W artykule przedstawiono zalecenia zawarte w aktualnych wytycznych Europejskiego Towarzystwa Kardiologicznego, dotyczące postępowania diagnostycznego i terapeutycznego u chorych z migotaniem przedsionków, w szczególności: wyboru strategii leczenia, kardiowersji farmakologicznej i elektrycznej, kontroli częstotliwości rytmu komór, metod inwazyjnych, profilaktyki powikłań zakrzepowo-zatorowych.
Artykuł zawiera stanowisko Amerykańskiego Towarzystwa Nadciśnienia Tętniczego dotyczące leczenia skojarzonego nadciśnienia tętniczego. Przedstawiono w nim uzasadnienie dla takiej terapii i wskazania do jej stosowania oraz omówiono różne połączenia leków hipotensyjnych i ich zastosowanie kliniczne.
W Europie liczącej ogółem około 490 milionów mieszkańców przeprowadza się co roku, według przybliżonych szacunków, 7 milionów dużych zabiegów chirurgicznych. Główną przyczyną powikłań okołooperacyjnych i śmierci tych chorych są incydenty sercowe, takie jak zawał serca i zgon sercowy.
U chorych z migotaniem przedsionków obciążonych umiarkowanym lub dużym ryzykiem powikłań zakrzepowo-zatorowych zaleca się obecnie przewlekłe leczenie doustnym lekiem przeciwkrzepliwym; zwykle jest nim antagonista witaminy K – warfaryna (w Polsce stosuje się także acenokumarol – przyp. red.)
Krwotok podpajęczynówkowy z pękniętego tętniaka stanowi ok. 5% wszystkich udarów mózgu. Występuje z częstością od 2 do nawet 22,5 przypadków na 100 000 populacji rocznie. Mimo rzadszego występowania niż udar niedokrwienny i krwotoczny stanowi bardzo istotny problem kliniczny ze względu na poważne konsekwencje.
W artykule przedstawiono stanowisko amerykańskich towarzystw kardiologicznych dotyczące zapobiegania częstoskurczowi typu torsade de pointes u chorych hospitalizowanych, w tym leki wywołujące i czynniki ryzyka, metody monitorowania QT/QTc oraz postępowanie w przypadku polekowego wydłużenia QT i torsade de pointes.
Duszność jest główną dolegliwością u chorych na zaawansowaną chorobę płuc lub serca. Na przykład 94% chorych na przewlekłą chorobę płuc odczuwa duszność w ostatnim roku życia.
Omdlenie to przemijająca utrata przytomności spowodowana przejściową, uogólnioną hipoperfuzją mózgu, cechująca się szybkim początkiem, krótkim czasem trwania i samoistnym całkowitym ustąpieniem.
W artykule przedstawiono opracowane przez międzynarodową grupę ekspertów zalecenia dotyczące leczenia twardziny układowej, w tym waskulapatii palców rak, tętniczego nadciśnienia płucnego, zmian skórnych, śródmiąższowej choroby płuc, twardzinowego przełomu nerkowego oraz zmian w przewodzie pokarmowym.
W 2009 roku podjęto decyzję o wydaniu jednej celowanej na konkretne zagadnienia aktualizacji zaleceń dotyczących postępowania w zawale serca z uniesieniem odcinka ST (STEMI) i przezskórnych interwencji wieńcowych (PCI).
W niedawno opublikowanych wytycznych European Society of Cardiology (ESC) dotyczących prewencji, rozpoznawania i leczenia infekcyjnego zapalenia wsierdzia (IZW)[1] uznano, że IZW jest chorobą ciągle ulegającą przeobrażeniom, która mimo postępów diagnostyki i terapii jest wciąż bardzo niebezpieczna i stanowi wyzwanie dla lekarzy.
Ponownie podkreślono znaczenie oceny całkowitego ryzyka sercowo-naczyniowego u pacjentów z nadciśnieniem tętniczym w aspekcie optymalizacji decyzji dotyczących rozpoczęcia leczenia, jego intensywności oraz celów.
Autorka szczegółowo omawia zalecenia ekspertów amerykańskich towarzystw kardiologicznych dotyczące interpretacji elektrokardiogramu, zawarte w 6-częściowym stanowisku.
W poprzednich wytycznych dotyczących ostrej niewydolności serca (ONS), wydanych przez towarzystwa europejskie i towarzystwa północnoamerykańskie, odmienne było podejście odnoście do istotnych zagadnień, takich jak postępowanie z wolemią oraz stosowanie leków rozszerzających naczynia i leków o dodatnim działaniu inotropowym.
Aby nadążyć za ciągłym dopływem danych naukowych i sprawniej reagować na nowe dane, American College of Cardiology (ACC) i American Heart Association (AHA) opublikowały ostatnio pierwszą wybiórczą aktualizację wytycznych postępowania w niewydolności serca (NS) u dorosłych.
Celem polskich wytycznych profilaktyki i leczenia żylnej choroby zakrzepowo-zatorowej (ŻChZZ) jest zwiększenie bezpieczeństwa chorych poprzez właściwe zapobieganie oraz prawidłowe leczenie zakrzepicy żył głębokich (ZŻG) i zatorowości płucnej (ZP), a także odpowiednie postępowanie w razie wystąpienia powikłań leczenia przeciwkrzepliwego.
W artykule przedstawiono w skrócie aktualne wytyczne Europejskiego Towarzystwa Kardiologicznego dotyczące świeżego zawału serca z uniesieniem odcinków ST, w tym następujące zagadnienia: definicję świeżego zawału serca, patogenezę i ocenę ryzyka, postępowanie wstępne, rozpoznanie, leczenie przeciwbólowe, zmniejszające duszność i niepokój, leczenie reperfuzyjne, rutynowe leczenie farmakologiczne w ostrej fazie zawału, postępowanie w zawale prawej komory, w zawale u chorego na cukrzycę, w zawale u chorego z niewydolnością nerek i w powikłaniach świeżego zawału serca, a także rehabilitację i prewencję wtórną.
European Society of Cardiology (ESC) opublikowało nowe wytyczne dotyczące leczenia chorych z zawałem serca z uniesieniem odcinka ST (ST-segment elevation myocardial infarction – STEMI), które zastępują wytyczne ESC z 2003 roku.
Artykuł zawiera wybrane podstawowe informacje na temat mechanizmów działania niepożądanego na przewód pokarmowy niesteroidowych leków przeciwzapalnych, w tym kwasu acetylosalicylowego i klopidogrelu, oraz zalecenia dotyczące zmniejszania ryzyka powikłań żołądkowo-jelitowych podczas stosowania tych leków.