Ogniska krążenia wirusa polio pochodzenia szczepionkowego – aktualny raport

10.08.2016
Update on vaccine-derived polioviruses – worldwide, January 2015–May 2016
Jorba J. i wsp.
MMWR Morb. Mortal. Wkly Rep., 2016; 65: 763–769

We wrześniu 2015 roku Global Commission for the Certification of Poliomyelitis Eradication ogłosiła eradykację „dzikiego” wirusa polio 2 (wild poliovirus – WPV) typu 2. Typ 3 wirusa (WPV3) ostatni raz zidentyfikowano w 2012 roku. Natomiast zakażenia wirusem typu 1 (WPV1) stwierdza się obecnie wyłącznie w Afganistanie i Pakistanie.
Większość wykrytych przypadków zakażeń wirusem polio pochodzenia szczepionkowego (vaccine-derived poliovirus – VDPV), które odnotowano na świecie od 2006 roku, dotyczyło wirusa typu 2, dlatego Światowa Organizacja Zdrowia zaleciła wycofanie 3-walentnej żywej szczepionki zawierającej typy 1, 2 i 3 wirusa (tOPV) do kwietnia 2016 roku i zastąpienie jej szczepionką 2-walentną (bOPV) zawierającą typ 1 i 3 (p. Światowa rewolucja w powszechnych szczepieniach przeciwko poliomyelitis?). VDPV może wywołać porażenie wiotkie i może być przyczyną wybuchu ognisk epidemicznych w populacjach o małym wskaźniku wyszczepialności przeciwko poliomyelitis.

Według aktualnego raportu w okresie od stycznia 2015 roku do maja 2016 roku liczba państw, w których wykrywano krążące VDPV (cVDPV) zwiększyła się z 4 do 7. W ogniskach epidemicznych w Sudanie Południowym (cVDPV2) i Afganistanie (cVDPV2) prawdopodobnie przerwano już transmisję wirusa, a w ogniskach epidemicznych w Pakistanie i Nigerii zapadalność zmniejszyła się do bardzo małych wartości. Nowe ogniska epidemiczne zanotowano na Ukrainie (cVDPV1, 2 przypadki – p. Dwa przypadki poliomyelitis na zachodzie Ukrainy), w Mjanmie (cVDPV2, 2 przypadki), Gwinei (cVDPV2, 7 przypadków), Laosie (cVDPV1, 11 przypadków) i na Madagaskarze (cVDPV1, 10 przypadków). Spośród 721 przypadków zakażeń cVDPV wykrytych od stycznia 2006 roku do maja 2016 roku, 681 (94%) było wywołanych przez typ 2 wirusa pochodzącego z OPV (cVDPV2), a 31 (4%) przez cVDPV1, jednak biorąc pod uwagę 35 przypadków wychwyconych od stycznia 2015 roku do maja 2016 roku, 23 (66%) przypadki były związane z cVDPV1.

Dzięki wzmożonemu nadzorowi epidemiologicznemu w analizowanym okresie stwierdzono 21 nowych przypadków zakażeń VDPV u osób z niedoborami odporności. U osób z pierwotnym niedoborem odporności może dojść do przetrwałego wydalania wirusa pochodzenia szczepionkowego (immunodeficiency-associated VDPV – iVDPV) i rozwoju porażenia wiotkiego. U 19 osób wykryto iVDPV2, za pozostałe 2 przypadki odpowiadał typ 3 wirusa.

W podsumowaniu autorzy napisali, że nowe ogniska epidemiczne wywołane przez cVDPV podkreślają znaczenie uodpornienia jak największego odsetka populacji na wszystkie typy wirusa polio, a także konieczność prowadzenia efektywnego nadzoru epidemiologicznego nad porażeniem wiotkim. Usprawnienie kampanii szczepień wychwytujących pozwoliło na wyciszenie ogniska epidemicznego w Sudanie Południowym i w Afganistanie oraz na zmniejszenie transmisji cVDPV w Nigerii i Pakistanie. Ważnym celem strategii eliminacji poliomyelitis jest całkowite zaprzestanie stosowania szczepionek OPV, co pozwoli na usunięcie ryzyka wystąpienia zakażeń cVDPV i nowych zakażeń iVDPV.

Zobacz także
Wybrane treści dla pacjenta
  • Polio
  • Szczepienia przed wyjazdem do Afryki Południowej

Reklama

Napisz do nas

Zadaj pytanie ekspertowi, przyślij ciekawy przypadek, zgłoś absurd, zaproponuj temat dziennikarzom.
Pomóż redagować portal.
Pomóż usprawnić system ochrony zdrowia.

Przegląd badań