Co wiadomo o trwałości ochrony po szczepieniu przeciwko HPV?

25.06.2018
A 12-year follow-up on the long-term effectiveness of the quadrivalent human papillomavirus vaccine in 4 Nordic countries
Kjaer S.K. i wsp.
Clin. Infect. Dis., 2018; 66: 339–345

Opracowały: Iwona Rywczak, Małgorzata Ściubisz
Skróty: CIN – śródnabłonkowa neoplazja szyjki macicy, HPV – ludzki wirus brodawczaka, HPV-4 – 4-walentna szczepionka przeciwko ludzkiemu wirusowi brodawczaka

W wieloośrodkowym badaniu z randomizacją FUTURE II dotyczącym skuteczności HPV-4 (3 dawki), przeprowadzonym metodą podwójnie ślepej próby z placebo, uczestniczyło nieco ponad 12 000 kobiet w wieku 15–26 lat. Kobietom z grupy placebo pod koniec badania również zaproponowano szczepienie HPV-4. W badaniu stanowiącym kontynuację badania FUTURE II oceniono skuteczność rzeczywistą HPV-4 po dodatkowych 10 latach obserwacji kobiet z 4 krajów – Szwecji, Norwegii, Danii i Islandii. Uwzględniono tylko te kobiety, które w głównym badaniu należały do grupy HPV-4 (2084 kobiety). Analizę skuteczności szczepienia rozpoczęto około 2 lata po zakończeniu badania FUTURE II, a następnie prowadzono ją co 2 lata przez 10 lat (14 lat od pierwszego dnia badania FUTURE II). Skuteczność rzeczywistą HPV-4 oceniono na podstawie porównania obserwowanej zapadalności na śródnabłonkową neoplazję szyjki macicy (CIN) co najmniej średniego stopnia (CIN2+) związaną z typami 16 i 18 HPV z oczekiwaną zapadalnością na CIN2+ u kobiet nieszczepionych. Nie stwierdzono żadnego przypadku CIN2+. Zakładając 90% skuteczność HPV-4, zapadalność na CIN2+ wywołane typem 16 lub 18 wirusa wyniosłaby u zaszczepionych kobiet 0,0287/100 osobolat i w ciągu całego okresu obserwacji należałoby się spodziewać wystąpienia 3 przypadków CIN2+. W okresie 10–12 lat od zakończenia badania liczba obserwowanych kobiet była zbyt mała, aby uzyskać statystycznie istotne wyniki. Odnotowano 1 przypadek CIN1 (wychwycony w okresie 8–10 lat po zakończeniu badania, z potwierdzoną w badaniu PCR obecnością HPV typu 16, 45 i 52) u kobiety zaszczepionej HPV-4 w wieku 20 lat, u której przed szczepieniem nie stwierdzono zakażenia typami uwzględnionymi w HPV-4, lecz uzyskano dodatni wynik badania PCR w kierunku HPV typu 45 i 51. 6 lat później po usunięciu zmiany stwierdzono raka gruczołowego in situ związanego z HPV typu 45 i CIN1 związane z typem 16 wirusa.

Autorzy badania wyciągnęli wniosek, że u kobiet zaszczepionych 3 dawkami HPV-4 ochrona przed rozwojem CIN2+ utrzymywała się co najmniej przez 10 lat, ze skutecznością szczepienia przekraczającą 90%.

Reklama

Napisz do nas

Zadaj pytanie ekspertowi, przyślij ciekawy przypadek, zgłoś absurd, zaproponuj temat dziennikarzom.
Pomóż redagować portal.
Pomóż usprawnić system ochrony zdrowia.

Przegląd badań