medycyna praktyczna dla lekarzy
Autor artykułu omawia główne elementy oceny klinicznej i procesu podejmowania decyzji o sposobie leczenia chorych na nowotwory złośliwe zajmujące otrzewną. Kiedy zostanie ustalone rozpoznanie nowotworu złośliwego zajmującego otrzewną, konieczne jest szybkie skierowanie chorego do ośrodka, w którym można przeprowadzić adekwatne leczenie.
Zarówno operacja, jak i radioterapia, chemioterapia, hormonoterapia oraz inne sposoby leczenia chorych na nowotwory złośliwe, stosowane samodzielnie lub w połączeniu, mogą powodować rozwój ciężkich, przewlekłych zespołów bólowych. Takie zespoły bólowe czasem znamiennie pogarszają jakość życia i – co gorsza – powodują rezygnację z postępowania terapeutycznego, które potencjalnie przynosi wyleczenie. W artykule przedstawiono cztery przewlekłe zespoły bólowe, będące powikłaniami leczenia przeciwnowotworowego: bolesne neuropatie obwodowe wywoływane przez chemioterapię, przewlekłą postać choroby "przeszczep przeciwko gospodarzowi", zespoły bólowe związane z radioterapią oraz przewlekłe dolegliwości stawowe związane z leczeniem hormonalnym.
Nowotwory złośliwe opłucnej należą do najtrudniej poddających się leczeniu i wiążących się z największą śmiertelnością chorób nowotworowych. Tradycyjnie obecność wysięku i/lub masywne zajęcie opłucnej oznaczają konieczność zakwalifikowania chorego do IV stopnia zaawansowania klinicznego. Najczęstszym objawem nowotworów złośliwych opłucnej jest gromadzenie się wysięku w jamie opłucnej, czego klinicznym następstwem jest duszność. W artykule omówiono tradycyjne i nowoczesne sposoby postępowania z wysiękiem opłucnowym, uwzględniając użycie urządzeń do stałego drenażu opłucnej, terapię fotodynamiczną oraz immunoterapię.
Autorzy przeanalizowali zmiany wprowadzone ostatnio w zaleceniach klinicznych opublikowanych niedawno przez stowarzyszenia skupiające specjalistów zajmujących się opieką nad chorymi na zróżnicowanego raka tarczycy. W tekście odniesiono się między innymi do kontrowersyjnych tematów, w tym elektywnego wycięcia środkowych węzłów szyi (central neck dissection - CND), stosowania jodu promieniotwórczego (radioactive iodine - RAI) i supresji tyreotropiny (thyroid-stimulating hormone - TSH). Poruszono także zagadnienie znaczenia powszechnej znajomości zaleceń i przestrzegania ich jako czynników optymalizacji wyników leczenia.
Autorzy przedstawiają dostępne dane naukowe dotyczące możliwości zastosowania i skuteczności poszczególnych sposobów leczenia ciężarnych chorych na nowotwory złośliwe. Omówiono postępowanie w przypadku raka piersi, narządów rodnych, raka płuca, chłoniaków i białaczek.
Uszkodzenie prawidłowego miąższu płucnego w wyniku napromieniania pozostaje jedną z głównych przeszkód w leczeniu wielu nowotworów. Dodatkowo większość chemioterapeutyków stosowanych łącznie z radioterapią zwiększa ryzyko uszkodzenia prawidłowych tkanek. Dlatego zmniejszenie popromiennego uszkodzenia prawidłowych tkanek (w szczególności popromiennego uszkodzenia płuc [radiation-induced lung injury - RILI]) ma podstawowe znaczenie jeśli chodzi o poprawę kontroli choroby i jakości życia chorego. W artykule przedstawiono współczesne poglądy na patomechanizm rozwoju RILI, a także przejrzyście omówiono dostępne sposoby jego profilaktyki i leczenia (odrębnie omawiając metody doświadczalne oraz powszechnie uznane).
W artykule przedstawiono oparte na dostępnych danych zalecenia odnośnie do doboru nowych, innych schematów leczenia systemowego w poszczególnych najczęstszych typach histologicznych mięsaków tkanek miękkich.
Wymioty, a przede wszystkim nudności, należą nadal do najbardziej uciążliwych działań niepożądanych związanych z chemioterapią stosowaną u chorych na nowotwory złośliwe.
U większości chorych poddawanych radioterapii w przebiegu miejscowo zaawansowanego raka narządów głowy i szyi należy się spodziewać wystąpienia popromiennego zapalenia skóry o różnym nasileniu. Istnieją przekonujące dane wskazujące na to, że równoczesne stosowanie chemioterapii i radioterapii zwiększa częstość i nasilenie ostrych działań niepożądanych.
Zadaj pytanie ekspertowi, przyślij ciekawy przypadek,
zgłoś absurd, zaproponuj temat dziennikarzom.
Pomóż redagować portal.
Pomóż usprawnić system ochrony zdrowia.
Blog Katarzyny Kubisiowskiej
Lista pozaekranowych nieszczęść księżniczki Lei jest dłuższa niż wszystkie razem wzięte części „Gwiezdnych wojen”. Przerażające i poruszające. Czym? Tym, że do opisu choroby psychicznej brakuje języka. To znaczy jest – ale stygmatyzujący, wykluczający.
