W aspekcie edukacyjnym ECDC zwraca uwagę, aby w przekazie publicznym podkreślać, że noszenie maski w miejscach publicznych nie jest działaniem dla ochrony własnej, ale chroni innych i powinno być promowane jako akt solidarności obywatelskiej.
Podsumowanie wniosków z zaleceń ECDC
Ramka
- Używanie masek medycznych przez personel opieki zdrowotnej stanowi priorytet w porównaniu z powszechnym używaniem masek przez społeczeństwo.
- Używanie masek w miejscach publicznych może stanowić sposób ograniczania rozprzestrzeniania zakażeń poprzez zmniejszenie wydalania cząstek potencjalnie zakaźnych przez osobę zakażoną, niewykazującą objawów COVID-19.
- Nie wiadomo, w jakim stopniu używanie masek w miejscach publicznych może się przyczynić do ograniczenia transmisji zakażeń SARS-CoV-2.
- Stosowanie masek w miejscach publicznych należy rozważyć zwłaszcza w zamkniętych pomieszczeniach, np. sklepy, pojazdy transportu publicznego.
- Należy rozważyć wykorzystanie masek z tkaniny, zwłaszcza jeżeli występują ograniczenia w dostępności masek chirurgicznych dla personelu medycznego.
- Stosowanie masek w przestrzeni publicznej stanowi jedynie uzupełniającą metodę ograniczenia transmisji wirusa SARS-CoV-2 i nie powinno zastępować uznanych sposobów ograniczania transmisji zakażeń.
- Właściwe użycie maski jest kluczowe dla jej skuteczności, co należy uwzględnić w kampaniach edukacyjnych.
- Formułując zalecenia stosowania masek w miejscach publicznych, należy uwzględnić niepełny charakter dowodów ich skuteczności, dostępność masek oraz ewentualne niekorzystne efekty.
| Tabela 1. Argumenty za powszechnym stosowaniem i przeciwko powszechnemu stosowaniu masek w miejscach publicznych | |
|---|---|
| Przesłanki i dowody potwierdzające zasadność stosowania masek | Argumenty przeciwko stosowaniu masek |
| Zwiększająca się liczba dowodów znaczenia bezobjawowego i skąpoobjawowego przebiegu zakażenia SARS-CoV-2 wskazuje na możliwość powszechnego stosowania masek jako uzupełniającego sposobu ograniczania transmisji wirusa od osób zakażonych. | Obecnie w krajach UE występują ograniczenia w dostępności do masek medycznych. W związku z jednoczesnym przeciążeniem systemów opieki zdrowotnej, priorytetowe jest zapewnienie dostępu do masek personelowi medycznemu. |
| Zgodnie z coraz większą liczbą dowodów, osoby zakażone SARS-CoV-2 zwykle najmocniej zarażają od okresu bezpośrednio poprzedzającego pojawienie się objawów do 7.-8. dnia po ich wystąpieniu. | Dowody na skuteczność maski niemedycznej (z tkaniny) w ograniczeniu transmisji od osoby zakażonej są skąpe. |
| Podczas epidemii SARS w 2003 r. powszechne stosowanie masek w miejscach publicznych w niektórych krajach Azji powiązano z nieznacznym zmniejszeniem ryzyka zachorowania u osób bez znanej ekspozycji na zakażenie. | Stosowanie maski może wiązać się z fałszywym poczuciem ochrony oraz odstąpieniem od przestrzegania pozostałych zasad ograniczania transmisji SARS-CoV-2 oraz zwiększeniem częstości dotykania twarzy (np. w celu poprawiania maski). |
| Maski z tkaniny są łatwe do wytworzenia, można je prać i używać wielokrotnie. | Maska musi być nakładana i zdejmowana z ostrożnością, tak aby uniknąć zakażenia. |
| Noszenie masek może być źle tolerowane przez niektóre grupy osób, np. dzieci, osoby z przewlekłymi chorobami układu oddechowego. | |
| Nie opracowano jak dotąd standardów postępowania w odniesieniu do wykorzystywania masek niemedycznych jako środka ograniczania transmisji lub ochrony osobistej. | |
