Największy błąd. Strategia na czołowe. Omikron uderzył najpierw w kraje Europy Zachodniej – po raz kolejny SARS-CoV-2 dał Europie Środkowo-Wschodniej „fory”, czas na przygotowanie. Jednak w przeciwieństwie do początku 2020 roku tego czasu po pierwsze jest (a może raczej było) mniej, po drugie – decydenci postanowili go zignorować, strategię na piątą falę ograniczając do snucia scenariuszy przewidujących skokowe zwiększenie liczby łóżek (kosmiczna, patrząc na wydolność systemu ochrony zdrowia, liczba 60 tysięcy dobrze wygląda tylko na slajdach, kryje się za nią pustka, przede wszystkim kadrowa, ale też infrastrukturalna) i nagłośnienia komunikatu, że pacjenci z COVID-19 pomocy powinni szukać w przychodniach POZ. Pomysł na zwiększenie poziomu zaszczepienia, tragicznie niskiego i wskazywanego – również przez ministra zdrowia – jako jedna z przyczyn tak wysokiej liczby zgonów? SMS z podziękowaniem do tych, którzy przyjęli trzecią dawkę. I z prośbą, by stali się ambasadorami szczepień. W tym samym czasie Włochy wprowadzają obowiązek szczepień dla osób powyżej 50. roku życia.
Rządzący czują się najwyraźniej zupełnie rozgrzeszeni i nie zamierzają doprowadzić choćby do respektowania już obowiązujących zasad. Prosty przykład – kina. Jest tajemnicą poliszynela, że nagminnie, zwłaszcza w multipleksach, łamany jest zakaz konsumpcji w salach kinowych. Bary kinowe pracują pełną parą, sprzedając popcorn i napoje „na wynos”. W salach kinowych trzy czwarte widzów nie zakłada masek (trudno jeść i pić przez maseczkę, ale i ci, którzy niczego nie konsumują, czują się zwolnieni z zasłaniania nosa i ust). Kino w warszawskim centrum handlowym – zarówno szeregowy pracownik, jak i menadżer na pytanie, dlaczego nie reagują, odpowiadają zgodnie: – My możemy tylko zwrócić uwagę i apelować.
Czyżby? Gdyby – puśćmy wodze fantazji – w rządzie zapadła brawurowa decyzja o powtórzeniu próby udowodnienia, że „to państwo jednak działa” i stu inspektorów sanitarnych jednoczasowo przeprowadziło kontrole wybranych kin i nałożyłoby adekwatne kary… Czy nie podziałałoby zbawiennie i na potencjalnych widzów (dotkliwe i zgodne z przepisami, bo obowiązek wynika już z ustawy, mandaty za brak masek), i przedsiębiorców (wysokie grzywny za łamanie obostrzeń)?
Dość bajek. Na razie, w poniedziałek dzieci i młodzież wracają do szkół. Akurat w momencie, gdy – wszystko na to wskazuje – Omikron zacznie się w Polsce rozpędzać. W tym tygodniu jeszcze, jak szacują eksperci, nie odczujemy bardzo jego obecności. Jednak na pewno nie mamy tyle czasu, na ile liczy minister zdrowia (koniec stycznia jako termin, gdy Omikron zacznie dominować).
Największy znak zapytania. Barbara Nowak. Czy wobec urzędnika państwowego, który podważa publicznie nie tylko przekaz rządu, ale i – przede wszystkim – wiedzę naukową, a jednocześnie odpowiada za edukację, jest jakaś inna sankcja niż dymisja? Dowiemy się wkrótce, być może już w poniedziałek. Ale nie warto stawiać majątku na to, że małopolska kurator straci stanowisko. To może się wydarzyć, ale jeśli tak się stanie, to raczej nie z przyczyn merytorycznych a jakiejś niezależnej zmiany układu politycznych planet w „Układzie Nowogrodzkim”.
Jeśli jednak do dymisji nie dojdzie, znak zapytania – kolejny – trzeba będzie postawić przy nazwisku ministra zdrowia. Adam Niedzielski zapewniał w tym tygodniu, że nie zamierza rzucać papierami, ani nie czuje się zagrożony brakiem poparcia ze strony premiera czy prezesa PiS (choć mówiąc bardzo oględnie, nie ma najmocniejszej pozycji w rządzie i jego pomysły na walkę z pandemią, jeśli nawet się pojawiają – choćby szczepienia obowiązkowe grup zawodowych – są postponowane). Jednak publiczne żądanie dymisji Barbary Nowak, jeśli do niej nie dojdzie, może znacząco zaciążyć na wizerunku i wiarygodności Niedzielskiego. Jeśli to ma oczywiście jakiekolwiek znaczenie.
Największy skandal. Wysłuchanie publiczne w sprawie projetu Czesława Hoca. O tym wszystko już zostało napisane (zob. TUTAJ). We wtorek Komisja Zdrowia zajmie się projektem „na poważnie”. Jeśli to w ogóle jest możliwe.
