Czy każde dziecko z infekcją należy odsyłać do szpitala zakaźnego? - strona 2

Objawowych chorych spełniających kryteria epidemiologiczne (p. pkt. 2. wg ECDC) proponuję od razu kierować na oddział zakaźny lub do szpitala jednoimiennego przeznaczonego dla chorych na COVID-19, bo prawdopodobieństwo zakażenia SARS-CoV-2 jest u nich istotnie większe niż w pozostałych dwóch grupach.

Nadmierne skupianie się wyłącznie na diagnostyce COVID-19 może być dla chorych niebezpieczne. Zdarzały się już na świecie przypadki zgonów pacjentów oczekujących na badanie w kierunku zakażenia SARS-CoV-2, podczas gdy w rzeczywistości mieli oni sepsę bakteryjną (dane nieopublikowane). Kluczowy jest prawidłowo zebrany wywiad, który można przeprowadzić nawet telefonicznie. Jeśli chory wysoko gorączkuje, a na jego skórze pojawiła się nieblednąca pod wpływem ucisku (np. przezroczystą szklanką lub szpatułką) wysypka, to należy natychmiast rozpocząć postępowanie jak w podejrzeniu inwazyjnej choroby meningokokowej, i nie tracić czasu na diagnostykę zakażenia SARS-CoV-2. Niestety chyba nie uda się całkowicie wyeliminować zwiększonego ryzyka błędnych rozpoznań ustalanych podczas konsultacji telefonicznych, zwłaszcza gdy stosuje się je na masową skalę.

Zdrowy rozsądek trzeba zachować także w innych, mniej groźnych przypadkach – na przykład jeśli dziecko:
1) wysoko gorączkuje i skarży się na ból ucha, to w pierwszej kolejności powinno się podejrzewać zapalenie ucha, a nie kierować automatycznie pacjenta na badanie w kierunku SARS-CoV-2 na oddział zakaźny lub SOR
2) leczono w przeszłości z powodu nawracających zakażeń układu moczowego, a aktualnie rodzic zgłasza u niego gorączkę bez objawów infekcji układu oddechowego, to w pierwszej kolejności powinno się zlecić wykonanie badania moczu i rozważyć empiryczną antybiotykoterapię.

Niezależnie od powyższych rozważań praktycznych, w aktualnej sytuacji znacznego ograniczenia dostępności do diagnostyki COVID-19 kluczowe jest jak najszybsze zniesienie tych ograniczeń i „wyprowadzenie” diagnostyki COVID-19 poza oddziały zakaźne lub szpitale jednoimienne przeznaczone dla COVID-19, które już w tej chwili są przeciążone. Trzeba włączyć zielone światło dla wykonywania testów u chorych hospitalizowanych w innych szpitalach niż zakaźne, jeśli lekarz prowadzący ma mocne podejrzenie COVID-19, a także rozważyć możliwość testowania pacjentów gorączkujących w specjalnych, izolowanych punktach testowania (typu drive through albo fever clinics, itp.) zorganizowanych przy SOR-ach lub także w wyodrębnionych poradniach „gorączkowych”.