medycyna praktyczna dla lekarzy
Przerzuty w kościach są częstą przyczyną dolegliwości oraz zgonów chorych na zaawansowane nowotwory złośliwe, ale zastosowanie bisfosfonianów zrewolucjonizowało leczenie takich pacjentów.
Aktualna (2011 r.) wersja wytycznych European Society for Medical Oncology (ESMO). W tekście przedstawiono aktualne zasady postępowania w przypadku żylnej choroby zakrzepowo-zatorowej u chorych na nowotwory. Wytyczne ESMO są aktualizowane każdego roku. Celem publikowanych przez ESMO wytycznych jest upowszechnianie wspólnych europejskich standardów leczenia chorych na nowotwory złośliwe.
W maju 2010 roku odbyło się spotkanie panelu ekspertów European Society for Medical Oncology, którego tematem były kontrowersje dotyczące diagnostyki i leczenia drobnokomórkowego raka płuca (DRP). Na spotkaniu tym dokonano podsumowania dyskusji, publikując obowiązujące obecnie standardy leczenia chorych na DRP w postaci zaleceń. Celem artykułu jest omówienie tych zaleceń i wskazanie perspektyw poprawy wyników leczenia DRP.
U 20–40% chorych z guzami mózgu dochodzi do przynajmniej jednego napadu padaczkowego przed rozpoznaniem choroby. U kolejnych 20–45% chorych napady padaczkowe występują po pewnym czasie od ustalenia diagnozy. W artykule przedstawiono zarówno patofizjologię napadów padaczki, jak i możliwości postępowania operacyjnego i zachowawczego. W tekście szeroko omówiono skuteczność klasycznych i nowych leków przeciwpadaczkowych w takiej sytuacji klinicznej oraz poddano analizie wzajemnie interakcje leków przeciwpadaczkowych i przeciwnowotworowych.
Uszkodzenie wątroby indukowane chemioterapią jest istotnym i coraz częstszym problemem, z którym stykają się specjaliści zajmujący się chirurgią wątroby, zwłaszcza w perspektywie coraz częstszego stosowania przedoperacyjnej chemioterapii. Nie ma jeszcze możliwości oceny ryzyka rozwoju tych uszkodzeń, ale szkody mogą się okazać znaczne i przyczyniać się do zwiększenia częstości powikłań i śmiertelności oraz wpływać negatywnie na możliwość wykonania doszczętnego zabiegu chirurgicznego. Z tego względu zasadnicze znaczenie ma prawidłowa identyfikacja chorych zagrożonych ryzykiem rozwoju tego typu zaburzeń.
Każdego roku u około 5% chorych na nowotwory złośliwe dochodzi do powstania przerzutów w kręgosłupie. Mediana czasu przeżycia chorych z takimi przerzutami wynosi 10 miesięcy, a głównym celem leczenia w tych przypadkach jest skuteczne łagodzenie bólu oraz zapobieganie lub leczenie niestabilności kręgu. Rzadko stosowanym, ale skutecznym sposobem postępowania u takich chorych (w szczególności, gdy ból ma charakter osiowy) są przezskórne techniki wzmacniania kręgów, takie jak wertebroplastyka, kifoplastyka i skifoplastyka, które szczegółowo omówili autorzy niniejszego artykułu. W tekście podano także precyzyjne wskazania oraz przeciwwskazania (względne i bezwzględne) do zastosowania przezskórnych technik wzmacniania kręgów. Określono również warunki doboru chorych.
W artykule pochodzącym z wydania specjalnego "Annals of Oncology", opublikowanego z okazji 11th International Conference on Malignant Lymphoma, która odbyła się 15-18 czerwca 2011 roku w Lugano w Szwajcarii, omówiono najczęstsze typy pierwotnych chłoniaków skórnych (m.in. ziarniniak grzybiasty, zespół Sézary'ego, pierwotne skórne choroby limfoproliferacyjne z komórek T CD30+, chłoniak z komórek T typu zapalenia tkanki podskórnej, pierwotny chłoniak skórny z obwodowych komórek T [odmiany rzadkie] oraz skórny chłoniak z komórek B). Przedstawiono także szczegółowe rekomendacje odnośnie do diagnostyki i optymalnego postępowania leczniczego w przypadku tych chorób.
Przerzuty w mózgu stwierdza się u 10–40% wszystkich chorych na nowotwory złośliwe i stanowią one najczęstszy rodzaj guzów wewnątrzczaszkowych. Celem postępowania terapeutycznego w takiej sytuacji klinicznej jest uzyskanie kontroli choroby nowotworowej w mózgu poprzez postępowanie skojarzone, obejmujące użycie takich metod jak operacja, radiochirurgia stereotaktyczna i radioterapia całego mózgowia. Korzyść z opanowania choroby w mózgu może się przełożyć na wydłużenie całkowitego czasu przeżycia, ale należy także wziąć pod uwagę jakość życia i stan neurologiczny chorego. W tekście przedstawiono wady i zalety dostępnych sposobów leczenia skojarzonego chorych z przerzutami w mózgu.
Ginekomastia to często występujący stan kliniczny, polegający na postępującym, niezłośliwym powiększeniu/proliferacji tkanki gruczołowej piersi u mężczyzn. Choroba często ma postać rozlanego stwardnienia albo nieznacznego, ukrytego za otoczką brodawki sutkowej zgrubienia.Najważniejszym elementem diagnostyki jest zidentyfikowanie chorych, u których ginekomastia jest następstwem innych zaburzeń lub u których wyczuwalna zmiana w piersi ma innych charakter (tj. nie jest obrazem ginekomastii). Do określenia charakteru ginekomastii w większości przypadków wystarcza przeprowadzenie dokładnego wywiadu lekarskiego, pełnego badania fizykalnego oraz kilku przesiewowych testów laboratoryjnych.
Aktualna (2010 r.) wersja wytycznych European Society for Medical Oncology (ESMO). W tekście przedstawiono aktualne zasady postępowania w przypadku chłoniaka rozlanego nieziarniczego z dużych komórek B. Wytyczne ESMO są aktualizowane każdego roku, a kolejna aktualizacja nastąpi w połowie 2011 roku. Celem publikowanych przez ESMO wytycznych jest upowszechnianie wspólnych europejskich standardów leczenia chorych na nowotwory złośliwe.
Zadaj pytanie ekspertowi, przyślij ciekawy przypadek,
zgłoś absurd, zaproponuj temat dziennikarzom.
Pomóż redagować portal.
Pomóż usprawnić system ochrony zdrowia.
Blog Katarzyny Kubisiowskiej
Lista pozaekranowych nieszczęść księżniczki Lei jest dłuższa niż wszystkie razem wzięte części „Gwiezdnych wojen”. Przerażające i poruszające. Czym? Tym, że do opisu choroby psychicznej brakuje języka. To znaczy jest – ale stygmatyzujący, wykluczający.
