Czy i jak stosować test serologiczny w zakażeniu koronawirusem zespołu ostrej niewydolności oddechowej 2 (SARS-CoV-2)?

Jak cytować: Jak cytować: Stopyra L., Olszanecki R., Szczepanek M., Kuchar E., Mrukowicz J., Lewandowska M., Wroczyńska A.: COVID-19 – wybrane zagadnienia. Lek. Rodz., 2020; 3: 95-110

Czy i jak stosować test serologiczny w zakażeniu koronawirusem zespołu ostrej niewydolności oddechowej 2 (SARS-CoV-2)?

W ostatnich tygodniach pojawiło się wiele testów wykrywających przeciwciała anty-SARS-CoV-2, jednak należy pamiętać, że testy te mają bardzo ograniczone zastosowanie w diagnostyce choroby spowodowanej przez SARS-CoV-2 (COVID-19). Do oznaczania miana przeciwciał anty-SARS-CoV-2 zaleca się odpowiednio walidowane immunoenzymatyczne testy diagnostyczne (ELISA) o dużej czułości i swoistości. Natomiast do czasu poprawy wiarygodności diagnostycznej nie zaleca się stosowania jakościowych tzw. szybkich testów kasetkowych (immunochromatograficznych). W obecnej sytuacji epidemiologicznej niedopuszczalne jest wykorzystywanie badań serologicznych w celach diagnostycznych, ze względu na istnienie „okna serologicznego”. Testy serologiczne mogą mieć pewne znaczenie w dochodzeniach epidemiologicznych i diagnostyce retrospektywnej, gdyż obecność przeciwciał anty-SARS-CoV-2 świadczy o przebyciu zakażenia, jednak nie ustalono jeszcze, jak długo po przebyciu zakażenia przeciwciała utrzymują się w surowicy. Należy ponadto pamiętać, że istnieje duże ryzyko wyników fałszywie dodatnich ze względu na reakcje krzyżowe z pozostałymi koronawirusami (HKU1, NL63, OC43 lub 229E) lub innymi wirusami, w tym adenowirusami, wirusem Epsteina i Barr, wirusem cytomegalii, czy też w związku z obecnością autoprzeciwciał i czynnika reumatoidalnego oraz przeciwciał poszczepiennych (np. po szczepieniu przeciwko grypie).

Decyzje dotyczące rozpoznania zakażenia i zaraźliwości pacjenta należy podejmować wyłącznie na podstawie metod molekularnych.