Omawiane wytyczne są zgodne z zaleceniami dotyczącymi leczenia niepłodności przygotowywanymi obecnie przez Sekcję Płodności i Niepłodności Polskiego Towarzystwa Ginekologicznego oraz Polskie Towarzystwo Medycyny Rozrodu.
Artykuł zawiera zalecenia dotyczące postępowania w wywołanych przez MRSA zakażeniach skóry i tkanek miękkich, bakteriemii i infekcyjnym zapaleniu wsierdzia, zapaleniu płuc, zapaleniu kości i stawów, zakażeniach ośrodkowego układu nerwowego, a także zalecenia dotyczące leczenia wspomagającego i zasad stosowania wankomycyny.
Dotychczas opublikowane dane epidemiologiczne na temat GIST są skąpe. Nieznana jest dokładna proporcja postaci GIST o różnej złośliwości (w tym GIST charakteryzujących się dużym ryzykiem nawrotu lub nieoperacyjnego rozsiewu). W Polsce liczba nowych chorych zgłaszanych rocznie do leczenia imatynibem wskazuje na nierozpoznawanie części przypadków GIST, mimo to z danych Rejestru Klinicznego GIST wynika, że nowotwory te stały się w ciągu ostatnich 2–4 lat najczęściej rozpoznawanym złośliwym nowotworem mezenchymalnym przewodu pokarmowego. Prezentowane aktualne zalecenia dotyczące diagnostyki i terapii tych nowotworów opracowano na podstawie danych z badań naukowych oraz doświadczenia ekspertów, a sformułowano na spotkaniu Rejestru Klinicznego GIST, które odbyło się 9 października 2010 roku w Krakowie.
Wymioty, a przede wszystkim nudności, należą nadal do najbardziej uciążliwych działań niepożądanych związanych z chemioterapią stosowaną u chorych na nowotwory złośliwe.
Ból głowy typu napięciowego jest najczęstszym samoistnym bólem głowy, który w jakimś okresie życia może dotyczyć niemal czterech piątych ogólnej populacji. Występuje nieco częściej u kobiet niż mężczyzn (5:4), ujawnia się po 25.–30. roku życia, a szczyt zachorowań przypada na 4. dekadę życia.
Od czasu opublikowania poprzednich wytycznych dotyczących resuscytacji noworodków zidentyfikowano kilka zagadnień wymagających wyjaśnienia. W tym celu ponownie przeanalizowano dostępne dane i opracowano nowe wytyczne pod patronatem American Heart Association, European Resuscitation Council oraz International Liaison Committee on Resuscitation.
Histerektomia stanowi jedną z najczęściej przeprowadzanych, oczywiście po cięciu cesarskim, operacji ginekologicznych i dlatego duże znaczenie ma każde badanie dotyczące ewentualnych późnych następstw tego zabiegu, zwłaszcza jeżeli zostało przeprowadzone z randomizacją.
Aktualizacja wytycznych dotyczących profilaktyki i leczenia alergicznego nieżytu nosa (ANN) oraz jego wpływu na współistniejącą astmę uzupełnia poprzednie wydania wytycznych ARIA (Allergic Rhinitis and its Impact on Asthma) o zalecenia wskazujące, jakie postępowanie jest najkorzystniejsze dla większości pacjentów.
Autorzy przedstawiają najważniejsze zmiany w zaleceniach Polskiego Towarzystwa Diabetologicznego dotyczących postępowania w cukrzycy na rok 2011.
Aktualna (2010 r.) wersja wytycznych European Society for Medical Oncology (ESMO). W tekście w zwięzły sposób omówiono aktualne informacje na temat kardiotoksyczności nowoczesnego leczenia przeciwnowotworowego. Przedstawiono wskazówki dotyczące zapobiegania, rozpoznawania, leczenia oraz obserwacji chorych zagrożonych wystąpieniem kardiotoksyczności w związku z leczeniem onkologicznym. Wytyczne ESMO są aktualizowane każdego roku, a kolejna aktualizacja nastąpi w połowie 2011 roku. Celem publikowanych przez ESMO wytycznych jest upowszechnianie wspólnych europejskich standardów leczenia chorych na nowotwory złośliwe.
