 1805 i Nr 240, poz.
2052, z 2003 r. Nr 45, poz. 391 i Nr 65, poz. 595, z 2004 r. Nr 33, poz. 285, Nr
116, poz. 1202, Nr 210, poz. 2135 i Nr 281, poz. 2774, z 2005 r. Nr 169, poz.
1417 oraz z 2008 r. Nr 214, poz. 1345 i Nr 227, poz. 1505.
4) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy
zostały ogłoszone w Dz. U. z 1998 r. Nr 106, poz. 668 i Nr 113, poz. 717, z 1999
r. Nr 99, poz. 1152, z 2000 r. Nr 19, poz. 239, Nr 43, poz. 489, Nr 107, poz.
1127 i Nr 120, poz. 1268, z 2001 r. Nr 11, poz. 84, Nr 28, poz. 301, Nr 52, poz.
538, Nr 99, poz. 1075, Nr 111, poz. 1194, Nr 123, poz. 1354, Nr 128, poz. 1405 i
Nr 154, poz. 1805, z 2002 r. Nr 74, poz. 676, Nr 135, poz. 1146, Nr 196, poz.
1660, Nr 199, poz. 1673 i Nr 200, poz. 1679, z 2003 r. Nr 166, poz. 1608 i Nr
213, poz. 2081, z 2004 r. Nr 96, poz. 959, Nr 99, poz. 1001, Nr 120, poz. 1252 i
Nr 240, poz. 2407, z 2005 r. Nr 10, poz. 71, Nr 68, poz. 610, Nr 86, poz. 732 i
Nr 167, poz. 1398, z 2006 r. Nr 104, poz. 708 i 711, Nr 133, poz. 935, Nr 217,
poz. 1587 i Nr 221, poz. 1615, z 2007 r. Nr 64, poz. 426, Nr 89, poz. 589, Nr
176, poz. 1239, Nr 181, poz. 1288 i Nr 225, poz. 1672 oraz z 2008 r. Nr 93, poz.
586, Nr 116, poz. 740 i Nr 223, poz. 1460.
5) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy
zostały ogłoszone w Dz. U. z 2006 r. Nr 104, poz. 708, Nr 143, poz. 1032, Nr
170, poz. 1217, Nr 171, poz. 1225 i Nr 220, poz. 1600, z 2007 r. Nr 176, poz.
1238 oraz z 2008 r. Nr 227, poz. 1505.
6) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy
zostały ogłoszone w Dz. U. z 2007 r. Nr 123, poz. 849, Nr 166, poz. 1172, Nr
176, poz. 1240 i Nr 181, poz. 1290 oraz z 2008 r. Nr 171, poz. 1056.
7) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy
zostały ogłoszone w Dz. U. z 2006 r. Nr 221, poz. 1615, z 2007 r. Nr 47, poz.
318 i Nr 115, poz. 792 oraz z 2008 r. Nr 93, poz. 582 i Nr 119, poz. 771.
8) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy
zostały ogłoszone w Dz. U. z 2007 r. Nr 120, poz. 818 i Nr 165, poz. 1170 oraz z
2008 r. Nr 70, poz. 416, Nr 180, poz. 1112, Nr 216, poz. 1367 i Nr 227, poz.
1505.
9) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy
zostały ogłoszone w Dz. U. z 2006 r. Nr 104, poz. 708, Nr 143, poz. 1032, Nr
170, poz. 1217, Nr 171, poz. 1225 i Nr 220, poz. 1600, z 2007 r. Nr 176, poz.
1238 oraz z 2008 r. Nr 227, poz. 1505 i Nr 234, poz. 1570.
10) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz.
U. z 2003 r. Nr 45, poz. 391 i Nr 199, poz. 1938, z 2004 r. Nr 96, poz. 959, Nr
173, poz. 1808 i Nr 210, poz. 2135 oraz z 2006 r. Nr 220, poz. 1600.
ZAŁĄCZNIK
WYKAZ ZAKAŻEŃ I CHORÓB ZAKAŹNYCH
1) bakteryjne zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych;
2) bąblowica i wągrzyca;
3) biegunki o etiologii infekcyjnej lub nieokreślonej u dzieci
do lat 2;
4) błonica;
5) borelioza z Lyme;
6) bruceloza;
7) chlamydiozy i inne zakażenia nierzeżączkowe układu
moczopłciowego;
8) cholera;
9) choroba Creutzfeldta-Jakoba i inne encefalopatie
gąbczaste;
10) czerwonka bakteryjna;
11) dur brzuszny i zakażenia pałeczkami durowymi;
12) dur wysypkowy (w tym choroba Brill-Zinssera) i inne
riketsjozy;
13) dury rzekome A, B, C i zakażenia pałeczkami
rzekomodurowymi;
14) dżuma;
15) giardioza;
16) gorączka Q;
17) gruźlica i inne mykobakteriozy;
18) grypa (w tym ptasia grypa u ludzi);
19) inwazyjne zakażenia Neisseria meningitidis;
20) inwazyjne zakażenia Streptococcus pneumoniae;
21) inwazyjne zakażenia Streptococcus pyogenes;
22) inwazyjne zakażenie Haemophilus influenzae typ b;
23) jersinioza;
24) kampylobakterioza;
25) kiła;
26) kryptosporydioza;
27) krztusiec;
28) legioneloza;
29) leptospirozy;
30) listerioza;
31) nagminne zapalenie przyusznic (świnka);
32) nosacizna;
33) odra;
34) ornitozy;
35) ospa prawdziwa;
36) ospa wietrzna;
37) ostre zapalenie rogów przednich rdzenia kręgowego (choroba
Heinego-Medina) oraz inne ostre porażenia wiotkie, w tym zespół
Guillaina-Barré;
38) płonnica;
39) pryszczyca;
40) różyczka i zespół różyczki wrodzonej;
41) rzeżączka;
42) salmonelozy inne niż wywołane przez pałeczki Salmonella
Typhi i Salmonella Paratyphi A, B, C oraz zakażenia przez nie wywołane;
43) tężec;
44) toksoplazmoza wrodzona;
45) tularemia;
46) wąglik;
47) wirusowe gorączki krwotoczne, w tym żółta gorączka;
48) wirusowe zapalenia wątroby (A, B, C, inne) oraz zakażenia
wywołane przez wirusy zapalenia wątroby typu B i C;
49) wirusowe zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych, mózgu i
rdzenia (z wyłączeniem wścieklizny);
50) włośnica;
51) wścieklizna;
52) zakażenia i zatrucia pokarmowe o etiologii infekcyjnej
nieustalonej;
53) zakażenia szpitalne;
54) zakażenia wirusem zachodniego Nilu;
55) zakażenie ludzkim wirusem niedoboru odporności (HIV) i
zespół nabytego niedoboru odporności (AIDS);
56) zatrucie jadem kiełbasianym (botulizm);
57) zespół hemolityczno-mocznicowy i inne postaci zakażenia
enterokrwotocznymi i werocytotoksycznymi pałeczkami Escherichia coli
(EHEC);
58) zespół ostrej niewydolności oddechowej (SARS);
59) zimnica (malaria).