Szanowni Państwo,
Medycyna Praktyczna wykorzystuje w swoich serwisach pliki cookies i inne pokrewne technologie. Używamy cookies w celu dostosowania naszych serwisów do Państwa potrzeb oraz do celów analitycznych i marketingowych. Korzystamy z cookies własnych oraz innych podmiotów – naszych partnerów biznesowych.
Ustawienia dotyczące cookies mogą Państwo zmienić samodzielnie, modyfikując ustawienia przeglądarki internetowej. Informacje dotyczące zmiany ustawień oraz szczegóły dotyczące wykorzystania wspomnianych technologii zawarte są w naszej Polityce Prywatności.
Korzystając z naszych serwisów bez zmiany ustawień przeglądarki internetowej wyrażacie Państwo zgodę na stosowanie plików cookies i podobnych technologii, opisanych w Polityce Prywatności.
Państwa zgoda jest dobrowolna, jednak jej brak może wpłynąć na komfort korzystania z naszych serwisów. Udzieloną zgodę mogą Państwo wycofać w każdej chwili, co jednak pozostanie bez wpływu na zgodność z prawem przetwarzania dokonanego wcześniej na podstawie tej zgody.
Klikając przycisk Potwierdzam, wyrażacie Państwo zgodę na stosowanie wyżej wymienionych technologii oraz potwierdzacie, że ustawienia przeglądarki są zgodne z Państwa preferencjami.
medycyna praktyczna dla pacjentów
– Jedną z frakcji błonnika pokarmowego jest tzw. skrobia oporna. Poddana obróbce termicznej nie wchłania się z przewodu pokarmowego, a więc nie dostarcza kalorii, nie podnosi glikemii, co więcej, pozostając w jelicie grubym, odżywia te bakterie, które poprawiają insulinowrażliwość. Jak zwiększyć spożycie skrobi opornej? Posłuchaj eksperta prof. dr. hab. med. Tomasza Klupy.
Na pytanie odpowiada dr hab. n. med. Marcin Siwek.
Procedura nie wymaga dużego zabiegu chirurgicznego i ma bardzo mało powikłań. Pacjent nie musi przyjmować insuliny, wstrzyknięte wyspy trzustkowe zaczynają ją produkować – mówi prof. Piotr Trzonkowski, kierownik Zakładu Immunologii Klinicznej i Transplantologii GUMed, koordynator projektu.
Sytość sensoryczna nie jest wystarczającym sygnałem do zaprzestania spożywania żywności, często prowadząc do nadkonsumpcji – jemy więcej, tracimy rozeznanie, czy nasycamy głód fizyczny czy apetyt - mówi dr inż. Beata Sińska. Przeczytaj rozmowę MP.PL.
Choroba dziecka to trudny sprawdzian dla związku. Najczęściej matka rezygnuje z pracy i przejmuje całą opiekę cukrzycową, a ojciec zarabia na utrzymanie rodziny. Może się wydawać, że taki podział obowiązków to przecież nic złego. Z czasem pojawiają się jednak liczne problemy – mówi Monika Zamarlik, Prezes Ogólnopolskiej Federacji Organizacji Pomocy Dzieciom i Młodzieży Chorym na Cukrzycę.
– W Polsce liczba otyłych dzieci w wieku przedszkolnym waha się od 4 do 6%, a u nastolatków od 8-10%. Pozostały procent to nadwaga – od niewielkiej do graniczącej z otyłością - mówi prof. Ewa Małecka-Tendera. Przeczytaj rozmowę MP.PL.
Aktywność fizyczna jest jednym z podstawowych filarów leczenia cukrzycy, obok insulinoterapii i zdrowego żywienia. Zachęcamy pacjentów do uprawiania sportu, staramy się przełamywać ich lęk przed hipoglikemią w trakcie wysiłku fizycznego – mówi dr n. med. Aleksandra Uruska, specjalista chorób wewnętrznych.
Obozy, kolonie, turnusy rehabilitacyjne czy wycieczki dla dzieci chorujących na cukrzycę typu 1 organizowane są na ogół przez organizacje zrzeszające pacjentów. Stanowią dla nich często jedyną możliwość wypoczynku bez rodziców. - Nie chcemy, aby nasi podopieczni mieli poczucie, że coś ich w życiu omija – mówi Monika Zamarlik, Prezes Ogólnopolskiej Federacji Organizacji Pomocy Dzieciom i Młodzieży Chorym na Cukrzycę.