Znaczna poprawa przeżycia chorych z wrodzoną wadą serca powoduje ciągłe zwiększanie się liczby dorosłych z takimi wadami, zwłaszcza złożonymi. Ponadto niektóre wady (ubytek przegrody międzyprzedsionkowej [ASD], koarktacja aorty, anomalia Ebsteina i skorygowane przełożenie pni tętniczych) mogą zostać rozpoznane dopiero w wieku dorosłym.
Guz mózgu jest najczęstszym nowotworem litym u dzieci i najczęstszą przyczyną zgonu z powodu choroby nowotworowej w tej grupie wiekowej, wyprzedzając pod tym względem białaczkę.
Autor przedstawia wytyczne Amerykańskiego Towarzystwa Badań nad Chorobami Wątroby dotyczące diagnostyki i leczenia dorosłych chorych z wodobrzuszem w przebiegu marskości wątroby, w tym postępowanie w przypadkach wodobrzusza napiętego, wodobrzusza opornego, zespołu wątrobowo-nerkowego i samoistnego bakteryjnego zapalenia otrzewnej.
W artykule przedstawiono: czynniki ryzyka inwazyjnej choroby pneumokokowej u dorosłych oraz skuteczność i zasady stosowania 23-walentnej szczepionki polisacharydowej przeciwko pneumokokom.
Autorka przedstawia sytuację epidemiologiczną gruźlicy w Polsce oraz aktualne zalecenia europejskie dotyczące badania osób z kontaktu z chorym na gruźlicę oraz postępowania w przypadkach zakażenia M. tuberculosis.
Zespoły paranowotworowe obejmują zróżnicowane klinicznie i patogenetycznie zaburzenia związane z występowaniem komórek nowotworowych w organizmie, niebędące następstwem miejscowego działania guza pierwotnego ani ognisk przerzutowych.
Szybka diagnostyka neuroobrazowa pacjenta z podejrzeniem świeżego udaru mózgu pozwala potwierdzić rozpoznanie oraz zróżnicować etiologię niedokrwienną i krwotoczną, co ma podstawowe znaczenie dla prawidłowej kwalifikacji pacjentów do leczenia trombolitycznego, jedynej dostępnej obecnie metody przyczynowego leczenia udaru niedokrwiennego.
W 2008 roku European Society of Breast Cancer Specialists (EUSOMA) zorganizowało spotkanie robocze, w którym wzięło udział 23 ekspertów z różnych dziedzin – między innymi chirurgów, genetyków, radiologów, onkologów i radioterapeutów – w celu ustalenia wartości klinicznej oraz kryteriów kwalifikowania do badania MR piersi. Rezultatem spotkania są opublikowane w 2010 roku zalecenia grupy ekspertów EUSOMA dotyczące wykorzystania MR w diagnostyce chorób piersi. Przedstawione niżej skrócone rekomendacje oparte na oryginalnym artykule dotyczą wymagań technicznych dla MR, oceny stopnia zaawansowania raka piersi oraz odpowiedzi na indukcyjne leczenie systemowe, postępowania u kobiet z grupy dużego ryzyka itd.
Krwotok śródmózgowy odpowiada jedynie za ok. 10% wszystkich udarów mózgu, ale mimo rzadszego występowania niż udar niedokrwienny jest chorobą o wiele gorzej rokującą, obarczoną większym ryzykiem zgonu i niesprawności.
W artykule przedstawiono wybrane informacje, mające istotne znaczenie w praktyce klinicznej, dotyczące ryzyka krwawienia z przewodu pokarmowego związanego z przyjmowaniem leków przeciwpłytkowych, zapobiegania takim krwawieniom u chorych leczonych pochodną tienopirydyny oraz interakcji inhibitorów pompy protonowej z klopidogrelem.