medycyna praktyczna dla lekarzy
medycyna praktyczna dla lekarzy
Podczas leczenia dziecka z ADHD należy postępować wielokierunkowo, działać na wielu płaszczyznach, dążąc do poprawy jakości małego pacjenta, jego funkcjonowania społecznego i możliwości rozwoju, a także mając na uwadze kondycję psychiczną opiekunów.
Dokonując diagnostyki różnicowej, należy brać pod uwagę takie jednostki chorobowe, które mają podobną symptomatologię do ADHD, ale także te, które mogą z tym zaburzeniem współwystępować oraz które współwystępując, okresowo pogarszają funkcjonowanie dziecka.
Nie dysponujemy pojedynczym testem diagnostycznym, który pozwala jednoznacznie ustalić rozpoznanie ADHD lub jednoznacznie je wykluczyć. Jest to rozpoznanie typowo kliniczne.
Istotą zaburzenia jest występowanie deficytu uwagi, zwiększenia ruchliwości i impulsywności. Ta triada objawów pozwala na ustalenie rozpoznania i rozpoczęcie procesu terapeutycznego.
Leki psychostymulujące (w tym metylofenidat) są podstawową opcją terapii farmakologicznej u osób z ADHD. Niektórzy badacze zwracają jednak uwagę, że stosowanie metylofenidatu może zwiększać ryzyko występowania epizodów psychotycznych – głównie wśród osób młodych, u których takie epizody pojawiły się w przeszłości.
Podejmując decyzję o rozpoczęciu stosowania metylofenidatu u dzieci i młodzieży z rozpoznaniem ADHD, należy brać pod uwagę możliwość wystąpienia powikłań ze strony układu krążenia, takich jak zaburzenia rytmu serca lub zawał mięśnia sercowego.
Zapoznaj się z wynikami przeglądu.
Autorzy badania zastosowali wobec tej grupy behawioralne metody leczenia.
Wykazano niewielką, lecz istotną statystycznie, skuteczność diety bez sztucznych barwników oraz suplementacji FFA w terapii dzieci lub młodzieży z ADHD nawet w badaniach z prawdopodobnie ślepą próbą, co zawsze jest problemem w przypadku badań dietetycznych, choć znaczenie kliniczne tej skuteczności wciąż nie jest ustalone.
ADHD jest często spotykanym problemem u dzieci i młodzieży. Nierzadko współwystępują z nim inne zaburzenia psychiczne, a najczęściej – nawet u 60% – stwierdza się również zaburzenie opozycyjno-buntownicze. Wykazano, że metylofenidat – należący do grupy leków psychostymulujących – jest skuteczny w leczeniu tej grupy pacjentów. Czy atomoksetyna także jest efektywna?
Zadaj pytanie ekspertowi, przyślij ciekawy przypadek,
zgłoś absurd, zaproponuj temat dziennikarzom.
Pomóż redagować portal.
Pomóż usprawnić system ochrony zdrowia.