Kiedy dziecko chore na cukrzycę typu 1 zaczyna szkołę, matka na ogół rezygnuje z pracy. Dyżuruje pod salą, a w czasie przerw mierzy dziecku stężenie glukozy i aplikuje insulinę. Jak przełamać strach nauczycieli przed opieką nad dzieckiem chorującym na cukrzycę? O potrzebie szkoleń dla pracowników oświaty rozmawiamy z Moniką Zamarlik, Prezes Ogólnopolskiej Federacji Organizacji Pomocy Dzieciom i Młodzieży Chorym na Cukrzycę.
Jak rozmawiać z chorym na cukrzycę o zaburzeniach seksualnych - tłumaczy w rozmowie z MP.PL prof. Zbigniew Lew-Starowicz.
- Czynnikiem, który indukuje transformację „otyłości zdrowej” w niezdrową są tzw. endocrine disruptors – czynniki chemiczne, które nas otaczają począwszy od pomadek do ust, perfum, plastikowych opakowań jednorazowych na puszkach konserw wyścielanych uplastyczniającymi masami kończąc - przeczytaj rozmowę MP.PL z prof. Andrzejem Milewiczem.
W przypadku cukrzycy nastawienie pacjenta, motywacja do leczenia, sposób przeżywania choroby mają bardzo duży wpływ na terapię. Emocje często utrudniają przyswajanie informacji, a wysoki poziom lęku, poczucie bezradności czy przygnębienia stosowanie się do zaleceń – mówi Magdalena Byrczek, psycholog kliniczny z Oddziału Chorób Metabolicznych Szpitala Uniwersyteckiego w Krakowie.
Jak wygląda diagnostyka zmian cukrzycowych w okulistyce? Jak często należy badać dno oka? Jakie są objawy, które mogą świadczyć o zmianach? Jak chory powinien przygotować się do wizyty okulistycznej?
Mali pacjenci z cukrzycą bardzo szybko uczą się kontrolować stężenie glukozy, podawać insulinę i stosownie odżywiać. Dzieciom, które dodatkowo trenują jakiś sport łatwiej przychodzi samokontrola - mówi dr med. Izabela Jastrzębska, specjalista pediatrii i medycyny sportowej
Gabinety podologiczne powstają u nas, jak grzyby po deszczu, ale pracują tam osoby z różnymi kompetencjami. Nim pacjent z cukrzycą wybierze się do podologa, musi się upewnić czy ten w ogóle wykonuje zabiegi u diabetyków – opowiada Jolanta Konkol, fizjoterapeuta i kosmetolog, która od 11 lat zajmuje się podologią.
Wysłuchaj krótkiej wypowiedzi dietetyka o skuteczności diet wegetariańskich i wegańskich w prewencji i leczeniu cukrzycy.
Nie szukamy drogich metod. Brakuje nam rzeczy elementarnych: gabinetów zabiegowych wyposażonych w podstawowe sprzęty – o założeniach i celach Programu Wsparcia Ambulatoryjnego Leczenia Zespołu Stopy Cukrzycowej mówi prof. Maciej Małecki, prezes PTD.
Mamy nadzieję, że przy publikacji kolejnych list 75+ wykaz leków zostanie uzupełniony – mówi prof. Krzysztof Strojek, konsultant krajowy ds. diabetologii.
– Mądre wykorzystanie osobistej pompy insulinowej przez pacjentów wiąże się z dużą rolą zespołów terapeutycznych, lekarzy i pielęgniarek. Jeśli zespół potrafi dobrze przygotować pacjenta do wykorzystania tej formy leczenia, współpraca z chorym w perspektywie jego lat życia z chorobą łączy się z naprawdę dużą przyjemnością – mówi mgr Teresa Benbenek-Klupa, edukator ds. diabetologii, diabetyk z 38-letnim stażem choroby.
– Chorzy w stanie terminalnym mają trudności z jedzeniem, często wymiotują, cierpią na dolegliwości bólowe, więc wprowadzanie im ograniczeń żywieniowych nie ma sensu – mówi dr Anna Tomczyk, diabetolog zajmująca się chorymi onkologicznymi w stanie terminalnym.
