medycyna praktyczna dla lekarzy
Najważniejsza jest identyfikacja osób z grupy największego ryzyka złamań osteoporotycznych. Wszyscy, którzy doznali złamania kręgów lub kości biodrowej, znajdują się w grupie dużego ryzyka kolejnych złamań. Natomiast dzięki algorytmowi FRAX możemy wyłonić osoby, które mogłyby odnieść korzyści z interwencji terapeutycznej zanim dojdzie u nich do złamania.
Badania kliniczne dostarczają solidne dowody, że nasze leczenie zmniejsza ryzyko złamań kości. Istotnym wynikiem jest zmniejszenie występowania złamań kręgosłupa o 50% do 70%. Ponadto występowanie złamań kości biodrowej możemy zmniejszyć o około 40%, a w przypadku złamań innych niż złamania kręgów - od 20 do 30%.
Pacjentów z osteoporozą powinniśmy leczyć, ponieważ złamania osteoporotyczne kości prowadzą do utraty sprawności i zwiększonej śmiertelności.
Do jakiego stężenia 25(OH)D we krwi u pacjentów z pierwotną nadczynnością przytarczyc (PNP) nieleczonych operacyjnie należy stosować 800-1000 j cholekalcyferolu, tzn. czy u wszystkich, czy tylko u tych chorych, którzy mają ten poziom poniżej normy?
Czy należy oznaczać stężenie witaminy D? Jeżeli tak, to u których pacjentów? W jakich grupach pacjentów zaleca się oznaczanie stężenia 25-OH-D? Czy po rozpoznaniu osteoporozy należy rutynowo oznaczyć stężenie 25-OH-D? Jeżeli jest ono prawidłowe, to czy należy wdrożyć suplementację witaminy D?
Mam pytanie odnośnie do osteoporozy - najprawdopodobniej wtórnej. Chora lat 38, z celiakią rozpoznaną ok. 9 lat temu, wcześniej nawracająca anemia. Od tego czasu na diecie bezglutenowej - wydaje się, że prawidłowej. W badaniach prawidłowe poziomy transglutaminazy w obu klasach. Ponadto dość zaawansowana choroba zwyrodnieniowa, okresowo bóle i obrzęki stawów, z wysiękami (potwierdzone w USG)
Stanowisko NBHA wprowadza pojęcie osteoporozy rozumianej jako zwiększone ryzyko złamania i uzupełnia stanowisko J. Kanisa (WHO 2008), który wprowadził metodę FRAX do identyfikacji „kogo leczyć”. Rozpoznanie choroby zawsze wskazuje na konieczność leczenia, ale niekoniecznie określa metodę.
Obejrzyj wykład prof. Ewy Marcinowskiej-Suchowierskiej.
Czy u kobiet po menopauzie z osteoporozą pierwotną stosowanie bisfosfonianów, denosumabu i teryparatydu zmniejsza, w porównaniu z placebo lub z niestosowaniem żadnej swoistej interwencji, ryzyko złamania kręgu i innych kości?
W badaniach obserwacyjnych stwierdzono większe ryzyko zgonu z przyczyn sercowo-naczyniowych, zgonu z powodu nowotworu złośliwego i zgonu ogółem wśród dorosłych z mniejszym stężeniem witaminy D w surowicy, w porównaniu z osobami z większym stężeniem.
Zadaj pytanie ekspertowi, przyślij ciekawy przypadek,
zgłoś absurd, zaproponuj temat dziennikarzom.
Pomóż redagować portal.
Pomóż usprawnić system ochrony zdrowia.
