Otępienie jest istotnym czynnikiem ryzyka wypadków drogowych, a zakaz prowadzenia samochodu przez osobę z umiarkowanym lub zaawansowanym otępieniem nie budzi wątpliwości.
Na podstawie najnowszych danych pochodzących z badań klinicznych eksperci European Federation of Neurological Societies (EFNS) dokonali aktualizacji wytycznych z 2006 roku dotyczących rozpoznawania i leczenia dystonii pierwotnych.
Choroba Parkinsona (chP) jest złożonym i postępującym zespołem klinicznym, obejmującym oprócz klasycznej triady objawów ruchowych (drżenie, sztywność mięśni, spowolnienie ruchowe), liczne współistniejące zaburzenia pozaruchowe.
Celem przedstawianego artykułu jest przegląd i ocena wiarygodności danych naukowych dotyczących różnych strategii leczenia stanu padaczkowego u dorosłych.
Neuroborelioza jest zakażeniem układu nerwowego spowodowanym przez Borrelia burgdorferi sensu lato (B. burgdorferi).
Krwotok podpajęczynówkowy z pękniętego tętniaka stanowi ok. 5% wszystkich udarów mózgu. Występuje z częstością od 2 do nawet 22,5 przypadków na 100 000 populacji rocznie. Mimo rzadszego występowania niż udar niedokrwienny i krwotoczny stanowi bardzo istotny problem kliniczny ze względu na poważne konsekwencje.
W artykule przedstawiono wytyczne Europejskiej Federacji Towarzystw Neurologicznych dotyczące leczenia farmakologicznego napadu migreny, zapobiegania napadom migreny oraz postępowania w migrenie miesiączkowej, w migrenie u kobiet w ciąży oraz w migrenie u dzieci i młodzieży.
Ból przewlekły definiuje się jako "ból utrzymujący się dłużej niż normalny czas gojenia tkanki, za jaki się przyjmuje 3 miesiące". Ból przewlekły, który nie jest związany z nowotworem złośliwym albo z opieką terminalną, często się nazywa "przewlekłym bólem nienowotworowym" (PBNN).
Autorzy wymienili szereg ograniczeń wynikających z ograniczeń metodologicznych w badaniach nad farmakoterapią zaburzeń związanych z piciem alkoholu, które utrudniają wyciąganie wniosków.
Artykuł zawiera głównie praktyczne zalecenia wybrane z aktualnych europejskich wytycznych postępowania w udarze niedokrwiennym i napadach przemijającego niedokrwienia mózgu. Uwzględniono następujące zagadnienia: 1) kierowanie i transport chorych; 2) postępowanie diagnostyczne; 3) leczenie ogólnomedyczne; 4) leczenie swoiste; 5) postępowanie w obrzęku mózgu i podwyższonym ciśnieniu wewnątrzczaszkowym; 6) profilaktyka i leczenie powikłań; 7) rehabilitacja; 8) profilaktyka wtórna.
Udar mózgu jest ważną przyczyną zgonów, niepełnosprawności i cierpienia w Polsce i innych krajach europejskich. Oprócz tego znaczne są ekonomiczne konsekwencje udaru mózgu, wynikające z wydatków na opiekę zdrowotną i z utraconej produktywności.
Krwotok śródmózgowy (intracerebral hemorrhage – ICH) należy do najpoważniejszych postaci udaru.
W artykule przedstawiono w skrócie zalecenia dotyczące wtórnej prewencji udaru mózgu oraz inne wybrane informacje.
Artykuł zawiera aktualne zalecenia Europejskiej Inicjatywy Udarowej utworzonej przez European Stroke Council, European Neurological Society i European Federation of Neurological Societies, dotyczące: organizacji opieki nad chorymi, edukacji, postępowania z chorymi w izbie przyjęć, w tym wykonywania różnych badań diagnostycznych, leczenia świeżego udaru mózgu, zapobiegania powikłaniom udaru i ich leczenia, rehabilitacji poudarowej oraz pierwotnej i wtórnej profilaktyki udaru mózgu.
opracowano na podstawie Practice parameter: the neurodiagnostic evaluation of the child with a first simple febrile seizure. Provisional Committee on Quality Improvement, Subcommittee on Febrile Seizures, American Academy of Pediatrics
Pediatrics, 1996; 97: 769-772
oraz Practice parameter: long-term treatment of the child with simple febrile seizure. Committee on Quality Improvement, Subcommittee on Febrile Seizures, American Academy of Pediatrics
Pediatrics, 1999; 103: 1307-1309