Kwarantanna i izolacja związana z zakażeniami SARS-CoV-2 – zmiany od 28 marca 2022 r.

Czy zniesienie obowiązku izolacji dotyczy izolacji domowej czy także izolacji w warunkach szpitalnych lub izolatorium?

Z dniem 28 marca 2022 r. zniesiono obowiązek izolacji domowej¹ w przypadku zakażenia SARS-CoV-2, nakładany dotychczas z mocy prawa po dodatnim wyniku testu, jak również zrezygnowano z obowiązkowej izolacji osób zakażonych SARS-CoV-2, chorych na COVID-19 odbywanej w warunkach szpitalnych (zniesiono obowiązek hospitalizacji)², a także odbywanej w izolatorium. Na podstawie przepisów przejściowych³, osoby odbywające w dniu 28 marca 2022 r. (tj. dniu wejścia w życie nowych rozporządzeń) izolację, izolację w warunkach domowych odbywają ją na dotychczasowych zasadach. Osoby te nie zostały z niej zwolnione z mocy prawa, lecz odbywają ją nadal aż do zakończenia jej wyznaczonego okresu.

Czy obowiązujące przepisy prawa przewidują jakiekolwiek okoliczności, w których inspekcja sanitarna może nadal nałożyć kwarantannę lub izolację z powodu zakażenia SARS-CoV-2? Jakie zasady obowiązują w przypadku narażenia na zakażenie SARS-CoV-2 o nieustalonej charakterystyce epidemiologicznej lub klinicznej albo zwiększonej zaraźliwości lub zjadliwości?

Zakażenie wywołane SARS-CoV-2 lub zachorowanie na chorobę wywołaną tym wirusem (COVID-19) nie znajduje się obecnie na liście chorób zakaźnych powodujących powstanie obowiązku hospitalizacji, izolacji lub izolacji w warunkach domowych – listę takich chorób określa Minister Zdrowia rozporządzeniem i tylko w przypadku tych chorób inspekcja może nakładać obowiązek hospitalizacji, izolacji lub izolacji w warunkach domowych. W nowych regulacjach prawnych obecnie nie przewidziano innych zasad podlegania kwarantannie lub izolacji nawet w przypadku narażenia na zakażenie SARS-CoV-2 o nieustalonej charakterystyce epidemiologicznej lub klinicznej albo zwiększonej zaraźliwości lub zjadliwości.⁴ W zastosowaniu pozostały jednak, inne niż kwarantanna i izolacja, metody zapobiegania rozprzestrzenianiu się zakażeń SARS-CoV-2, m.in. obowiązkowe i dobrowolne szczepienia ochronne przeciwko COVID-19⁵ oraz obowiązek zakrywania, za pomocą maseczki, ust i nosa w budynkach, w których prowadzi się działalność leczniczą oraz w aptekach (do 30 kwietnia 2022 r.), a także wstrzymuje się przemieszczanie się pasażerów w transporcie kolejowym wykonywanym z przekroczeniem odcinka granicy Rzeczypospolitej Polskiej z Republiką Białorusi (do 30 kwietnia 2022 r.)⁶.

Zakażenie SARS-CoV-2 jest objęte przepisami o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi⁷, pomimo że nie znajduje się w wykazie określonym w załączniku do ustawy⁸. Począwszy od dnia 20 marca 2020 r. aż do odwołania na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej wciąż obowiązuje stan epidemii w związku z zakażeniami SARS-CoV-2 . Niestety, z dniem 28 marca 2022 r. nie znowelizowano obowiązującego standardu organizacyjnego opieki zdrowotnej nad pacjentem podejrzanym o zakażenie lub zakażonym SARS-CoV-2 określonego rozporządzeniem Ministra Zdrowia z 8 października 2020 r.¹⁰ Przepisy tego standardu pozostają częściowo sprzeczne z nowym rozporządzeniem Ministra Zdrowia z dnia 25 marca 2022 r. w sprawie chorób zakaźnych powodujących powstanie obowiązku hospitalizacji – w szczególności w zakresie zadań podejmowanych w związku ze skierowaniem pacjenta do izolacji lub izolacji w warunkach domowych oraz do leczenia w szpitalu, gdyż tę metodę zapobiegania SARS-Cov-2 generalnie zniesiono z dniem 28 marca 2022 r. i pozostawiono wyjątkowo tylko wobec osób objętych przepisami przejściowymi. Usunięcie powstałej kolizji przepisów obydwu rozporządzeń Ministra Zdrowia wymaga zastosowania odpowiedniej wykładni prawa¹¹, w wyniku której nie stosuje się przepisów wcześniejszych będących w sprzeczności z później wydanymi regulacjami na ten sam temat. Ponadto także nowe rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 25 marca 2022 r. w sprawie ustanowienia określonych ograniczeń, nakazów i zakazów w związku z wystąpieniem stanu epidemii zawiera dodatkowe przepisy¹² na temat zlecania testów diagnostycznych w kierunku SARS-Cov-2, które nie zawsze pozostają spójne z treścią standardu. Niewątpliwie standard organizacyjny wymaga pilnej nowelizacji Ministra Zdrowia – niestety w wykazie prac legislacyjnych brak informacji o projekcie jego zmiany lub uchylenia¹³.