Zmiany kliniczne wywołane przez wirus brodawczaka ludzkiego (human papilloma virus HPV) nazywane brodawkami (verrucae) bądź potocznie kurzajkami, należą do najczęstszych zakażeń wirusowych. Zakażenie HPV na świecie dotyczy 5-30% populacji i rozróżnia się około 150 genotypów wirusa.
Przedstawiamy historie otyłych pacjentów z cukrzycą typu 2, którym – korzystając z różnych zabiegów chirurgii bariatrycznej – udało się pomóc w ich walce z otyłością (i jej powikłaniami).
U pacjentki w badaniu endoskopowym wykonanym z powodu objawów dyspeptycznych stwierdzono uchyłek dwunastnicy. Nie wykazano cech cholestazy w badaniach biochemicznych, a drogi żółciowe nie są poszerzone. Sprawdź, które stwierdzenie na temat uchyłków dwunastnicy jest fałszywe.
Pediatra powinien umieć prawidłowo postępować w przypadku często spotykanego u młodzieży głębokiego wrastania paznokcia palucha. U niektórych pacjentów wskazania do usunięcia paznokcia są jednoznaczne, dlatego warto się nauczyć wykonywać ten zabieg, aby dzięki temu zaoszczędzić czas pacjentów, niewygodę i koszty leczenia.
Pacjentka zauważyła zmianę przed rokiem; plama nie przesuwała się wraz ze wzrostem paznokcia i występowała w tym samym miejscu, blisko proksymalnego wału paznokciowego.
Na konsultacyjne badanie USG jamy brzusznej zgłosiła się 76-letnia kobieta skarżąca się na częste odbijanie i wzdęcia po posiłkach.
Do lekarza zgłosiła się 56-letnia kobieta, z powodu występującego od kilku miesięcy złego samopoczucia, postępującej utraty masy ciała (10 kg w ciągu 3 mies.), bólu w nadbrzuszu i luźnych stolców.
Na konsultacyjną ultrasonografię (USG) brzucha zgłosiła się 60-letnia kobieta skarżąca się od kilku lat na ból w okolicy pachwinowej prawej, który nie miał związku ze spożywanymi pokarmami.
Który sposób leczenia jest optymalny dla tej 84-letniej pacjentki, wziąwszy pod uwagę przedstawione dane kliniczne?
Pacjentka od wielu lat cierpiała na zaparcia, okresowo defekacji towarzyszyły dolegliwości bólowe w okolicy odbytu. Pół roku przed rzeczoną wizytą była hospitalizowana w szpitalu powiatowym z powodu ropnia odbytu, który nacięto.
Pacjentka sygnalizowała trwające od kilku tygodni dolegliwości o charakterze bólu okolicy odbytu, okresowego krwawienia podczas wypróżniania oraz brudzenia bielizny śluzem i stolcem.
Karetką pogotowia ratunkowego przywieziono na szpitalny oddział ratunkowy (SOR) 80-letnią kobietę z podejrzeniem wypadnięcia odbytnicy.
Pacjentka zgłosiła się do pracowni endoskopowej w celu wykonania badań diagnostycznych z powodu utrzymujących się od wielu miesięcy objawów dyspeptycznych. Nie zgłaszała chorób przewlekłych ani też objawów alarmujących, takich jak utrata masy ciała, krwawienie do przewodu pokarmowego, dysfagia czy wymioty.
Pacjenta przyjęto na oddział chirurgii w trybie ostrego dyżuru z powodu uwięźniętych i wykrzepionych guzków krwawniczych odbytu. W wywiadzie zgłaszał od 3 dni plamienie krwią, silny ból, pieczenie, świąd okolicy odbytu. W badaniu fizykalnym w odbycie były widoczne zakrzepowo zmienione, martwicze i „rozpadające się” guzki krwawnicze.
Pacjentkę skierowano do badania USG jamy brzusznej z powodu utrzymującego się od 6 miesięcy zwiększonego stężenia antygenu rakowo-płodowego w surowicy (CEA; 20 µg/l, norma ≥5. Wykonana sonografia nie wyjaśniła przyczyny zwiększonego stężenia CEA. Jakie kolejne badanie należy wykonać w celu ustalenia rozpoznania?
Do lekarza zgłosiła się kobieta z powodu bolesnego owrzodzenia w okolicy kostki przyśrodkowej. Owrzodzenie utrzymywało się nieprzerwanie od 2 lat, a jego wielkość ulegała zmianie. Wycinek pobrany do badania histopatologicznego nie wskazywał na proces nowotworowy.
U 49-letniej kobiety, z powodu planowanego leczenia operacyjnego szczeliny odbytu, wykonano na zlecenie konsultującego anestezjologa badania, w tym badanie radiologiczne (RTG) klatki piersiowej w projekcji tylno-przedniej.
Do lekarza zgłosiła się 75-letnia kobieta z powodu nawrotowego bolesnego owrzodzenia opasującego podudzie lewe. Po raz pierwszy owrzodzenie pojawiło się 4 lata temu, obecny nawrót rozpoczął się przed 8 tygodniami. Ponadto pacjentka jest leczona z powodu nadciśnienia tętniczego, umiarkowanej niewydolności krążenia oraz cukrzycy typu 2.
Pacjentka z rozpoznanym AZW zgłosiła się do kliniki z powodu osłabienia, utraty łaknienia, żółtaczki i nasilającego się świądu skóry. Złe samopoczucie pojawiło się podczas antybiotykoterapii stosowanej z powodu bakteryjnego zakażenia górnych dróg oddechowych.
Na oddział ratunkowy zgłasza się 45-letni mężczyzna z raną szarpaną palca u ręki. Zranił się szklanką, która pękła, gdy zmywał naczynia. Na opuszce palca wskazującego znajduje się rana pełnej grubości skóry o szerokości 1 cm. Krwawienie ustało, brzegi rany wyglądają dobrze, pacjent posiada aktualne szczepienie przeciwko tężcowi i chce wiedzieć, czy będzie konieczne szycie rany.