W praktyce dosyć często zapomina się o profilu działań niepożądanych, jakie mogą wystąpić podczas stosowania kwetiapiny.
Mialgia charakteryzuje się bólem, tkliwością i sztywnością mięśni szyi, ramion, pleców, bioder, rąk i nóg. Ból mięśni zwykle się nasila w wyniku braku aktywności lub ekspozycji na zimno.
Z uwagi na nasilający się ślinotok z towarzyszącą dyzartrią, pacjentka została skierowana na konsultację do otolaryngologa, stomatologa, neurologa i internisty. Żaden z tych lekarzy nie wyjaśnił przyczyny problemu.
Przyczyny występowania hiperalgezji, którą opisano u pacjenta, są związane zarówno z wdrożeniem do terapii tadalafilu, jak i z zastosowaniem sertraliny i alprazolamu oraz z interakcjami farmakokinetycznymi, jakie wystąpiły pomiędzy jednocześnie przyjmowanymi lekami.
Warto pamiętać, że kwetiapina należy do leków, które mogą powodować dysfunkcję tarczycy. Mechanizm, w jakim dochodzi do upośledzenia funkcji tego gruczołu, nie jest dokładnie poznany, jednak uznaje się, że istotne znaczenie mają czynniki hormonalne i genetyczne, które predysponują płeć żeńską do występowania tego powikłania.
Obecnie zwiększyło się zainteresowanie farmakologicznymi metodami leczenia otyłości. Po klęsce stosowania w tym celu szeroko reklamowanych suplementów diety przyszedł czas na skojarzone terapie lekowe, które są skuteczne, ale – gdy mają charakter nieracjonalnej polipragmazji – mogą powodować ciężkie, a niekiedy zagrażające życiu powikłania.
Poprzez zastosowane leczenie u pacjenta spowodowano liczne interakcje, które doprowadziły nie tylko do nasilenia kaszlu, ale także do wystąpienia kolejnych powikłań lub działań niepożądanych.
Po około tygodniu od rozpoczęcia terapii u pacjentki wystąpił obustronny ból oczu z uczuciem palenia, a następnie wrażenie obecności w centralnym polu widzenia przedmiotów o różnych kształtach, które utrudniało funkcjonowanie.
U mężczyzny wykonano rektoskopię, badanie ultrasonograficzne przezodbytnicze, kolonoskopię i tomografię komputerową. W żadnym z tych badań nie ujawniono uchwytnej patologii. Uznano, że opisywane objawy wynikają ze skojarzenia leków otrzymywanych przez pacjenta.
62-letni pacjent o masie ciała 137 kg przeszedł ponad rok temu udar niedokrwienny mózgu (w przebiegu migotania przedsionków). Po rehabilitacji uzyskał znamienną poprawę stanu neurologicznego, jednak w tym samym czasie doszło do rozwoju depresji poudarowej i bezsenności.
Zadaj pytanie ekspertowi, przyślij ciekawy przypadek,
zgłoś absurd, zaproponuj temat dziennikarzom.
Pomóż redagować portal.
Pomóż usprawnić system ochrony zdrowia.