Autorzy badania TEAM-AD podjęli próbę oceny skuteczności i bezpieczeństwa stosowania witaminy E oraz memantyny w monoterapii lub w leczeniu skojarzonym u przyjmujących inhibitory acetylocholinoesterazy chorych na AD o łagodnym lub umiarkowanym stopniu zaawansowania.
U mężczyzn w podeszłym wieku przyjmowanie w ciągu roku przez ≥30 dni leków „Z”, w porównaniu z niestosowaniem leków uspokajających i/lub nasennych, wiązało się z większym ryzykiem upadku.
Zapoznaj się z wynikami badania ankietowego przeprowadzonego z wykorzystaniem metody Delphi.
Zapoznaj się z opinią prof. Marka Jaremy.
W wytycznych dotyczących leczenia oraz na podstawie opinii ekspertów, jak również w oparciu o skrócone opisy wielu LPD zaleca się raczej stopniowe zmniejszanie dawki leku po ukończeniu okresu leczenia niż nagłe jego odstawienie. Rekomendacje odnośnie do długości okresu odstawiania leku są zróżnicowane.
Najwcześniejsze doniesienia o objawach spowodowanych przerwaniem podawania leków przeciwdepresyjnych (LPD) (objawy odstawienne) dotyczyły imipraminy1,2 – pierwszego trójpierścieniowego leku przeciwdepresyjnego (TLPD). Stało się to niedługo po jej wprowadzeniu do użytku klinicznego.
Walproiniany nasilają działanie depresyjne innych leków wpływających na funkcje ośrodkowego układu nerwowego oraz alkoholu etylowego. Zmniejszają stężenie fenytoiny w osoczu, jednak równocześnie wypierają ją z połączeń z białkami, co powoduje, że w znacznym stopniu rośnie frakcja wolna leku – konsekwencją czego mogą być nawet objawy zatrucia.
Złamania szyjki kości udowej stanowią istotny problem opieki zdrowotnej – są potencjalną przyczyną niesprawności ruchowej, która wiąże się z koniecznością zapewnienia choremu odpowiedniej opieki i negatywnie wpływa na jakość życia, a w wyniku powikłań może dojść nawet do przedwczesnego zgonu. Nie można zapomnieć również o ogromnych kosztach leczenia i rehabilitacji chorych.
Leki normotymiczne lub stabilizujące nastrój należą do niejednorodnej grupy farmaceutyków, które charakteryzują się korzystnym wpływem na przebieg zaburzeń afektywnych dwubiegunowych. U znacznej liczby chorych zapobiegają nawrotom epizodów manii i depresji lub przyczyniają się do złagodzenia epizodów.
W farmakoterapii chorych na depresję istotną (oprócz leków omówionych w poprzednich artykułach) rolę odgrywają także mirtazapina, mianseryna, moklobemid, trazodon, tianeptyna oraz bupropion. W niniejszym artykule opisano podstawowe interakcje tych leków.
Zadaj pytanie ekspertowi, przyślij ciekawy przypadek,
zgłoś absurd, zaproponuj temat dziennikarzom.
Pomóż redagować portal.
Pomóż usprawnić system ochrony zdrowia.