medycyna praktyczna dla lekarzy
medycyna praktyczna dla lekarzy
Dynamiczny w ostatnich latach rozwój andrologii jest spowodowany coraz częściej pojawiającymi się zaburzeniami męskiego układu płciowego. Są to między innymi wady rozwojowe, nowotwory jąder oraz obniżający się potencjał płodności mężczyzn.
Stanowisko American Society for Reproductive Medicine (ASRM) w dużym stopniu jest zgodne z algorytmami diagnostyczno-terapeutycznymi Polskiego Towarzystwa Medycyny Rozrodu (PTMR) oraz Sekcji Płodności i Niepłodności Polskiego Towarzystwa Ginekologicznego (PTG), opublikowanymi w 2011 i 2012 roku.
Czy u kobiet we wczesnym okresie pomenopauzalnym stosowanie HT wiąże się ze zmniejszeniem ryzyka sercowo-naczyniowego i czy jest bezpieczne?
Niniejsze zalecenia odnoszą się do kobiet po menopauzie, u których rozważa się zastosowanie terapii hormonalnej estrogenowo-progestagenowej w ramach pierwotnej profilaktyki chorób przewlekłych.
Wytyczne ACOG z 2012 roku są bodaj pierwszą tego typu publikacją, w której klarownie przedstawiono wskazania do wykonania biopsji endometrium w przypadkach AUB, a także wskazówki dotyczące wyboru metody pobierania wycinków z błony śluzowej jamy macicy.
Wytyczne Society of Obstetricians and Gynaecologists of Canada "Zaawansowany wiek rozrodczy a płodność" dobrze porządkują obecny stan wiedzy dotyczący tego problemu i przedstawiają wskazówki w kwestii postępowania terapeutycznego.
Stosowanie egzogennych gonadotropin jest niezbędnym elementem leczenia niepłodności z wykorzystaniem technik rozrodu wspomaganego (assisted reproductive technology – ART).
W odróżnieniu od poprzednich w aktualnych rekomendacjach uwzględniono dodatkowo problematykę związku HT z występowaniem raka jajnika, raka płuca, depresji i przedwczesnej menopauzy oraz oceniono znaczenie hormonów bioidentycznych w leczeniu kobiet z dolegliwościami okresu pomenopauzalnego.
Celem niniejszego opracowania jest przedstawienie wytycznych odnośnie do diagnostyki i terapii par, u których doszło do przynajmniej 3 poronień w I trymestrze lub co najmniej jednego poronienia w II trymestrze ciąży.
