6 stycznia w wieku 92 lat zmarł prof. dr hab. n. med. Bogdan Kamiński, Kierownika Oddziału, Zakładu, a następnie Katedry Anestezjologii i Intensywnej Terapii Akademii Medycznej w Warszawie w latach 1964-2000.
W 1956 roku rozpoczął pracę w I Klinice Chirurgicznej mieszczącej się w obecnym Szpitalu Klinicznym Dzieciątka Jezus, kierowanej początkowo przez prof. Tadeusza Budkiewicza, a następnie przez prof. Jana Nielubowicza.
Jak sam wspominał: "Historia naszego zespołu miała początek w roku 1956, gdy po dwuletnim bezpłatnym stażowaniu w Szpitalu Przemienienia Pańskiego (na Pradze) szefem oddziału Chirurgicznego był dr Wincenty Kamiński (ojciec mojego dobrego kolegi ze studiów Wojtka Kamińskiego, ale niespokrewnionego ze mną). We wrześniu 1956 r. doc. Jan Nielubowicz zaangażował mnie do Zakładu Chirurgii Doświadczalnej (w Anatomicum) i jednocześnie pozwolił mi na pracę w Klinice, którą kierował prof. Tadeusz Butkiewicz. W grudniu 1956 r. zaraz po studiach trafił do Kliniki dr Janusz Kącki. Profesor Butkiewicz nie był skłonny mnie zatrudnić, nie bardzo widział też potrzebę inicjowania anestezjologii. Docent Jan Nielubowicz próbował mnie skierować do prof. Jana Zaorskiego (na tzw. szóstce, czyli pawilonie najbliższym Izby Przyjęć). Profesora Zaorskiego ta oferta nie zainteresowała. Wobec tego Jan Nielubowicz dzięki swoim osobistym kontaktom wysłał mnie wraz z Jurkiem Zawadowskim na 6-miesięczny staż do Paryża. Uczyłem się tam podstaw znieczulenia (szefem anestezjologii w Hôpital Vaugirard był dr Huguenard, a jego naukowym doradcą prof. Henri Laborit, fizjolog i wynalazca haloperidolu, który potem stał się jednym z najważniejszych leków w psychiatrii). Po powrocie pracowałem etatowo w Zakładzie Chirurgii Doświadczalnej Polskiej Akademii Nauk, a do południa w Klinice, z której właśnie odchodził na emeryturę prof. Butkiewicz. W Zakładzie i w Klinice zajmowaliśmy się wraz z dr Januszem Kąckim tylko znieczuleniami. Jednym z głównych tematów pracy w Zakładzie była hipotermia serca. Sprawiło to, że zaproszono mnie do Glasgow w Szkocji, gdzie doktor Alex Forrester pracował nad hipotermią człowieka przy użyciu strumienia lodowatego powietrza. W Glasgow byłem 9 miesięcy. Niemal w tym samym czasie dr Janusz Kącki szkolił się w Liverpoolu. Po powrocie wraz z dr Januszem Kąckim odbyliśmy kurs znieczulenia ogólnego u doc. Mieczysława Justyny w Instytucie Gruźlicy na Płockiej. Docent Mieczysław Justyna, który zresztą po południu pracował z nami w Zakładzie Chirurgii Doświadczalnej, odmówił nam specjalizacji. Nie zmieniło to naszego statusu w Klinice, gdzie doc. Jan Nielubowicz stworzył dla nas nawet OIOM za firanką w sali, gdzie przechowywano zapasową aparaturę. Zespół powiększył się o doktorantów: Hannę Samulską i Andrzeja Rożnowskiego, a potem o dalszych czworo absolwentów. Funkcjonowaliśmy już jako Zespół Anestezjologów. Na terenie Szpitala (PSK nr 1) pracowała już wtedy dr Aurelia Szpiro-Żurkowska (w Klinice Neurochirurgii) i dr Włodzimierz Sabiniewicz (w Klinice Ortopedycznej). Kolejnym etapem było powołanie przez dyrekcję PSK ogólnoszpitalnego Zespołu Anestezjologów. Tymczasem po zmianie na stanowisku Krajowego Specjalisty, doc. Justynę zastąpił (w 1964 r.) doc. Stanisław Pokrzywnicki. W tym samym roku zorganizował w Łodzi, gdzie wówczas pracował, egzamin specjalizacyjny dla dr. Janusza Kąckiego i dla mnie. Na podstawie tego egzaminu przyznał doktorowi Januszowi Kąckiemu pierwszy, a mnie – drugi stopień specjalizacji. Nasz Zespół zajął się znieczuleniami w innych klinikach PSK (wciąż z wyłączeniem Neurochirurgii i Ortopedii, ale stopniowo objęliśmy również te Kliniki). W 1965 r. obroniłem pracę doktorską (opartą jeszcze na obserwacjach z Francji, o zapobieganiu kwasicy metabolicznej w trakcie znieczulenia eterem dwuetylowym). W 1968 roku docent Jan Nielubowicz wysłał mnie do Bostonu (Uniwersytet Harvarda), gdzie spędziłem 8 miesięcy. Habilitowałem się w roku 1971 na podstawie badań nad wpływem halotanu na funkcję mechanoreceptorów płucnych, wykonaną w kierowanym przez doc. Witolda Karczewskiego w Zakładzie Neurofizjologii PAN (wtedy przy ul. Dworkowej).
