Majaczenie jest poważnym problemem w OIT, który dotyka nawet 80% najciężej chorych pacjentów i wiąże się z występowaniem licznych powikłań. Autorzy badania postanowili sprawdzić, czy nocna podaż deksmedetomidyny jest w stanie zmniejszyć częstość występowania majaczenia i poprawić jakość snu u krytycznie chorych pacjentów, którzy wymagali stosowania sedacji.
U hospitalizowanych chorych leczonych antybiotykami stosowanie probiotyków, w porównaniu z placebo albo niestosowaniem probiotyku ani placebo, zmniejsza ryzyko zakażenia C. difficile, bez wpływu na ryzyko wystąpienia objawów niepożądanych.
Sepsa, to stan zagrożenia życia - szybsze postępowanie to większa szansa na przeżycie pacjenta - omówienie badania dotyczącego opóźnienia w realizacji wytycznych Surviving Sepsis Campaign i śmiertelności wenątrzszpitalnej u chorych z ciężką sepsą i wstrząsem septycznym.
Czy podejmowanie decyzji o antybiotykoterapii z wykorzystaniem oznaczania stężenia prokalcytoniny u chorych z ciężkimi zaostrzeniami POChP przyjętych na OIT jest przydatne?
Standardowe igły do nakłucia lędźwiowego mają ostro zakończoną końcówkę z otworem pośrodku, natomiast końcówka igły atraumatycznej jest łagodnie stożkowato zakończona, a otwór znajduje się z boku. Po wykonaniu nakłucia lędźwiowego za pomocą igły atraumatycznej (ze stożkowatym zakończeniem) zaobserwowano...
W każdy piątek proponujemy naszym Czytelnikom przypomnienie jednego z najważniejszych tekstów, które ukazały się w dziedzinie intensywnej terapii w naszym serwisie. Dziś ważne badanie z czasopisma NEJM.
Proponujemy Państwu co piątek przypomnienie jednego z najważniejszych tekstów, które ukazały się w naszym serwisie w 2018 roku.
Nasi redaktorzy polecają artykuł, który ukazał się ostatnio w prasie medycznej.
Majaczenie występuje bardzo często u chorych w stanach krytycznych. Stwierdzano je nawet u 80% wentylowanych mechanicznie dorosłych chorych na oddziałach intensywnej terapii (OIT).
U chorych hospitalizowanych na OIT, wymagających wprowadzenia cewnika żylnego centralnego lub tętniczego stosowanie 2% roztworu chlorheksydyny w 70% alkoholu izopropylowym, w porównaniu z 5% roztworem jodopowidonu w 69% alkoholu etylowym, wiązało się z mniejszym ryzykiem zakażenia związanego z cewnikiem naczyniowym, zakażenia odcewnikowego krwi i kolonizacji cewnika oraz z większym ryzykiem poważnej skórnej reakcji w miejscu założenia cewnika.
Zadaj pytanie ekspertowi, przyślij ciekawy przypadek,
zgłoś absurd, zaproponuj temat dziennikarzom.
Pomóż redagować portal.
Pomóż usprawnić system ochrony zdrowia.