Walczymy więc z pandemią w sposób, o którym się zdecydowanej większości rozwiniętych państw świata nie śni. Kilka tygodni temu minister Adam Niedzielski zapewniał, że kroczymy ścieżką brytyjską (co nie było prawdą), co miało oznaczać – szczepienia zwalniają nas z obostrzeń. Wielka Brytania swoją ścieżkę porzuciła, gdy tylko usłyszała o nowym wariancie, Polska (mimo wprowadzenia bardziej udawanych niż faktycznych obostrzeń) trwa na niej nadal. – Ustawa jest bardzo lajtowa – tak w ostatnich dnach poseł PiS Czesław Hoc zachwalał projekt ustawy, która w swoich założeniach miała pozwalać pracodawcom na weryfikowanie statusu szczepień pracowników, a ostatecznie (choć trudno przewidzieć ostateczny rezultat) ma pozwolić wysyłać niezaszczepionych (i niemających statusu ozdrowieńca) na cykliczne testy. Projekt ma być złożony w Sejmie w tym tygodniu (jeszcze nie został, nie jest więc wpisany do porządku obrad).
Członkowie Rady Medycznej przy premierze, których zdanie na temat koniecznych do podjęcia w walce z pandemią decyzji zostało nie tylko zignorowane, ale wręcz ostentacyjnie podeptane (rząd planuje wprowadzić jedynie quasi obowiązek szczepień dla pracowników medycznych, nie ma zgody w rządzie ani na objęcie nim nauczycieli, ani służb mundurowych, ani nawet na wpisanie do ustawy obowiązku szczepień dla pracowników medycznych, decyzje mają podejmować dyrektorzy placówek medycznych), zaczynają mówić o odchodzeniu z tego – martwego skądinąd – ciała. Fundamentalne pytanie, które wisi w powietrzu od kilku tygodni, nabierając z każdym dniem ciężaru gatunkowego, brzmi: na co jeszcze autorytety medyczne czekają?
Największe wyzwanie. Testowanie/sekwencjonowanie. Polska (stan na 12 grudnia 2021 roku) jest jednym z krajów, w których nie stwierdzono występowania wariantu Omikron. Nie dlatego, najprawdopodobniej, że nie jest on obecny. Eksperci podkreślają, że nasz system testowania (ze złych wiadomości: pod względem intensywności testowania w ostatnim tygodniu spadliśmy ponownie na 99. miejsce, wyprzedził nas… Liban) nie sprzyja szybkiemu wykrywaniu zagrożeń. Opieramy się przede wszystkim na masowych testach antygenowych (ponieważ testujemy przede wszystkim pacjentów z objawami, testy antygenowe się sprawdzają). Tymczasem do sekwencjonowania potrzebne są wyniki testów PCR, ale nie ma wytycznych, u jakich osób z potwierdzonym zakażeniem SARS-CoV-2 powinny być rutynowo wykonywane testy PCR. Powinny to być, zdaniem ekspertów, wszystkie osoby zaszczepione podstawowym schematem szczepień, u których nie minęło 6 miesięcy od drugiej dawki i – bezwzględnie – osoby, które przyjęły już trzecią dawkę i mimo to uległy zakażeniu. W tych przypadkach należałoby w sposób celowany szukać nowego wariantu – czego nie robimy. Część ekspertów uważa, że w kwestii wiedzy o występowaniu nowego wariantu znaleźliśmy się niemal w tym samym punkcie, w jakim byliśmy w styczniu, lutym 2021 roku w przypadku wariantu Delta.
Największy znak zapytania. Skutki świąt. Choć 15 grudnia teoretycznie wchodzą w życie nowe obostrzenia – łącznie z 30 proc. limitem zagęszczenia w pomieszczeniach zamkniętych – nadal jest wokół nich więcej zagadek niż odpowiedzi. Największa dotyczy chyba kościołów. W jaki sposób w okresie przedświątecznym i zwłaszcza świątecznym będzie egzekwowane w przeżywających oblężenie świątyniach to, że do kościoła mogą ponad limit wejść tylko osoby, które okażą certyfikat? Czy pozostanie to martwym zapisem, służącym wyłącznie demoralizacji prawnej obywateli?
Kraje o znacznie od Polski wyższym poziomie zaszczepienia wprowadzają rozmaite obostrzenia na okres świąteczny, starając się uzyskać balans pomiędzy społecznymi oczekiwaniami i nadziejami a regułami gry, które narzuca pandemia i ciągle jeszcze skrywający wiele tajemnic, ale już wiadomo, że bardziej zakaźny, wariant SARS-CoV-2. Wszystko wskazuje, że w następnych tygodniach to przede wszystkim Omikron będzie testować – nas, naszą odpowiedzialność, sprawczość państw i odporność (nie tylko w znaczeniu immunologicznym) społeczeństw.
