Żylna choroba zakrzepowo-zatorowa (ŻChZZ), która obejmuje zakrzepicę żył głębokich (ZŻG) i zatorowość płucną (ZP), jest częstą przyczyną chorobowości i zgonów.
Opublikowany na łamach "Medycyny Praktycznej – Chirurgii" artykuł stanowi niezwykle interesujący, kompleksowy przegląd środków hemostatycznych do stosowania miejscowego w chirurgii i dziedzinach pokrewnych. Dotyczy problematyki nieczęsto poruszanej w polskim piśmiennictwie chirurgicznym.
U chorych po pierwszym epizodzie ŻChZZ ryzyko jej nawrotu po 1 mies. lub 1,5 mies. leczenia przeciwkrzepliwego jest większe w porównaniu z leczeniem trwającym >=3 mies.
Każdy neurolog powinien być świadomy faktu, że udarom można zapobiegać, i powinien aktywnie przyłączyć się do grona reprezentantów medycyny propagujących profilaktykę pierwotną udaru. Profilaktyka ta jest bardzo podobna do stosowanej w zapobieganiu chorobom serca i i naczyń obwodowych.
W tym badaniu z randomizacją autorzy zadali pytanie, czy u chorych z OZW tikagrelor, w porównaniu z klopidogrelem, zmniejsza ryzyko zgonu i zdarzeń sercowo-naczyniowych oraz czy jest bezpieczny.
Znaczna poprawa przeżycia chorych z wrodzoną wadą serca powoduje ciągłe zwiększanie się liczby dorosłych z takimi wadami, zwłaszcza złożonymi. Ponadto niektóre wady (ubytek przegrody międzyprzedsionkowej [ASD], koarktacja aorty, anomalia Ebsteina i skorygowane przełożenie pni tętniczych) mogą zostać rozpoznane dopiero w wieku dorosłym.
U chorych po pierwszym epizodzie objawowej ŻChZZ i zakończeniu leczenia przeciwkrzepliwego częstość nawrotu ŻChZZ jest mniejsza, jeśli pierwszy epizod był wywołany operacją, pośrednia – jeśli czynnikiem niechirurgicznym, a największa w przypadku ŻChZZ idiopatycznej.
U chorych w wieku podeszłym przyjmujących blokery kanału wapniowego jednoczesne przyjmowanie erytromycyny lub klarytromycyny zwiększało ryzyko hospitalizacji z powodu hipotensji lub wstrząsu, natomiast nie stwierdzono takiego związku dla azytromycyny.
Od czasu opublikowania poprzednich wytycznych dotyczących resuscytacji noworodków zidentyfikowano kilka zagadnień wymagających wyjaśnienia. W tym celu ponownie przeanalizowano dostępne dane i opracowano nowe wytyczne pod patronatem American Heart Association, European Resuscitation Council oraz International Liaison Committee on Resuscitation.
Szybka diagnostyka neuroobrazowa pacjenta z podejrzeniem świeżego udaru mózgu pozwala potwierdzić rozpoznanie oraz zróżnicować etiologię niedokrwienną i krwotoczną, co ma podstawowe znaczenie dla prawidłowej kwalifikacji pacjentów do leczenia trombolitycznego, jedynej dostępnej obecnie metody przyczynowego leczenia udaru niedokrwiennego.
Zadaj pytanie ekspertowi, przyślij ciekawy przypadek,
zgłoś absurd, zaproponuj temat dziennikarzom.
Pomóż redagować portal.
Pomóż usprawnić system ochrony zdrowia.