medycyna praktyczna dla lekarzy
medycyna praktyczna dla lekarzy
Młodzież potrafi reagować dużą niechęcią na próby narzucenia określonego schematu postępowania. Zasady higieny snu warto zatem przedstawiać nastolatkom nie jako nakaz, który ma być bezwzględnie realizowany, ale raczej jako zestaw zachowań prozdrowotnych, które przynoszą szereg konkretnych korzyści.
Parasomnie to zbiorcze określenie dla grupy różnorodnych zaburzeń snu. Występują znacznie częściej u dzieci niż u dorosłych. W większości przypadków ich obecność jest przejawem niedojrzałości ośrodkowego układu nerwowego, a nie stanu chorobowego. Z wiekiem częstość ich występowania zmniejsza i nieraz ustępują samoistnie w okresie pokwitania.
Omówienie wytycznych American Academy of Neurology 2020. Zaburzenia snu obejmują między innymi: trudności w zasypaniu i podtrzymaniu snu, nieregularny rytm snu i czuwania, częste i przedłużające się przebudzenia w nocy, krótki czas trwania snu czy wczesne budzenie się rano.
Niniejszy artykuł zawiera wiele podstawowych informacji dotyczących fizjologii snu i łagodnych zaburzeń. Pokazuje również jak sobie radzić w przypadku cięższych zaburzeń negatywnie wpływających na funkcjonowanie rodziny.
Behawioralne zaburzenia snu i czuwania, obok głównego problemu zdrowotnego u dziecka, z którym rodzice zgłaszają się do lekarza, są jednym z najczęstszych problemów poruszanych w gabinetach pediatrycznych.
Zasypianie, cykliczne następowanie po sobie snu z szybkimi ruchami gałek ocznych (rapid eye movement – REM) i bez (nonrapid eye movement – NREM), przechodzenie z jednego stadium snu w kolejne, budzenie się ze snu – wszystkie te procesy związane są ze złożonymi zmianami wielu procesów fizjologicznych.
Zadaj pytanie ekspertowi, przyślij ciekawy przypadek,
zgłoś absurd, zaproponuj temat dziennikarzom.
Pomóż redagować portal.
Pomóż usprawnić system ochrony zdrowia.